Mε την προσοχή στραμμένη, όπως είναι φυσικό άλλωστε, στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας (που σήμανε την επανέναρξη του ελληνοτουρκικού διαλόγου μέσα σε μια ατμόσφαιρα σοβαρότητας και ηρεμίας) αγνοήθηκε το γεγονός ότι η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε σε ένα πλαίσιο έντονης διπλωματικής κινητικότητας για την επίλυση των εκκρεμοτήτων στην ευρύτερη εύφλεκτη γειτονιά της Ανατολικής Μεσόγειου, της Μέσης Ανατολής και της Μαύρης Θάλασσας. Αρκεί να επισημανθεί ότι πέρα από την τριμερή Κύπρου, Ελλάδας και Ισραήλ, όπου αναμένεται να προστεθεί τώρα και η Ινδία, είχαμε τη συνάντηση Πούτιν – Ερντογάν στο Σότσι, την επίσκεψη των Παλαιστινίων στο Ριάντ, εν όψει των επαφών Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ και τέλος την επίσκεψη του επιτρόπου Διεύρυνσης της ΕΕ στην Αγκυρα. Και όλα αυτά μέσα σε μία μόνον εβδομάδα, τη στιγμή που ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται ακάθεκτος, χωρίς προοπτική να υπάρξει και εκεί μια διπλωματική διευθέτηση.
Μπορεί λοιπόν η σειρά των συναντήσεων αυτών να εντυπωσιάζει, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, όπου ως γνωστόν έχουν έλθει τα πάνω κάτω, παραμένει όμως το ερώτημα για το τι θα αποδώσουν τελικά. Και για μεν τα ελληνοτουρκικά είναι ξεκάθαρο ότι η λύση των προβλημάτων δεν θα είναι για αύριο, αλλά τουλάχιστον καθορίστηκε ένα χρονοδιάγραμμα πολλαπλών συναντήσεων σε όλα τα επίπεδα, που εξασφαλίζει ένα κλίμα ηρεμίας χωρίς επικίνδυνες προκλήσεις (εκτός απροόπτου εννοείται) και παράλληλα μια συστηματική εξέταση των διαφορών, όπου διαπιστώθηκε και πάλι ότι οι δύο πλευρές εμμένουν στις γνωστές θέσεις τους. Οπως διαπιστώθηκε επίσης στη συνάντηση με τον ευρωπαίο επίτροπο ότι παραμένει και το αδιέξοδο της προοπτικής επανέναρξης των διαπραγματεύσεων με τις Βρυξέλλες, αν δεν καταγράψει η Τουρκία πρόοδο στον εκδημοκρατισμό της και δεν σταματήσει τις παράνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
