Αφού πούμε για τη Χαμάς ό,τι έχουμε: ότι είναι φονταμενταλιστική, ότι δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ, ότι σκοτώνει αμάχους και παίρνει ομήρους, ώστε να προκαλέσει σκληρά ισραηλινά αντίποινα εναντίον της Γάζας, με τις μεγάλες απώλειες που αναπόφευκτα αυτά θα έχουν, ότι… ότι…
Αφού πούμε ακόμη και για την επιλογή του χρόνου της επίθεσης, 50 χρόνια και μία ημέρα μετά την επίθεση που εξαπέλυσαν η Αίγυπτος και η Συρία εναντίον του Ισραήλ το 1973, η οποία εξελίχθηκε στον πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ.
Αφού πούμε και για τις προσπάθειες του «θείου Σαμ», πρώτα με τον Τραμπ (με τις συμφωνίες του Αβραάμ) και πλέον με τον Μπάιντεν, να ανατεθούν υπεργολαβικά τμήματα της ειρηνευτικής διαδικασίας σε συμφωνίες με τις αραβικές μοναρχίες, με πιο πρόσφατη την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας.
Αφού διατρέξουμε και τα σενάρια που κάνουν μπαμ -κάποιοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι οι Ισραηλινοί πιάστηκαν στον ύπνο και αναζητούν απαντήσεις στις εσωτερικές πολιτικές περιδινήσεις, «ήξεραν και το άφησαν να συμβεί, ώστε η κυβέρνηση να διασωθεί»-, αφού, λοιπόν, ειπωθούν όλα αυτά, μαζί με τα προφανή, από την κόντρα για την πρόσβαση στο τέμενος Αλ-Άκσα μέχρι τους σκοτωμούς, τους αποκλεισμούς, τους εξευτελισμούς, τους εποικισμούς, την ανοιχτή φυλακή της Γάζας με δύο εκατομμύρια ανθρώπους σε μόλις 360 τετραγωνικά χιλιόμετρα, πού καταλήγουμε;
Βλέποντας τις φρικαλεότητες, ότι ο άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη απειλή. Ακόμη και τα ζώα της ζούγκλας τον φοβούνται περισσότερο από τα λιοντάρια, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology.
Εστιάζοντας στο γεωπολιτικό, ότι μπορεί οι ισχυροί να θέλησαν να ξεχάσουν το Μεσανατολικό, να πίστεψαν ότι είναι νεκρό, αλλά το Μεσανατολικό δεν εννοεί να τους αφήσει να το ξεχάσουν. Επανέρχεται, με εκρηκτικό τρόπο στη διεθνή πολιτική.
