Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για την πρώτη ήττα της ΑΕΚ στα play off (από πέρυσι) και παράλληλα έπειτα από 17 ντέρμπι (επίσης από πέρυσι) και τη συνέχεια του πρωταθλήματος…
Έφτασε και η στιγμή της στραβής για την ΑΕΚ στη διαδικασία των play off και σε ντέρμπι παράλληλα, διότι θα ερχόταν, νομοτελειακά και μάλιστα ακριβώς με τον τρόπο που οι περισσότεροι περιμέναμε: με αυτοκτονικό τρόπο… Διότι αυτό έκανε η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα σε ένα ματς το οποίο ξεκίνησε ιδανικά για να καταφέρουν οι νταμπλούχοι να πετύχουν αυτό που έχουν θέσει ως στόχο μετά τη διακοπή, να έφταναν σε τρεις νίκες σε ισάριθμα ντέρμπι, όπου θα τους τοποθετούσε για τα καλά στην κορυφή της βαθμολογίας με σημαντικές διαφορές από τους ανταγωνιστές της. Θα της έδινε το ρόλο του αδιαφιλονίκητου φαβορί για το repeat στην υπόθεση κατάκτησης του τίτλου… Δεν έγινε με αποτέλεσμα να πέσει από την κορυφή και μένει να δούμε την Κυριακή αν θα είναι προσωρινό, ή όχι!
Το δεδομένο είναι πως με οποιοδήποτε πλέον αποτέλεσμα στο ντέρμπι της Νέας Φιλαδέλφειας μεταξύ των δυο Δικεφάλων, δεν τελειώνει τίποτα στην υπόθεση πρωτάθλημα, κανείς δεν κατακτάει κάτι και καμία από τις δυο ομάδες δεν χάνει τον τίτλο, όποιο και αν είναι το μεταξύ τους αποτέλεσμα… Εξίσου σημαντικό και για τους από κάτω, για τον Παναθηναϊκό που με τη νίκη του έμεινε ζωντανός στο κόλπο της διεκδίκησης και τον Ολυμπιακό, ο οποίος είναι πιο μακριά σίγουρα (έξι και πέντε βαθμούς αντίστοιχα αν θυμάμαι σωστά έχοντας χάσει και την ισοβαθμία από την ΑΕΚ), αλλά δεδομένα όχι εντελώς εκτός. Έχοντας μάλιστα μπροστά του το ματς με την Λαμία και τους αντιπάλους του να παίζουν δύσκολα ματς (πρώτος και δεύτερος μαζί, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ δηλαδή, αλλά και τον Παναθηναϊκό με τον Άρη), καλή αγωνιστική για να βγει ακόμη πιο κερδισμένη η ομάδα του Φαλήρου (αρκεί να κάνει τη δουλειά της).
Αυτή που δεν έκανε η ομάδα του Αλμέιδα στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας παρά το γεγονός ότι το ξεκίνημα ήταν ιδανικό, όπως γενικά το πρώτο 15λεπτο, αλλά δεν αποδείχτηκε και αρκετό… Βάση της έναρξης, εξέλιξης και ολοκλήρωσης του ματς, για την ΑΕΚ συνιστά αυτή η ήττα μια τεράστια χαμένη ευκαιρία που την βρήκε, της δόθηκε στο ξεκίνημα του ματς, αλλά δεν την εκμεταλλεύτηκε. Όπως προηγήθηκε με λάθος ατομικό φυσικά, του Χουάνκαρ ο οποίος μπερδεύτηκε εκεί, έτσι (αλλά με χειρότερα ατομικά λάθη), έδωσε τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να της το γυρίσει, με δυο απίθανα λάθη του Μουκουντί, ειδικά στο δεύτερο όπου δεν υπήρχε και καμία απολύτως πίεση επί της ουσίας, απλά προσφορά της μπάλας στον Ιωαννίδη… Είναι αυτό που λέμε ότι επηρεασμένος από το πρώτο λάθος, μέσα σε 2 λεπτά, έκανε και χειρότερο γιατί κόλλησε το μυαλό του!
Από κορυφαίος με τον Ολυμπιακό, μοιραίος με τον Παναθηναϊκό!
