Επιμέλεια: Δανάη Αλαμάνου
Η Katherine Reilly, ομογενής εξ Αμερικής, έχει αφιερωθεί στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα στον χώρο της αγγλικής γλωσσομάθειας. Ως εκπαιδευτικός, διδάσκει την αγγλική γλώσσα σε ιδιωτικά σχολεία σε μαθητές όλων των ηλικιών. Έχει διδάξει γλωσσική μεθοδολογία και προσαρμογή διδακτέας ύλης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και πρόσφατα για το κέντρο εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.
Η βιβλιογραφία της ανέρχεται στις 43 εκδόσεις και έχει προσφέρει την φωνή της για την ηχογράφηση εκδόσεων παιδικής λογοτεχνίας. Τα άρθρα της περί διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας δημοσιεύονται κάθε μήνα από το έντυπο και πρωτοπόρο περιοδικό ELT NEWS.
Ως ΛΟΑΤΚΙΑ+ Σύμβουλος Επιχειρήσεων, εκπαιδεύει το προσωπικό εταιριών σχετικά με την συμπεριληπτικότητα και την ορατότητα στο χώρο εργασίας. όπως το ‘Mexoxo’ και το ‘Women on Top’ σε επώνυμα συνέδρια όπως το ‘Delphi Economic Forum’, ‘Live a Legacy’ και ‘Be an Ally Forum’. Τέλος, είναι πρεσβεύτρια του προγράμματος Worldplaces μέσω του οργανισμού Generation Red 2.0, με στόχο την ενδυνάμωση των γυναικών μεταναστευτικού προφίλ και την ένταξή τους στην αγορά εργασίας.
Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Govastiletto.gr η Katherine Reilly μιλάει για τις δυσκολίες ως trans γυναίκα στην Ελλάδα, τη φυλομετάβαση, την επιθυμία της για υιοθεσία ενός παιδιού, αλλά και τα μελλοντικά της σχέδια.
Σε ποια ηλικία κάνατε το coming out και την φυλομετάβαση;
Άργησα πάρα πολύ να πάρω αποφάσεις για τη ζωή μου. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με τους φόβους που είχα όσον αφορά την αντιμετώπιση από τον κοινωνικό μου περίγυρο και την οικογένειά μου. Μια trans γυναίκα, ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα, η καθημερινότητά της είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Εγώ αποφάσισα να κάνω τη φυλομετάβαση και το coming out μετά τα 32. Για να είμαι πιο σαφής, το coming out δεν έγινε ποτέ. Μου κάνανε outing οι συγγενείς μου.
Δεν ξυπνάω μια μέρα και είμαι η «Katherine». Είναι μια διαδικασία που διαρκεί μήνες ή και χρόνια, μέχρι να αλλάξει το σώμα (όσες επιθυμούν να κάνουν ορμονοθεραπεία). Από εκεί και πέρα πρέπει να ενημερωθεί και ο εργοδότης, ο κοινωνικός περίγυρος, οι φίλοι. Δεν μπορείς να βγάλεις μια ανακοίνωση «Γεια σας, είμαι trans». Αυτό γίνεται σιγά-σιγά.
Δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να μιλήσω στους συγγενείς μου και στους συναδέλφους μου. Κάποια ξαδέλφια μου με είχαν ανακαλύψει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κατευθείαν το είπαν στους γονείς μου, σε κάποιους γνωστούς που είχαμε, αλλά και στον χώρο εργασίας μου και έγινε ένας χαμός.
Οι γονείς σας ήταν υποστηρικτικοί με την απόφασή σας;
Επειδή έκανα τη φυλομετάβαση μετά τα 30 με ρωτούσαν «γιατί δεν μας το έλεγες τόσα χρόνια» και απαντούσα: γιατί φοβόμουν!
