Κακά τα ψέμματα (για την κυβέρνηση), το σκηνικό που αποτυπώνεται στις πρόσφατες δημοσκοπήσεις δεν μπορεί να αναστραφεί στο διάστημα που μεσολαβεί έως τις ευρωεκλογές.
Τα αρνητικά ποσοστά στους ποιοτικούς δείκτες είναι συντριπτικά, οι αξιολογήσεις των πολιτών για τις επιδόσεις της κυβέρνησης σε διαχειριστικά ζητήματα φανερώνουν απογοήτευση και σε κάποιες περιπτώσεις κρύβουν θυμό (βλ. Τέμπη), ενώ μία ιδιαίτερη τάση ίσως και να είναι η θρυαλλίδα για τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σκηνικού.
Η τάση αυτή εντοπίζεται στον συνδυασμό της φθίνουσας δημοφιλίας του Πρωθυπουργού, ένα σημείο που έως και πρόσφατα ήταν το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης, και της γενικής απαξίωσης των πολιτών, η οποία αποτυπώνεται στην κυριαρχία της απάντησης «κανένας» ως προς την καταλληλότητα για την πρωθυπουργία.
Το τι σημαίνει «κανένας» ως εκλογική συμπεριφορά μένει να αποδειχθεί στις εκλογές του Ιουνίου. Μπορεί να εκδηλωθεί είτε ως αποχή (το πιθανότερο), είτε ως στροφή στον αντισυστημισμό, είτε ως συνειδητή, πλην όμως αντιδραστική, ψήφος στην άκρα δεξιά ή τον εύκολο λαϊκισμό.
Από τον συνδυασμό όλων των παραπάνω είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αναμένει κανείς κάποια ομαλή εξέλιξη.
Οι πολίτες αποδοκιμάζουν δημοσκοπικά την κυβέρνηση και λογικά θα το κάνουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό και με την ψήφο τους.
Το ζήτημα, σε ό,τι αφορά τη χώρα, είναι τι δυνατότητες αντίδρασης έχει η κυβέρνηση και πώς μπορεί να διορθώσει όλα αυτά για τα οποία οι πολίτες την αποδοκιμάζουν.
Υπάρχει η βάσιμη εκτίμηση ότι η άσκηση αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολη. Είναι πολυπαραγοντική, συναρτάται με παθογένειες της χώρας και της ίδιας της κυβέρνησης και τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμη πιο περίπλοκα, αν συμβεί κάτι απρόοπτο ή και κάποιο πολιτικό «ατύχημα», που θα κλονίσει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Υπό αυτές τις συνθήκες και με την παραδοξότητα της απουσίας αντιπάλου, η κυβέρνηση είναι όμηρος των εξελίξεων και θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους να επανακτήσει κάποιον έλεγχο των πραγμάτων.
Έχει ακόμη τρία χρόνια μπροστά της, στη διάρκεια των οποίων πρέπει να κυβερνήσει. Στις προσεχείς ευρωεκλογές διατρέχει τόμως ον κίνδυνο να βρεθεί μπροστά σε μία άτυπη πολιτική απονομιμοποίηση, η οποία δύσκολα αναστρέφεται.
Και εφόσον αυτά εξελιχθούν έτσι, στο τέλος της τετραετίας θα είναι εξαιρετικά δύσκολη η κατάκτηση της αυτοδυναμίας για τρίτη φορά, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για την επόμενη φάση της πολιτικής και οικονομικής περιόδου.
