Ο Νικ Χολμς, frontman μίας εκ των κορυφαίων μπαντών όλων των εποχών, των Paradise Lost, μιλά στο Gazzetta για τη μουσική του, τις ιδέες του, τα δύο Live του Δεκεμβρίου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αλλά και το πώς νιώθει για τους πολέμους στον κόσμο.
Το μνημειώδες Icon, ένα από τα πιο σπουδαία ever άλμπουμ του είδους του, κλείνει τα 30 του χρόνια (από τότε που βγήκε δηλαδή) και οι Paradise Lost, πιο δυνατοί από ποτέ, έρχονται αρχικά στη Θεσσαλονίκη, στο Principal Club, στις 9 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της περιοδείας τους «Embers of Europe» για να γιορτάσουν μαζί με τους φανς τους αυτή τη σημαδιακή χρονιά και το συγκεκριμένο άλμπουμ. Και βέβαια μία ημέρα μετά, στις 10 Δεκεμβρίου, θα είναι στην Αθήνα και το Fuzz Live Music Club για τον ίδιο λόγο.
Οι Paradise Lost, μία από τις σπουδαιότερες μπάντες όλων των εποχών, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν χωρίς τον σπουδαίο frontman τους, τον Νικ Χολμς. Ο… βετεράνος πια του χώρου Χολμς ζει με τον ίδιο τρόπο τη μουσική. Θέλει να είναι καλά όταν φτιάχνει μουσική, εξακολουθεί να αισθάνεται τυχερός και ευλογημένος που έκανε αυτό που αγαπούσε από μικρό παιδί και φυσικά συνεχίζουν να τον στεναχωρούν οι πόλεμοι και τα άσχημα πράγματα αυτού του κόσμου. Με αφορμή την παρουσία των Paradise Lost αυτό το διήμερο ο Νικ Χολμς μίλησε στο Gazzetta, έχοντας να πει ξανά άκρως ενδιαφέροντα πράγματα.
– Νικ, να που τα λέμε ξανά. Πώς νιώθετε ως Paradise Lost που επιστρέφετε στην Ελλάδα για δύο Live, ένα στην Αθήνα και ένα στη Θεσσαλονίκη;
Είναι πάντα τρομερά. Πάντα παίζουμε στην Ελλάδα προς το τέλος των ‘κύκλων’ μας σε σχέση με τις περιοδείες μας. Είναι πάντα τρομερός ο κόσμος. Ήταν πολύ καιρός πριν που το είχαμε κάνει έτσι. ήταν κοντά στην εποχή που είχε βγει το Icon.
– Ψάχνοντας βρήκα μία παλιά σου ατάκα στο περιοδικό Kerrang με αφορμή το Icon, που είναι ένας τεράστιος δίσκος, που τόνιζες ότι ουσιαστικά ήσασταν η πρώτη μπάντα που χρησιμοποιήσατε τον όρο gothic metal και ότι δεν είχατε πρόβλημα με τέτοια μουσική ‘ταμπέλα’.
Ναι το είχα πει. Ήμασταν οι πρώτοι που το κάναμε αυτό. Όπως οι VENOM ήταν οι πρώτοι με τον όρο του black metal. Φυσικά εάν μιλήσετε με έναν φαν των Evanescence θα έχει να πει κάτι διαφορετικό σε σχέση με εμάς.
– Τι μετράει τελικά στο κάνει κάποιος μία σπουδαία καριέρα όπως η δική σας;
Για μένα είναι το να βρίσκεσαι στο σωστό μέρος στη σωστή στιγμή. Ξεκινήσαμε την περίοδο του thrash metal. Είχαμε πολλή έμπνευση. Ήταν συναρπαστικές οι στιγμές τότε. Όλα άλλαξαν. Όταν οι Metallica ήρθαν στο προσκήνιο κανείς δεν είχε ακούσει κάτι σαν αυτόν τον ήχο. Ήμασταν έφηβοι έχοντας τις επιρροές μας και από gothic μουσική.
– Με δεδομένο ότι το Icon είναι από τα σπουδαιότερα και πιο επιδραστικά άλμπουμ ever φέρνοντας κάτι διαφορετικό πόσο σημαντικό είναι αυτό;
Είναι ένα βασικό στοιχείο. Το να βγεις τώρα να κάνεις κάτι καινοτόμο είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο. Ήταν πολύ δύσκολο στις δικές μας εποχές, τότε που ξεκινούσαμε εμείς. Δεν ήταν τόσες πολλές οι μπάντες τότε. Τότε μπορεί να είχαμε 30 μπάντες και τώρα έχουμε χιλιάδες μπάντες.
– Έχει αλλάξει βέβαια και ο τρόπος που βγαίνει η μουσική. Τότε ήταν πολύ πιο δύσκολο.
Είναι πολύ πιο εύκολο να βγάλεις και να κάνεις μουσική τότε. Στην εποχή μας μόνο τα πλούσια παιδιά τα είχαν αυτά. Τα πλούσια παιδιά είχαν και τα ντραμς και τον εξοπλισμό. Τώρα μπορείς να κάνεις δίσκο από την καρέκλα σου.
– Αυτό βέβαια μπορεί να δώσει πολύ πιο μεγάλη αξία στα άλμπουμ του τότε.
