Η αποκάλυψη του σκανδάλου-φιάσκου της τηλεκατάρτισης με την υπογραφή του κ. Βρούτση, ο οποίος ενέκρινε τις ασυναρτησίες και το γελοίο περιεχόμενό της προκειμένου να γίνει η αρπαχτή των 85 εκατ. ευρώ, έχει φέρει σε απελπιστική κατάσταση τον υπουργό Εργασίας και άλλα κυβερνητικά στελέχη.
Η επιχειρούμενη σύγκριση και ο ανυπόστατος συμψηφισμός από τη μία της τηλεκατάρτισης-αρπαχτής του κ. Βρούτση και από την άλλη των προγραμμάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης και πραγματικής κατάρτισης, των προγραμμάτων επανένταξης ανέργων στην αγορά εργασίας και της κοινωφελούς εργασίας που υλοποιήθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ -τα οποία παρουσιάζονταν δημόσια σε πραγματικό χρόνο και πληρούσαν αυστηρούς όρους και προϋποθέσεις τις οποίες για πρώτη φορά έθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι μία τελευταία κίνηση απελπισίας από τον κ. Βρούτση.
Μάλιστα, ο υπουργός Εργασίας αποκρύπτει ότι τα ποσά που παραθέτει ως κόστος των προγραμμάτων περιλαμβάνουν κατά κύριο λόγο τις αμοιβές των ωφελούμενων και ότι οι πάροχοι υλοποίησαν πραγματική κατάρτιση.
Αντί ο κ. Βρούτσης να επιδίδεται σε αστείους συμψηφισμούς αρκούν τρεις απλές απαντήσεις:
Γιατί δεν δόθηκαν απευθείας τα χρήματα στους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες από το ΕΣΠΑ, ενώ αυτό μπορούσε να γίνει.
Γιατί υπέγραψε και ενέκρινε τις πλατφόρμες τηλεκατάρτισης των «σκόιλ ελικικού» με αμοιβή δεκάδων εκατομμυρίων για τους δημιουργούς τους.
Είχε ενημερώσει τον πρωθυπουργό για τις επιλογές του και είχε την κάλυψή του για να οργανώσει την αρπαχτή;
Τρεις ειλικρινείς απαντήσεις είναι αρκετές. Αν δεν έχει το θάρρος να τις δώσει ο κ. Βρούτσης μπορεί και οφείλει να το κάνει ο κ. Μητσοτάκης. Οι ευθύνες δεν είναι ορφανές και η λογοδοσία δεν μπορεί να εξαντλείται σε διαγγέλματα.
: ΑΠΕ