Ποδόσφαιρο είναι συμβαίνουν και αυτά… Ο Μουκουντί που ήταν ο κορυφαίος στο ματς με τον Ολυμπιακό, αποδείχτηκε μοιραίος στην αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό, ο οποίος κέρδισε δίκαια την ΑΕΚ και έμεινε ζωντανός (και μάλιστα με ανατροπή που θα του δώσει φαντάζομαι ψυχολογία). Η αλήθεια είναι πως η Ένωση έπρεπε να εκμεταλλευτεί σε μεγαλύτερο βαθμό το δικό της καλό διάστημα, να ‘χει βρει ένα δεύτερο γκολ, να είναι πιο απειλητικοί στις στατικές μπάλες (που κέρδισε πολλές και εστιάζω μόνο στο πρώτο μέρος) και να ‘χει βρει δεύτερο γκολ, είτε με τον Τσούμπερ (μετά τη σπουδαία φάση των γηπεδούχων με το δοκάρι του Μπερνάρ) και με το σκορ στο 0-1 ήδη, είτε με τον Μάνταλο εφόσον ο Ελίασον στην υποδειγματική επίθεση γυρνούσε με λιγότερη δύναμη την μπάλα παράλληλα και με εξουδετερωμένο τον αντίπαλο γκολκίπερ: καρμπόν το γκολ του ΠΑΟΚ στο ίδιο γήπεδο με τον Μπράντον Τόμας προ ημερών…
Η ΑΕΚ όμως δεν το έκανε γκολ να φτάσει στην ισοφάριση τότε, γιατί προηγούνταν ήδη ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το σημείο, ώστε να αλλάξει και τα δεδομένα του δεύτερου 45λεπτου. Χωρίς το γκολ της ισοφάρισης στα μισά του ματς, ο Φατίχ Τερίμ επέλεξε απόλυτα σωστά (όπως αποδείχτηκε είτε αρέσει αυτό είτε όχι σε κάποιους) να παίξει φουλ άμυνα μπροστά από την εστία του γκολκίπερ του και να πάρει τον βαθμό. Γνώριζε και ανάγνωσε σωστά πως η ομάδα του δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί σε ματς αντίστοιχης έντασης και ρυθμού (ροντέου – πάνω κάτω) στο δεύτερο 45λεπτο διότι δεν είχε τους ποδοσφαιριστές να το υπηρετήσουν αυτό το πλάνο στον πάγκο του, ειδικά στα χαφ, με αποτέλεσμα να ταμπουρωθεί και να δώσει την μπάλα στην ΑΕΚ. Έκανε μιάμιση φάση με τον πολύ καλό Ιωαννίδη, αλλά δεν χρειάστηκε όπως αποδείχτηκε καν δεύτερη, για να πάρει αυτό που ήταν απαραίτητο για να συνεχίσει να …ζει στο πρωτάθλημα η ομάδα του.
Με τούτα και με τ’ άλλα έφτασε η στιγμή της πρώτης ήττας της ΑΕΚ στη διαδικασία των play off από πέρυσι και όπως προαναφέρω αντίστοιχα η πρώτη ήττα σε ντέρμπι μετά 17 παιχνίδια. Το ζητούμενο είναι να βρει περισσότερο καλό ρυθμό όπως είχε από την έναρξη του ματς έως το 15′ και έπειτα από το 35′ έως το 47′ και την ολοκλήρωση του πρώτου μισού του αγώνα. Παράλληλα να βρεθούν σε καλύτερη κατάσταση απ’ ότι τώρα σημαντικοί παίκτες της για να παίρνει και περισότερα πράγματα από αυτούς. Το κακό μαντάτο είναι ότι η Ένωση έχασε ένα ματς που πήγε επαναλαμβάνω όπως ακριβώς θα το ήθελε εκείνη στην έναρξή του και με τα στοιχεία (πάνω κάτω η μπάλα) που θα εύχονταν να έβρισκε στο πρώτο 45λεπτο (στο δεύτερο ήταν άλλο ματς από το οποίο πρέπει να διδαχτεί η ομάδα όταν ο αντίπαλος επιλέγει -και σωστά δεν το κατακρίνω- να παίξει ταμπούρι), αλλά είπαμε ποδόσφαιρο είναι, συμβαίνει και θα γινόταν και στην ΑΕΚ…
Περιθώρια για να μένεις σε μία ήττα, πόσο μάλλον την πρώτη σου σε τέτοια ματς από πέρυσι τον Μάρτιο, δεν υπάρχουν και ειδικά όταν έρχεται παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ για να επανέλθεις στην πρώτη θέση στο γήπεδό σου!