Εάν πάρουμε και δούμε τα πιο καλά άλμπουμ όλων των εποχών δεν βγήκαν σε ιδανικές συνθήκες. Ήταν πολύ καιρό πριν. Τριάντα χρόνια πριν. Εμείς από τη μεριά μας σκεφτόμαστε το ίδιο με τότε. Κάποιες φορές δεν είναι καλό αυτό. Άλλες φορές είναι καλό.
– Εάν έπρεπε να βάλεις έναν τίτλο στην τεράστια αυτήν πορεία σας ποιός θα ήταν αυτός;
Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να το σκεφτώ. Δεν ξέρω αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί τίτλοι.
– Έχετε όμως τα άλμπουμ σας και τις δουλειές σας ως μία μεγάλη παρακαταθήκη.
Κάθε άλμπουμ είναι σαν ένα bookmark (ένας σελιδοδείκτης). Σαν ένα κεφάλαιο. Εμένα μου θυμίζουν μέρη και στιγμές. Το τι συνέβαινε τότε. Θυμάμαι προσωπικές στιγμές μέσω των άλμπουμ αυτών.
Εμείς ξεκινήσαμε ως death metal μπάντα. Στο Icon ήθελα να αλλάξω τα φωνητικά και θέλαμε να ακουγόμαστε αλλιώς. Τα αλμπουμ εκπροσωπούν και το τι ακούγαμε. Ήμουν και παραμένω μεγάλος θαυμαστής και φαν των Queensrÿche. Είμαι της παλιάς σχολής. Είμαστε της παλιάς σχολής: old school δηλαδή.
– Είχαμε μιλήσει και παλαιότερα μαζί για τους πολέμους. Τότε ήταν η Ουκρανία. Τώρα είναι η εμπόλεμη κατάσταση σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Πώς το εισπράττεις αυτό ως ένας καλλιτέχνης;
Είναι τρομερό. Επηρεάζει τόσους ανθρώπους. Είναι η πραγματικά ζωή. Η μουσική είναι η… απόδραση Να μην το ξεχνάμε αυτό. Είναι μία πολύ στενάχωρη κατάσταση. Υποφέρεις με αυτά τα πράγματα. Δεν γίνεται να μην υποφέρεις (με τους πολέμους εννοεί και βλέποντας τέτοιες καταστάσεις).
– Εσύ από την άλλη έχεις τη μουσική σου. Η μουσική σου είναι συνδεδεμένη με τη ζωή σου και τα βιώματά σου.
Η μουσική ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από πολύ μικρός. Τη μουσική τη συνδέω με τη διασκέδαση. Πρέπει να είμαι καλά – να νιώθω καλά – για να είμαι παραγωγικός. Για να φτιάχνω τη μουσική μου. Όταν δεν είμαι καλά, δεν θέλω να κάνω μουσική. Κάποιοι άνθρωποι θέλουν μέσα από τη μουσική να ανεβάζουν το ηθικό τους. Με εμένα δεν ισχύει αυτό.
– Γυρνώντας πάλι στο ελληνικό κοινό πώς περιμένετε αυτά τα Live;
Είναι πάντα τρομερό. Ήταν φοβερά όταν παίξαμε στην Ελλάδα. Ήμασταν από τις πρώτες μπάντες που ήρθαμε μετά την πανδημία. Δεν έχουμε τον χρόνο που θα θέλαμε για διακοπές εδώ στην Ελλάδα. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να μένουμε τόσο. Έχουμε και έχω όμως τόσους φίλους. Και βέβαια έχουμε ένα πιστό κοινό. Πιστούς οπαδούς.
– Μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης με τη μουσική τι είναι αυτό που κρατάς;
Είμαι πολύ τυχερός που κάνω αυτό που αγαπώ και κάνω καριέρα από αυτό. Πολύ τυχερός. Η μουσική θέλει και τύχη. Είναι πολλές καλές μπάντες που δεν τα κατάφεραν. Άρα είμαι τυχερός που το έκανα αυτό στη ζωή μου. Στη μουσική χρειάζεται και ο παράγοντας της τύχης.
– Τι είναι αυτό που θα ήθελες να αλλάξεις – εάν θα μπορούσες – στη μουσική βιομηχανία;
Είναι λίγο tricky αυτό (πολύπλοκο). Είναι λίγο σαν παγίδα. Πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Όμως είναι αυτό που είναι και πρέπει να προσαρμοστείς. Υπάρχει το streaming για παράδειγμα. Είναι το πώς λειτουργεί το internet. Εάν είσαι μοναχική φωνή καλύτερα να μην λες κάτι. Είναι καλύτερο να μην πω κάτι.
– Δεν είναι όμως κάπως δύσκολο από τη μία να έχεις κόσμο και φανς που να έχουν CD, δίσκους και αφίσες και από την άλλη παιδιά που να ακούνε μουσική μόνο στο διαδίκτυο;
Ο κόσμος θέλει να ακούει αυτό που θέλει εκείνη τη στιγμή. Τα παιδιά είναι στη φάση να ακούνε τη μουσική τους όταν το θέλουν. Υπάρχουν νέα παιδιά που δεν θέλουν να αγοράσουν CD. Θέλουν απλά να ακούσουν. Είναι αυτός ο κόσμος. Μπορεί να είναι σκληρό. Ερχόμαστε από μία εποχή που πουλούσες δίσκους και έκανες καριέρες. Τώρα για να συμβεί αυτό πρέπει να είσαι πολύ δυνατός στα Social media ή να είσαι ένας γνωστός youtuber ή γνωστός στο youtube.
