Η ιστορία του Volkswagen Type 2, Transporter για εμάς, είναι λίγο ή πολύ γνωστή. Ένα αυτοκίνητο που μεταμόρφωσε τόσο την ιστορία της αυτοκίνησης όσο και της ίδιας της Volkswagen όντας το δεύτερο μοντέλο της μετά το Beetle, ενώ δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτέλεσε το… poster-boy και για ολόκληρο το κίνημα των “παιδιών των λουλουδιών” της δεκαετίας του ’60. Πάνω απ’ όλα όμως ήταν ένα πρακτικό όχημα που υπηρέτησε πιστά και με διάρκεια εκείνους που το εμπιστεύτηκαν. Γι’ αυτό όταν η Porsche έλαβε μέρος στο περιβόητα Paris Dakar Rally το 1986 επέλεξε ως αυτοκίνητο υποστήριξης για τις δύο εργοστασιακές 959 (με τους Rene Merge και Dominique Lemoyne στη μία και τον Jacky Ickx με τον Claude Brasseur στην άλλη) το θρυλικό Type 2. Το πρόβλημα ήταν ότι το Transporter εκείνης της εποχής δεν μπορούσε να ακολουθήσει το θηρίο που λέγεται Porsche 959 – δεν υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα που να μπορούσαν άλλωστε! Η Porsche είχε και μία τρίτη 959 στη διάθεση σε ρόλο support αλλά κακά τα ψέματα, η γερμανική εταιρία χρειαζόταν κάτι μεγαλύτερο, πιο ευρύχωρο και εξίσου γρήγορο!
Αφού λοιπόν δεν υπήρχε τίποτα στην αγορά που να πληροί τα κριτήρια της Porsche και το VW Type 2 ήταν κωμικά αργό, οι ιθύνοντες αποφάσισαν κάποια στιγμή το 1985 να δημιουργήσουν το δικό τους όχημα υποστήριξης. Στο κάτω-κάτω μηχανικοί υπήρχαν, τα απαραίτητα εξαρτήματα υπήρχαν και τα ράφια της Porsche ήταν γεμάτα με… ενδιαφέροντα μέρη. Κάπως έτσι, αφαιρέθηκε από το πίσω μέρος του Transporter όποιος κινητήρας υπήρχε (να θυμίσω ότι ήταν διαθέσιμο με διάφορους βενζινοκινητήρες – από τετρακύλινδρους 1.6 λίτρων έως έναν πεντακύλινδρο με χωρητικότητα 2.6 λίτρων) για να τοποθετηθεί ένας επίπεδος, εξακύλινδρος 3.2 λίτρων από την 911 Carrera. Αυτός ήταν ικανός για 231 ίππους και συνδυαζόταν με μία μετάδοση της Porsche για να στείλει την δύναμη στους τροχούς του πίσω άξονα εξασφαλίζοντας στην αγωνιστική ομάδα το γρήγορο όχημα υποστήριξης που αναζητούσε. Φυσικά, από το πακέτο της αναβάθμισης δεν μπορούσαν να λείπουν επεμβάσεις τόσο στην ανάρτηση όσο και στο σύστημα πέδησης με αποτέλεσμα το “νέο” Type 2 να επιταχύνει και να ταξιδεύει με σαφώς υψηλότερους ρυθμούς σε σύγκριση με την βασική έκδοση.
Κάπου εκεί μάλλον, η Porsche αποφάσισε πως είναι καλή ιδέα να λανσάρει τη νέα δημιουργία της στην αγορά αν και υπάρχουν μαρτυρίες που λένε ότι το T3 B32 όπως ονομάστηκε τελικά το μοντέλο, που λένε δεν πουλήθηκε δημόσια. Σε κάθε περίπτωση, κάποια “B32” βρέθηκαν σε χέρια ιδιωτών με τον θρύλο να λέει πως κατασκευάστηκαν 7, 10 ή 15 T3 B32, συμπεριλαμβανομένων των πρωτότυπων. Τα “πολιτικά” T3 B32 διέθεταν ζάντες ελαφρού κράματος Fuchs 16 ιντσών, επιπλέον αεραγωγούς στα πλαϊνά του αμαξώματος για να παρέχουν αέρα στον κινητήρα, εξάτμιση μεγαλύτερης διαμέτρου και ελαφρώς διαφορετικούς προφυλακτήρες που πρόδιδαν τον διαφορετικό χαρακτήρα και τις βελτιωμένες επιδόσεις του μοντέλου.
Στο εσωτερικό δε, κυριαρχούσε το δέρμα, το τιμόνι με το σήμα της Porsche καθώς και μία σειρά επιπλέον οργάνων εποπτείας των ζωτικών του κινητήρα κάτω από την κεντρική κονσόλα. Άξιο αναφοράς είναι ότι κάποια από τα T3 B32 διέθεταν μέχρι και αριθμό πλαισίου της Porsche. Όπως και να έχει, είναι άγνωστο πόσα έχουν διασωθεί και πού βρίσκονται. Κάπου-κάπου πάντως κάποιο εμφανίζεται προς πώληση με τελευταίο αυτό που είχε κατασκευαστεί για τον τότε επικεφαλής της Porsche, Peter W. Schutz, με τιμή τα €364.900 παρά τα 130.770 χιλιόμετρα που έχει γράψει το οδόμετρο…