Υγ: Εννοείται πως όταν χάνει μια ομάδα και ανάλογα με τον τρόπο θα υπάρξει και η κριτική στον προπονητή. Στο δικό μου κεφάλι θα έπρεπε να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ για τον Ματίας Αλμέιδα, αλλά δεν έχει σημασία, σεβαστή είναι η κάθε άποψη και μπορεί να είναι και σωστή. Για παράδειγμα δεν με βρίσκει αντίθετο η σκέψη ότι θα ήταν πιο σημαντικός ίσως ο Λιούμπισιτς σε ένα ματς με ομάδα που παίζει ταμπούρι, αλλά από την άλλη το ίδιο είναι και ο Γκατσίνοβιτς, ή ο Άμραμπατ που θες ατομική ενέργεια και ο Ελίασον που γι’ αυτό διατηρήθηκε σε όλο το ματς. Θα μπορούσε να μπει και ο Πάολο Φερνάντες με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό θα πει κανείς, σύμφωνοι. Όμως πάντα όσοι δεν παίζουν φτάνει να λείπουν όταν ένα ματς ολοκληρωθεί με το αποτέλεσμα που δεν θέλουμε.
Επίσης άκουγα για τα δυο χαφ (και καλά αμυντικά) Γιόνσον και Σιμάνσκι πριν την έναρξη του αγώνα, όμως έως τα δώρα του Μουκουντί μια χαρά πρόσφεραν τις συνθήκες που χρειαζόταν η ΑΕΚ να βρει στο ματς για να το κερδίσει και ας μη τα κατάφερε: γκολ είχε βρει, κυρίαρχη έως το 15′ ήταν χάρη και σε αυτούς, το μόνο που άλλαξε είναι τα ατομικά λάθη. Διότι οι πράσινοι στο καλό τους διάστημα, αν δεν κάνω λάθος από το 15′ έως το 35′, είχαν μια σπουδαία φάση (το δοκάρι), ένταση και κατοχή, ένα καλό παράλληλο γύρισμα χωρίς ανταπόκριση και ένα γκολ που σωστά ακυρώθηκε οφσάιντ έπειτα από προσωπική ενέργεια (κερδισμένες κόντρες) του Ιωαννίδη. Για ομάδα που έπαιζε με το μαχαίρι στα δόντια στην έδρα της θαρρώ πως περιμέναμε να ‘χει και εκείνη αυτές τις στιγμές και ενώ έχει βρεθεί πίσω στο σκορ νωρίς. Το δεύτερο λάθος είναι και αυτό που δεν μπορεί εύκολα να δικαιολογηθεί, με την καμία, για κανένα λόγο… Διότι και με 1-1 στο ημίχρονο, ταμπούρι δεν θα μπορούσαν να έπαιζαν οι πράσινοι, οπότε δεν βλέπω το λόγο να μην αναγνωρίσω ότι σωστά το ξεκίνησε και το πήγε το παιχνίδι ο Αλμέιδα, ο οποίος (όπως και κανείς προπονητής) δεν γίνεται να έχει στο μυαλό του πως θα γίνει τέτοιο, δεύτερο, μόλις σε διάστημα δυο λεπτών, εγκληματικό λάθος! Αν κάτι πρέπει να τον χαλάσει τον Πελάδο είναι ότι η ομάδα που σκοράρει φουλ από στατικές μπάλες, σε 11 κόρνερ (δεν αναφέρω τα φάουλ, όσα πήρε λίγα, στα πλάγια κοντά στην εστία), δεν είχε μισή στιγμή απειλής. Σε τέτοια ματς με τόσα στατικά (1 αντί 11 παρακαλώ) πρέπει έστω να ‘χει απειλήσει ουσιαστικά δυο φορές…