Δυστυχώς οι πιο πολλοί γονείς σήμερα δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Φοβόμουν ότι θα με πετάξουν από το σπίτι. Φοβόμουν επίσης και για τη σωματική μου ακεραιότητα (και δε μιλάω για τους γονείς μου). Οι γονείς μου με αγαπάνε πάρα πολύ. Ποτέ δε ξέρεις πως θα αντιδράσει ο άλλος. Έχω ακούσει χιλιάδες ιστορίες.
Παρά τις δυσκολίες πήρατε την απόφαση να γίνετε καθηγήτρια. Έχετε δεχτεί ρατσιστικά σχόλια στον εργασιακό σας χώρο;
Σε οποιοδήποτε χώρο έχω μπει για να διδάξω, είτε αυτό είναι κάποιο κέντρο ξένων γλωσσών, είτε ιδιωτικό σχολείο, είτε πανεπιστήμιο, δεν έχω αντιμετωπίσει διάφορα θέματα εις βάρος του προσώπου μου. Είχα πέσει σε περίπτωση γονέα που δεν ήθελε να κάνω μάθημα στα παιδιά της (αυτό με πλήγωσε πολύ) και απογοητεύτηκα επειδή τα παιδιά δε φταίνε σε κάτι.
Φυσικά, δε ξέρω αν λένε κάτι πίσω από τη πλάτη μου και δε το γνωρίζω, αλλά έχω τρομερή υποστήριξη από μαθητές και από γονείς. Από συναδέλφους δεν είχα πάντα υποστήριξη. Ήταν ένας χώρος εργασίας ιδιαίτερα δύσκολος για να επιβιώσω. Δεχόμουν συνεχώς λεκτική παρενόχληση. Ήταν κάποιοι συνάδελφοι που μου έκαναν τη ζωή πάρα πολύ δύσκολη.
Στα social media είστε ιδιαίτερα ενεργή. Ποια είναι η πιο άβολη ερώτηση που έχετε δεχτεί όχι μόνο εκεί, αλλά και από κοντά;
Οτιδήποτε έχει να κάνει με την διαδικασία της φυλομετάβασης. Η φυλομετάβαση είναι καθαρά προσωπική εμπειρία για το κάθε trans άτομο. Κάποια trans άτομα κάνουν μόνο ορμονοθεραπεία, άλλοι κάνουν και επέμβαση, κάποιοι κάνουν αλλαγή εγγράφων…μπορεί να είναι συνδυασμός αυτών των επιθυμιών ή και τίποτα από αυτά.
Από εκεί και πέρα επειδή μου έχουν γίνει ερωτήσεις «πού έκανα το χειρουργέιο», «πώς ήταν», τους λέω: πρώτον δεν ξέρετε αν έκανα το χειρουργείο, δεν ξέρετε πού το έκανα και στη τελική είναι προσωπικό δικό μου ή και του συντρόφου μου. Είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνει πολύς κόσμος. Υπάρχουν trans άτομα που έχω γνωρίσει, οι οποίοι για λόγους υγείας δεν τους επιτρέπει ο γιατρός να κάνουν την επέμβαση. Καταλαβαίνετε τι σωματική δυσφορία νιώθουν αυτά τα άτομα και χρειάζονται στήριξη.
Όσον αφορά το «pride» οι απόψεις διίστανται, καθώς κάποιοι είναι υπέρ και κάποιοι είναι κατά της παρέλασης. Ποια είναι η δική σας άποψη;
Υπάρχουν δυο παράγοντες. Πρώτον, τιμούμε τη μνήμη και τις αιματοχυσίες ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων του παρελθόντος που έχουν προβεί σε ενέργειες και έχουν διαμορφώσει την ιστορία που ζούμε σήμερα. Χάρη στους αγώνες και τις προσπάθειές τους τα ΛΟΑΤΙΚΙ+ άτομα έχουμε κάποια δικαιώματα σήμερα και είναι η ζωή μας καλύτερα από ό,τι ήταν τότε. Μην ξεχνάμε ότι τα πρώτα άτομα που είχαν το θάρρος να κάνουν το πρώτο pride είχαν δεχτεί πάρα πολύ μίσος και βία, ενώ κινδύνευσε και η σωματική τους ακεραιότητα.
