Η Λάτσιο υποδέχεται τη Ρόμα την Κυριακή (12/11, 19:00) και κάθε «Derby della Capitale» ή ντέρμπι της πρωτεύουσας στα ελληνικά, μας δίνει μία τέλεια αφορμή για να θυμηθούμε την δημιουργία της αντιπαλότητας και την σημασία της. Από το «όχι» στον Μπενίτο Μουσολίνι και τους ναζιστικούς χαιρετισμούς του Πάολο Ντι Κάνιο, έως τη «μάχη» για ανωτερότητα στην «αιώνια πόλη».
Η ιστορία της μεταξύ τους «έχθρας» πηγάζει από το μακρινό 1927. Ο τότε δικτάτορας της Ιταλίας στοχεύει στο να δημιουργήσει μία ομάδα στο Νότο, η οποία θα μπορέσει να κοντράρει αυτές του πιο πλούσιου Βορρά. Η Γιουβέντους, η Μίλαν και η Ίντερ ανά τα χρόνια είναι οι τρεις πιο πετυχημένες ομάδες στη γειτονική χώρα και ο Μουσολίνι αναζητούσε έναν τρόπο για να τις «εκθρονίσει».
Έτσι, πρότεινε στις ομάδες της Ρώμης να ενωθούν και από αυτές να προέλθει μία ακόμα πιο δυνατή και με τεράστιο φίλαθλο κοινό. Η Λάτσιο αρνήθηκε, υπό την υποστήριξη ενός άλλου φασίστα στρατηγού, του Τζόρτζιο Βακάρο και η αντιπαλότητα με την Ρόμα είχε μόλις γεννηθεί. Μία «μάχη» για ανωτερότητα στην πόλη και για το σε ποιον «ανήκει».
Οι «μπιανκοσελέστι» διατήρησαν για χρώμα το μπλε του ουρανού και για μασκότ τον αετό, το ιερό ζώο του Δία. Απεναντίας, οι «τζιαλορόσι» το κίτρινο της πόλης του Βατικανού και το κόκκινο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενώ το σύμβολό τους είναι ο λύκος, το ζώο που συνδέεται με τον θεό του πολέμου, Άρη. «Έχουν τα χρώματα μίας ομάδας της Ρώμης, αλλά για εμάς η Ρώμη είναι το Λάτσιο», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο άλλοτε αρχηγός των «λατσιάλι», Τομάσο Ρόκι, καθώς η Ρώμη είναι η πρωτεύουσα της περιφέρειας της Λάτσιο!
Με τους τίτλους τους να είναι λιγοστοί συγκριτικά με αυτούς των τριών μεγάλων συλλόγων της Ιταλίας, οι μεταξύ τους «μονομαχίες» ήταν αυτές που μπορούσαν να κρίνουν την επιτυχία ή την αποτυχία μίας ολόκληρης χρονιάς. Παράλληλα, όταν αυτό το γεγονός συνδυάζεται με τις πολλαπλές διαφορές στις πολιτικές τους ιδεολογίες, εύκολα κανείς καταλαβαίνει γιατί το κλίμα είναι τεταμένο.
Οι φίλοι της Λάτσιο είναι διαβόητα περήφανοι για τις ακροδεξιές τους σχέσεις, ενώ αυτές της Ρόμα τείνουν παραδοσιακά προς την αριστερά. Μία ακραία εκδοχή της νοοτροπίας της Λάτσιο ενσαρκώνει το είδωλό της, ο Πάολο Ντι Κάνιο. Ένας αυτοαποκαλούμενος «φασίστας» που πιστεύει πως ο Μουσολίνι ήταν «ένας άνθρωπος με αρχές και βαθιά παρεξηγημένος». Μάλιστα, σε ένα «Derby della Capitale», χαιρέτησε ναζιστικά μετά από γκολ που πέτυχε!
«Το Άουσβιτς είναι η πόλη σας και οι φούρνοι είναι τα σπίτια σας», έγραφε ένα πανό που είχαν αναρτήσει οι φίλοι των «λατσιάλι» την δεκαετία του ’90! Δίχως αυτό, όμως, να σημαίνει πως δεν υπάρχουν αρκετοί οπαδοί… και της Ρόμα με ακροδεξιές απόψεις στους οργανωμένους της. Σε ένα ματς της Λάτσιο στο Europa League το 2012 απέναντι στη Τότεναμ, η επίθεση στους Άγγλους οπαδούς αποδόθηκε στις εβραϊκές ρίζες του συλλόγου τους.
Ωστόσο, τα επεισόδια είχαν προέλθει από εξτρεμιστές οπαδούς της Ρόμα για τον ίδιο λόγο! Τα περιστατικά και στις μεταξύ τους κόντρες… αρκετά! Το 1979 καταγράφθηκε ο πρώτος θάνατος από οπαδική βία στα γήπεδα της Ιταλίας, ενώ το παιχνίδι του 2004 διακόπηκε, έπειτα από επαναστάσεις στις κερκίδες. Υπό την ψευδή εντύπωση ότι ένας οπαδός είχε χάσει την ζωή του έξω από το «Ολίμπικο» από αστυνομικό όχημα, «ξέσπασε» μία τεράστια διαμάχη απέναντι στις Αρχές.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τα μαγαζιά κοντά στο γήπεδο φλεγόντουσαν και το περιστατικό έληξε με 13 συλλήψεις και περισσότερους από 170 τραυματίες αστυνομικούς! Στο αγωνιστικό σκέλος ξεχωρίζουν το αυτογκόλ του Παόλο Νέγκρο το 2000, χρονιά στην οποία η Ρόμα κατέκτησε τελευταία φορά το πρωτάθλημα Ιταλίας, με τους φίλους της να τον… πικάρουν ανελέητα για αυτό, αλλά και ο μοναδικός τελικός Κυπέλλου που τέθηκαν αντίπαλοι (2013).
Το γκολ του Σέναντ Λούλιτς χάρισε το τρόπαιο στους «λατσιάλι», με τον απολογισμό των δύο ομάδων ανά τα χρόνια να έχει έρθει σε… απόλυτη ισορροπία. Η Λάτσιο μετράει 17 τίτλους, όσους και η Ρόμα… Η Λάτσιο έχει κατακτήσει δύο ευρωπαϊκούς τίτλους, όσους ξανά και η Ρόμα…
Πρόκειται για δύο συλλόγους που τους ενώνουν και τους χωρίζουν πάρα πολλοί παράγοντες. Είτε αγωνιστικοί, είτε εξαγωνιστικοί. Ανεξαρτήτως, πάντως, οι αναμετρήσεις τους δεν απογοητεύουν και αντιπροσωπεύουν πολλά περισσότερα από ένα απλό παιχνίδι ποδοσφαίρου. Σε ποιον, άραγε, θα «ανήκει» η πόλη μετά το ντέρμπι; Οψόμεθα…
