Αέρα επιτύμβιε της συμπιεσμένης μου πνοήςστις σήραγγές μου των Τεμπώνστον Πηνειό του Χρόνουεμβαίνω και δεν εμβαίνω διςστον ποταμό
Κόκαλα ρίχνωμπροστά στη στήλη του Αριστίωνοςκαι παίζω τους πεσσούςμε τα νεκρά παιδιάχωρίς τις παρωπίδεςκράτους τηλεπαθητικούκαι τη λεπτή, την ποταμίσια άμμοστις κλεψύδρες
Τίποτα δεν ανέλαβαούτε τον γρόμπο στην καρδιάούτε και των γραμμάτων μου τον αναλφαβητισμόπασχίζοντας στις λέξειςενώ εκεί έξω, ο κόσμος κυβερνάΈτσι ολισθαίνονταςακόμη και το δυστύχημα το λεξικογραφώΜ΄όλο τον Μάρτιο στα δάχτυλααπέξω κι ανακατωτά
21 Μαρτίου 2023, ημέρα ποίησης
