Του Βασίλη Αγγελόπουλου
Το τελικό κείμενο του σχεδίου νόμου είναι ακόμα υπό διαμόρφωση και αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή εντός του Μαΐου. Ήδη όμως οι βασικές παράμετροι έχουν γίνει γνωστές. Ας δούμε τις κυριότερες αλλαγές που θα προκύψουν:
1 Διευθέτηση χρόνου εργασίας
Πρόκειται για το μέτρο της ατομικής σύμβασης που εισάγεται στο εξής και βάσει του οποίου θα μπορούν εργοδότες και εργαζόμενοι να συμφωνούν απευθείας για βασικά σημεία απασχόλησης, όπως είναι το ωράριο. Προωθείται διαδικασία, σύμφωνα με την οποία αντικαθίσταται το οκτάωρο από το δεκάωρο και η πενθήμερη απασχόληση από τετραήμερη. Έτσι οι ώρες εργασίας εβδομαδιαίως θα παραμένουν αναλλοίωτες.
Όμως ήδη υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις, καθώς μια σειρά από παράγοντες της αγοράς, αλλά και συνδικαλιστικοί φορείς όπως η ΔΑΚΕ, που πρόσκειται στη Ν.Δ., θεωρούν ότι με τον τρόπο αυτό «στρώνεται το χαλί» στην επικράτηση καταχρηστικών εργοδοτικών πρακτικών που θα λειτουργούν εκβιαστικά και υπό την απειλή της απόλυσης.
Η προσθήκη στην ίδια διάταξη της αμοιβής της όποιας υπερωριακής απασχόλησης με ρεπό ή με άδεια εκτιμάται ότι θα καταργήσει μια βασική πηγή εισοδήματος για πολλούς εργαζόμενους.
2 Καθορισμός ανώτατου ύψους νόμιμων υπερωριών
Στην υπό διαμόρφωση διάταξη υπάρχει το σενάριο να αυξηθεί το ανώτατο ύψος νόμιμων υπερωριών στις 150 ώρες ανά έτος. Σήμερα η διάταξη που υπάρχει θέλει το όριο να βρίσκεται στις 120 ώρες ανά έτος για όσους εργάζονται στην παροχή υπηρεσιών και το εμπόριο και στις 48 ώρες το εξάμηνο (96 το έτος) για όσους εργάζονται σε βιομηχανίες, βιοτεχνικές υπηρεσίες, εκμεταλλεύσεις και εργασίες.
Εκτιμάται ότι εάν περάσει η συγκεκριμένη διάταξη, τότε είναι πιθανό να λειτουργήσει αποτρεπτικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ουσιαστικά, αντί να καλυφθούν οι όποιες ανάγκες με νέες προσλήψεις, θα ρυθμιστούν με αύξηση στις υπερωρίες.
