Να σε γυρίσω λίγο πιο πίσω τώρα. Πριν τελειώσεις την καριέρα σου είχες ασχοληθεί με το συνδικαλιστικό όργανο των παικτών, ως πρόεδρος για μία διετία (2006-2008). Εν συνεχεία, όταν αποχώρησες από την ενεργό δράση διετέλεσες για έναν χρόνο αθλητικός διευθυντής της ΑΕΚ, την σεζόν που ήταν στην Α2 (2013-2014) και μετά από μερικά χρόνια που ουσιαστικά παρακολουθούσες από μία απόσταση τα μπασκετικά δρώμενα, επέλεξες να ασχοληθείς με τα κοινά της ομοσπονδίας. Πως προέκυψε αυτή απόφαση;
«Σε αντίθεση με αρκετά παιδιά της γενιάς μου, που είχαν το μικρόβιο της προπονητικής, εγώ ήθελα πολύ να μείνω στον χώρο αλλά για αρκετό καιρό δεν έβλεπα την κατάλληλη θέση, μέσω της οποίας θα μπορούσα να βοηθήσω. Στο μεσοδιάστημα που ανέφερες μου είχαν γίνει διάφορες προτάσεις για πόστα τα οποία δεν μου προκαλούσαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πολύ απλά γιατί δεν έβλεπα κάποιο όραμα για το μέλλον. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, όμως, όταν πλέον μπήκαμε σε διαδικασία εκλογών στην ΕΟΚ και μετά από μία εξαιρετική προσέγγιση του Βαγγέλη Λιόλιου, άρχισα να νιώθω ολοένα και περισσότερο ότι βρίσκω ένα πόστο που μου ταιριάζει και επιθυμώ να υπηρετήσω.»
Τι σε κέρδισε περισσότερο στην φιλοσοφία του νέου προέδρου;
«Βασικά η τεράστια επιθυμία του να αλλάξει τα πράγματα και το πλάνο που είχε εδώ και καιρό έτοιμο, για όλους τους νευραλγικούς τομείς, που έχρηζαν αλλαγής. Και φυσικά το όραμα να βελτιώσουμε το αγαπημένο μας άθλημα σε όλα τα επίπεδα και να προσφέρουμε σε έναν χώρο, μέσα από τον οποίο φτιάξαμε την ζωή μας. Στις συζητήσεις που είχαμε, διέκρινα μία πολύ σημαντική προοπτική και επειδή είχα κουραστεί να βλέπω και απλά να “καυτηριάζω” τα κακώς κείμενα του ελληνικού μπάσκετ, αποφάσισα να συμμετάσχω στην προσπάθεια. Το είδα σαν μεγάλη ευκαιρία να συμβάλλω κι εγώ με την σειρά και να σταματήσω να είμαι ανενεργός.»
Που αποδίδεις εσύ αυτή την μεγάλη αποδοχή που εισέπραξε από τα σωματεία η πρόταση του Βαγγέλη Λιόλιου αλλά και η δική σου υποψηφιότητα. Πήρες 317 σταυρούς, 18 λιγότερους από τις ψήφους του νέου προέδρου…
«Το πόσες ψήφους πήρα εγώ έχει την μικρότερη σημασία. Αυτό που είχε την μεγαλύτερη αξία είναι ότι πείσαμε τα σωματεία ότι έπρεπε να εκλεγεί ο πρόεδρος αλλά και όλα τα μέλη της ομάδας μας, κάτι που συνέβη. Νομίζω ότι έγινε μία πολύ οργανωμένη προσπάθεια από όλο το επιτελείο μας, με χιλιάδες εργατοώρες και εξαιρετική προσέγγιση σε κάθε σωματείο ξεχωριστά. Ακούσαμε τα προβλήματα, μιλήσαμε και παραθέσαμε το πλάνο μας και παρά την μεγάλη κούραση και φθορά που επήλθε λόγω των συνεχόμενων αναβολών στις αρχαιρεσίες αλλά και πρακτικών που δεν τιμούν κανέναν, το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.»
Σε ποιες πρακτικές αναφέρεσαι;
«Στις προσφυγές στα Πρωτοδικεία και σε όλα τα λογής τεχνάσματα που “χρησιμοποιήθηκαν” με πρόσχημα την πανδημία, όπως η επιλογή του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σαν τόπος των εκλογών. Όλα αυτά που έγιναν και δεν θέλω να αναφερθώ περισσότερο, δεν τιμούσαν το μπάσκετ και την ιστορία του. Ευτυχώς, όμως, κάποια στιγμή φτάσαμε στην ώρα των εκλογών και μάλιστα με καθολική συμμετοχή και με το γνωστό αποτέλεσμα.»
Σαν άνθρωπος με μεγάλη διαδρομή στον χώρο, αισθάνθηκες ότι η προηγούμενη διοίκηση της ΕΟΚ, ουσιαστικά προσπαθούσε να σαμποτάρει τις εκλογές;
«Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία γι’ αυτό! Σαφέστατα το αισθάνθηκα και ποιος δεν το αισθάνθηκε, άλλωστε; Είχαμε την πίστη, όμως ότι οι εκλογές θα γίνουν, γιατί έπρεπε το μπάσκετ να αλλάξει σελίδα και να αντιμετωπίσει τα πολλά προβλήματα που είχε. Χάσαμε πάρα πολύ χρόνο, θα έλεγα ένα πολύ παραγωγικό εξάμηνο, το οποίο πλέον καλούμαστε να διαχειριστούμε. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε αφήσει πίσω μας όλες αυτές τις αναπόφευκτες “απώλειες” της εκλογικής διαδικασίας και εδώ και δύο μήνες δουλεύουμε ασταμάτητα για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος και να παράξουμε έργο.»
Νιώθετε ότι έχετε μπροστά σας ένα “βουνό”;
«Ώρες-ώρες ναι! Έχουμε πολλά ζητήματα να επιλύσουμε, πολλές εκκρεμότητες να διαχειριστούμε πέρα από την οργάνωση του αναπτυξιακού προγράμματος, που είναι κάτι που φτιάχνεται από την αρχή, αλλά υπάρχει μεγάλη αισιοδοξία και όρεξη για να πετύχουμε.»
