Ένα φάντασμα θα πλανάται πάνω από το Ωδείο Αθηνών την ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα παρουσιάζει τη λίστα των υποψηφίων ευρωβουλευτών της ΝΔ: Το φάντασμα της ψήφου διαμαρτυρίας. Το ενδεχόμενο να στείλουν οι πολίτες ένα μήνυμα δυσαρέσκειας στην κυβέρνηση ένα μήνυμα αμφισβήτησης της απόλυτης πολιτικής της κυριαρχίας.
Αυτή η πολιτική κυριαρχία που αποτελεί τη δύναμη της ΝΔ είναι παράλληλα και η αχίλλειος πτέρνα της. Το αδύναμο σημείο της. Το Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει καταφέρει να βρει αντίδοτο. Το δίλημμα της αποσταθεροποίησης που επιστράτευσε ο Πρωθυπουργός δεν φαίνεται να περνά στους ψηφοφόρους. Γιατί δεν έχει ουσιαστική βάση. Και γιατί κινείται περισσότερο στη σφαίρα της κινδυνολογίας παρά στη σφαίρα της πολιτικής πραγματικότητας.
Δηλαδή τι θα συμβεί αν η ΝΔ καταγράψει ποσοστό κάτω από το 30% στις επερχόμενες Ευρωεκλογές; Η απάντηση είναι ότι δεν θα συμβεί τίποτα συνταρακτικό ή μη αναστρέψιμο. Ούτε η κυβέρνηση θα πέσει, ούτε οι πολιτικοί συσχετισμοί θα ανατραπούν, ούτε θα έλθουν τα πάνω στη χώρα. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος αποσταθεροποίησης της χώρας.
Αν η ΝΔ καταγράψει ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα στις εκλογές το μόνο που θα τεθεί υπό αμφισβήτηση είναι η δυνατότητα της κόμματος να πολιτεύεται με συμπεριφορές έπαρσης που πολλές φορές εισέρχονται στη σφαίρα της αλαζονείας.
Αυτό, όσο και αν δείχνουν να μην το καταλαβαίνουν στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι το μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης. Το γεγονός ότι πολιτεύεται με τρόπο που δείχνει ότι ενοχλείται όταν αρθρώνεται απέναντι της ακόμα και ένα φωνήεν τεκμηριωμένης κριτικής. Παραδείγματα, υπάρχουν πολλά.
Κάνει το ΒΗΜΑ μια αποκάλυψη για τις μονταρισμένες συνομιλίες στα Τέμπη; Είναι fake news. Ένας στρατός υπουργών, στελεχών μαζί με δεκάδες ηλεκτρονικούς και έντυπους παπαγάλους ψάχνουν να βρουν θεωρίες συνωμοσίες και «κακούς» που θέλουν να πλήξουν και να ρίξουν την κυβέρνηση.
Καταθέτει η αντιπολίτευση πρόταση μομφής; Μα είναι αποτέλεσμα μιας παρασκηνιακής συναλλαγής του Ανδρουλάκη με τα οικονομικά συμφέροντα που θέλουν να αποδυναμώσουν τον Μητσοτάκη. Δικαιώνει στο ΣτΕ τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ; Έλα μωρέ και τι έγινε, αφού από την ιστορία αυτή δεν αποκομίζει πολιτικά οφέλη. Λες και το ζητούμενο στην υπόθεση των υποκλοπών είναι αν θα τσιμπήσει δημοσκοπικά το ΠαΣοΚ ή αν μια κυβέρνηση ( η οποιαδήποτε κυβέρνηση) μπορεί να παρακολουθεί, όποτε θέλει, όποιον θέλει, επειδή έτσι θέλει.
Επιμένει η Μαρία Καρυστιανού στη θέση της ότι στα Τέμπη υπήρξε προσπάθεια συγκάλυψης; Ελα μωρέ τώρα, σπεύδουν να πουν οι ..παπαγάλοι, το κίνητρο της δεν είναι ο προσωπικός της πόνος, αλλά τα πολιτικά της κίνητρα. Δεν είναι η κυρία Καρυστιανού μια χαροκαμένη μάνα αλλά .. ΣΥΡΙΖΑ και θέλει να είναι υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όλη αυτή η συμπεριφορά και η διάθεση ισοπέδωσης με χαρακτηρισμούς απαξιωτικούς και ειρωνικούς για κάθε πρόσωπο που τολμά να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση, ενθουσιάζει τους σκληροπυρηνικούς της ΝΔ αλλά οι υπόλοιποι θεατές του πολιτικού παιχνιδιού μάλλον δυσφορούν.
Μένει να δείξουν οι κάλπες αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να περιορίσει αυτή τη δυσφορία ή αν θα πρέπει να αλλάξει γραμμή πλεύσης λέγοντας στους υπουργούς και στα στελέχη του να κινηθούν στη γραμμή του Κώστα Καραμανλή: Σεμνά και ταπεινά.