Ακόμα και σήμερα χάνονται ζωές. Υπάρχουν δολοφονίες όπως πρόσφατα η δολοφονία της trans κοπέλας της Άννας. Πρέπει να γίνεται το pride για να τιμούμε αυτούς τους ανθρώπους. Δεύτερον, ακόμη δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο. Δεν έχουν εγκρίνει ακόμη το γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, τη τεκνοθεσία και αυτά είναι λίγα απλά παραδείγματα. Πρέπει να συνεχιστεί το pride ώστε να ακουστούν οι φωνές μας.
Όσον αφορά τη τεκνοθεσία έχετε αναφέρει δημόσια ότι θέλετε να υιοθετήσετε ένα παιδί παρόλο που η διαδικασία είναι δύσκολη στη χώρα μας. Ποιες δυσκολίες έχετε αντιμετωπίσει;
Αυτό που μου κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι νομικά έχω το δικαίωμα να τεκνοθετήσω, επειδή μιλάμε για μονογονεϊκή οικογένεια. Δεν είμαι παντρεμένη. Στα έγγραφά μου είμαι αναγνωρισμένη ως γυναίκα, αυτοπροσδιορίζομαι ως γυναίκα, είμαι γυναίκα! Επιθυμώ να γίνω μητέρα και παρόλο που ο νόμος δεν με παρεμποδίζει στο να προχωρήσω σε αυτή τη διαδικασία, το πρόβλημα είναι πλέον κοινωνικό. Είναι πάρα πολλοί εκπρόσωποι δημοσίων υποδομών που δεν θέλουν να με εξυπηρετήσουν.
Κάνουν τα αδύνατα δυνατά να με καθυστερήσουν. Έχω αγωνιστεί πάρα πολύ, ειδικά με γιατρούς. Για να γίνει η συλλογή των απαραίτητων εγγράφων για την αίτηση της τεκνοθεσίας, πολύ σωστά το κράτος ορίζει ότι θα πρέπει να κάνουμε κάποιες εξετάσεις (παθολογικές, αιματολογικές, θώρακος) … θα πρέπει να περάσω από ψυχίατρο. Υπήρχαν πάρα πολλοί εκπρόσωποι δημοσίων υποδομών που φοβόντουσαν να αναλάβουν την ευθύνη να μου βάλουν τη σφραγίδα, ενώ οι εξετάσεις μου έδειχναν ότι ήμουν υγιέστατη. Το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετώπισα με τους εκπροσώπους ψυχικής υγείας.
Ένας μου είπε ευθέως: «επειδή είσαι trans άτομο δε πρόκειται να σε εξετάσω». Μια άλλη ψυχίατρος με εξέτασε αλλά μου είπε: «φοβάμαι να σας υπογράψω το χαρτί επειδή δε θέλω άλλα βάσανα στο κεφάλι μου». Από εκεί και πέρα έχω προχωρήσει στη περισυλλογή όλων των εγγράφων, είμαι στη τελική ευθεία, μιλάω με κοινωνικούς λειτουργούς (μάλιστα συνεργάζομαι με το Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Αττικής).
Η διαδικασία όμως, μπορεί να κρατήσει από 1 έως και 5 χρόνια. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Σέβομαι τη διαδικασία, αλλά επειδή είμαι 47 χρονών έχω βάλει ένα όριο μέχρι πότε θέλω να τεκνοθετήσω. Θεωρώ μετά τα 49-50 δεν θα ήταν φρόνιμο να προβώ σε αυτή τη διαδικασία. Θα ήθελα να είμαι στο 100% των δυνάμεών μου στο να αναλάβω μια τόσο σημαντική ευθύνη. Ελπίζω να προχωρήσει η διαδικασία και να μην καθυστερήσουμε άλλο.
