Πώς γίνεται ένα πρόβλημα που εντοπίζεται σε ετήσια βάση να μην διορθώνεται από τους κατασκευαστές; Πώς γίνεται μία “λύση” η οποία το marketing προσπαθεί να μας πείσει χρόνια τώρα ότι είναι premium, υψηλής τεχνολογίας και η τελευταία λέξη στο design να βρίσκεται τακτικά όχι μόνο στην κορυφή της λίστας με τα πιο συχνά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ιδιοκτήτες νέων αυτοκινήτων αλλά να πρωταγωνιστεί και σε έρευνες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι μονάχα οπισθοδρομική ως επιλογή αλλά και λιγότερο ασφαλής από την… παλιομοδίτικη; Ο λόγος φυσικά για τις οθόνες που οι κατασκευαστές επιμένουν να χρησιμοποιούν στις καμπίνες των νέων μοντέλων, επιμένουν να αντικαθιστούν μέσω αυτών τα φυσικά χειριστήρια και επιμένουν να σχεδιάζουν ολόκληρο το εσωτερικό γύρω από αυτές.
Η τάση αρχίζει να γνωρίζει κάμψη τον τελευταίο καιρό όχι επειδή οι νομοθέτες του κόσμου αποφάσισαν να χαλιναγωγήσουν την ακόρεστη όρεξη των κατασκευαστών για ολοένα και μεγαλύτερο “ψηφιακό εμβαδό” αλλά επειδή ο κόσμος κουράστηκε πλέον. Τα προβλήματα στο σύστημα infotainment δεν είναι από αυτά που θα ακινητοποιήσουν ένα όχημα αλλά από εκείνα που μειώνουν δραστικά το επίπεδο της εμπειρίας του χρήστη. Όσοι οδηγήσαμε την δεκαετία του ’90 ή στις αρχές των ‘00s θυμούνται πώς είναι να μπορείς να αλλάξεις την θερμοκρασία στο σύστημα κλιματισμού ή την λειτουργία του συστήματος εξαερισμού χωρίς να είσαι αναγκασμένος να πάρεις τα μάτια σου από τον δρόμο αλλά αυτό πλέον δεν ισχύει καθώς ο οδηγός πρέπει να βγάλει άκρη με τα μενού και υπομενού του λειτουργικού συστήματος για να κάνει ακόμα και την παραμικρή αλλαγή, όσο επικίνδυνο κι αν είναι αυτό. Δηλαδή είναι παράνομο (καλώς φυσικά) να χρησιμοποιήσω το κινητό μου ενώ οδηγώ αλλά όχι να περάσω μερικά δευτερόλεπτα κοιτώντας την κεντρική οθόνη στο ταμπλό και κλεφτά τον δρόμο… Ναι, λογικό μου ακούγεται κι όλα αυτά για να “σχεδιάσει” ο εκάστοτε κατασκευαστής ολόκληρο ταμπλό γύρω από μία οθόνη των 40 ευρώ, γιατί τόσο κοστίζει στις εταιρίες αυτή η premium, πολυτελής και high-tech λύση!
Το καλό είναι ότι αχνοφαίνεται το φως στην άκρη του τούνελ. Εκτός από την Bugatti η οποία παρότι υπερβολικά εξωτική ποτέ δεν ακολούθησε αυτή την μόδα, η Porsche στη νέα Cayenne έχει επιστρέψει στην παραδοσιακή λύση των φυσικών χειριστηρίων ενώ το ίδιο θα κάνει έως έναν βαθμό και η Volkswagen και υπάρχουν και εκείνοι (βλ. Nissan, Hyundai και Kia μεταξύ άλλων) που ποτέ δεν παρεκτράπηκαν και συνδυάζουν λίγο ή πολύ αρμονικά τις οθόνες τους με φυσικά χειριστήρια για τις βασικές λειτουργίες. Επίσης, πληθαίνουν οι κατασκευαστές που δηλώνουν ότι οι μεγάλες οθόνες είναι πλέον passe χωρίς δυστυχώς να αναφέρουν ότι ποτέ δεν ήταν… in. Όχι ότι δεν υπάρχει και ο αντίλογος βεβαίως, αφού η Mercedes για παράδειγμα, αποδεικνύει με κάθε νέο μοντέλο που παρουσιάζει ότι αν υπάρχει θέληση, μπορεί να βρεθεί χώρος για μία ακόμα οθόνη ή για την μεγέθυνση μίας ήδη υπάρχουσας. Μήπως ήρθε η ώρα να παραδεχθούμε ότι σε μερικά χρόνια αυτά τα designs θα φαίνονται υπερβολικά παρωχημένα και ότι οι εξελίξεις της τεχνολογίας θα τα παραγκωνίσουν για κάτι πιο σύγχρονο, πιο καλαίσθητο και σίγουρα πιο ασφαλές!
