Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τη μελλοντική συνύπαρξη των Γκαρσία-Πόνσε, αλλά και το αντιφατικό των στατικών φάσεων που είτε δίνουν οξυγόνο στην ΑΕΚ, είτε την αποτελειώνουν.
Αν και δεν βρέθηκαν παρά μόλις για πέντε λεπτά μαζί στον αγωνιστικό χώρο, το “ρεζουμέ” της κεντρικής ιδέας όσων -ενδεχομένως- ο Ματίας Αλμέιδα σκέφτεται ενόψει των ντέρμπι που έρχονται στη διαδικασία των playoffs, δίνει και την απάντηση στο πολύμηνο ερώτημα της τρέχουσας σεζόν: μπορούν μαζί ο Λιβάι Γκαρσία κι ο Εζεκίελ Πόνσε;
Ξεκαθαρίζοντας το ότι για να τους δούμε μαζί, θα πρέπει πρωτίστως να είναι και ταυτόχρονα υγιείς -κάτι που σπανίως συμβαίνει κατά τη διάρκεια της χρονιάς, όπου ο ένας διαδέχεται τον άλλον μέσα από εκατέρωθεν ατυχίες με τραυματισμούς-, μια εικόνα του τι μπορεί να συμβεί, την πήραμε στη Λαμία.
Ο Πόνσε, ήταν και πάλι εξαιρετικός στην κορυφή της επίθεσης, βρήκε εκ νέου δίχτυα (φτάνοντας τα 11 γκολ στο πρωτάθλημα), ενώ απείλησε σε επιπλέον δύο πολύ καλές στιγμές για να σκοράρει.
Παρέα με τον Γκαρσία δεν πρόκαναν να αλληλοϋποστηριχθούν στα πέντε λεπτά συνύπαρξής τους, με τον Λιβάι να παίζει δεξιά στην επίθεση, όμως η ουσία είναι ότι ο Αλμέιδα τον διατήρησε εκεί κι όταν ο Αργεντινός φορ πέρασε εκτός αγώνα.
Τοποθετώντας τον Αραούχο στην κορυφή της επίθεσης, έδωσε στον Λιβάι την ευκαιρία να θυμηθεί τη θέση που αγωνιζόταν πριν έρθει στην Ελλάδα και για την οποία τον απέκτησε η ΑΕΚ, εκκινώντας τις προσπάθειές του από το φτερό της επίθεσης.
Το αποτέλεσμα; Δύο απίθανα γκολ (αισίως στα 13 με πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής)!
Ίσως αυτή να είναι μια εικόνα από το μέλλον, κάτι που ο Αλμέιδα δουλεύει για να το δούμε αργότερα, μάλλον όχι από την αρχή των αγώνων, αλλά σε διαστήματα αυτών.
Είναι πάντως αρκούντως δελεαστική η σκέψη της συνεύρεσής τους στην ενδεκάδα, αρκεί ασφαλώς τούτο να εξυπηρετεί τα όσα ο κόουτς της ΑΕΚ έχει κατά νου.
Ευχή και κατάρα φέτος οι στατικές φάσεις
Στα του αγώνα, η ΑΕΚ σε πολύ σημαντικό βαθμό, ζει και πεθαίνει μέσα από στατικές φάσεις. Με τις τόσες απώλειες σε κάθε αγώνα -στη Λαμία στερήθηκε μεσοεπιθετικά τις υπηρεσίες των Άμραμπατ, Γκατσίνοβιτς, Τσούμπερ, Φερνάντες- τα γκολ που πέρυσι δεν έβρισκε από κόρνερ και φάουλ, φέτος αναγνωρίζονται ως το οξυγόνο της.
Ένα τέτοιο του Κάλενς μετά από φάουλ του Μάνταλου, στο τελευταίο δευτερόλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, έλυσε το γόρδιο δεσμό για την Ένωση και τη βοήθησε να αναπνεύσει, να μην αγχωθεί και να πάει στα αποδυτήρια με ένα μαξιλαράκι σημαντικό, αυτό του να προηγείται στο σκορ έχοντας απογοητεύσει την αντίπαλό της, που έκανε έως τότε μια ομολογουμένως πολύ ανθεκτική προσπάθεια να κρατηθεί μέσα στο ματς.
Ίσως η ΑΕΚ να “καθάριζε” το παιχνίδι εύκολα, ακόμα κι αν δεν σημειωνόταν αυτό το γκολ, ωστόσο ο πρότερος “μη έντιμος” αγωνιστικός βίος της στο τρέχον πρωτάθλημα, καταδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Κι εδώ έρχεται το οξύμωρο της φετινής διαδρομής της, να αποτελούν δηλαδή οι στατικές φάσεις πέρα από τη δύναμη και την εκατόμβη της συνάμα!
Υπερόπλο κι αχίλλειος πτέρνα μαζί, κάτι τόσο σπάνιο…
Τι να πρωτοθυμηθεί η Ένωση… Ισοφάριση από Κηφισιά, Παναιτωλικό, Πανσερραϊκό, ΠΑΟΚ και Άρη, όλες στα τελειώματα των αγώνων.
Όλες από στιγμές που δημιουργήθηκαν εντός της περιοχής της, μέσα από στατικές φάσεις. Ειδάλλως, θα ήταν σήμερα τουλάχιστον 6-7 βαθμούς μακριά από τον δεύτερο ανταγωνιστή και θα κάναμε άλλη συζήτηση.
Εν τέλει, πήρε αυτό που ήθελε με τρόπο εκκωφαντικό, πάει σε ένα ήρεμο 20ημερο (σκεφτείτε τι θα συνέβαινε σε μια νέα γκέλα) από τη στιγμή που υπάρχει τέτοιο, αν και ο Αλμέιδα θα προτιμούσε συνεχόμενους αγώνες έχοντας εμπιστοσύνη στους παίκτες του και ξέχωρα από τις διαρκείς απουσίες.
Έμαθε ο ίδιος, δίδαξε και την ΑΕΚ να ζουν, να πορεύονται και να επικρατούν με αυτές σε εβδομαδιαία διάταξη.