@katherinereilly1 Προχωράει η Τεκνοθεσία; Θα γίνεις Μανούλα; #transteacher ♬ original sound – Katherine Reilly
Ποιες είναι οι διαφορές στα ελληνικά και στα ξένα πανεπιστήμια που έχετε διδάξει;
Έχω διδάξει σε 3 πανεπιστήμια. Είμαι πολύ περήφανη για το γεγονός ότι πρόσφατα με κάλεσαν ως ακαδημαϊκή εισηγήτρια και έχω διδάξει φοιτητές του 3ου και 4ου έτους στο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας στο Καποδιστριακό. Είμαι η πρώτη ανοιχτά trans εκπαιδευτικός στην Ελλάδα που έχει διδάξει σε πανεπιστήμιο στη χώρα μας, αλλά και στη Κύπρο. Μιλάμε για το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου.
Οι φοιτητές και οι υπεύθυνοι του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας με αγαπάνε πολύ, δεν έχω κανένα θέμα. Μάλιστα, οι συγκεκριμένοι εκπρόσωποι του τμήματος μου φέρθηκαν άψογα και με ανιδιοτελή αγάπη ως προς το πρόσωπό μου. Με σεβάστηκαν, με στήριξαν και τους ευχαριστώ πάρα πολύ.
Αυτό όμως που δεν μπορώ να καταλάβω είναι οι άνθρωποι εκτός πανεπιστημίου οι οποίοι σχολιάζουν στα social media: «εγώ δε θα στείλω το παιδί μου στο Καποδιστριακό, επειδή διδάσκει η Katherine και είναι trans».
Σχετικά με τα πανεπιστήμια του εξωτερικού είχα τη τιμή να διδάξω και σε συνέδρια εκπαίδευσης καθηγητών που διοργανώθηκε από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μάλιστα, ήμουν η βασική ομιλήτρια. Ήταν εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση από όλους. Δεν έγινε ουδεμία στιγμή αναφορά στην trans ταυτότητά μου, ενώ στην Ελλάδα αναφέρθηκαν πάρα πολλές φορές στην ιδιότητά μου από την άποψη ότι ήθελαν να με προστατέψουν.
Κάποια πράγματα που στο εξωτερικό θεωρούνται δεδομένα, ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ο εαυτός του και έχει δικαιώματα, εδώ υπάρχει ακόμα ο φόβος ότι επειδή κάνω μια Α σταδιοδρομία, κάποιοι από αγάπη θέλουν να με προστατέψουν. Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι δυστυχώς.
Ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια;
Στον ελεύθερο μου χρόνο εδώ και 7-8 χρόνια δουλεύω πάρα πολύ σκληρά και έχω φτάσει πλέον τις 43 εκδόσεις βιβλίων. Ως συγγραφέας, η πλειοψηφία των βιβλίων μου έχουν να κάνουν με παιδική λογοτεχνία στα αγγλικά, καθώς επίσης και βιβλία διδασκαλίας αγγλικών. Είναι τα δεδομένα τέτοια στον χώρο της συγγραφής όπου τα βιβλία ανήκουν στους εκδοτικούς οίκους.
Έχω κουραστεί πλέον από αυτό το πράγμα και είπα ότι θα είναι το πρώτο καλοκαίρι που δε θα γράψω βιβλίο. Παρόλα αυτά έχω στα σκαριά 3 βιβλία τα οποία θα ξεκινήσω από φθινόπωρο.
Το ένα βιβλίο, για πρώτη φορά, έχει να κάνει με ΛΟΑΤΚΙ+ εκπαίδευση και σεβασμό στον χώρο της εκπαίδευσης και στον χώρο της εργασίας. Είναι πρώτη φορά που δηλώνω δημόσια ότι θα εκδώσω ένα τέτοιο βιβλίο. Δεν βιάζομαι για το πότε θα εκδοθεί.
Η ηχητική συνέντευξη με την Katherine Reilly:
φωτογραφιών: Πέτρος Χόντος
