Η αεροδυναμική πάντα έπαιζε βασικό ρόλο στον σχεδιασμό ενός αυτοκινήτου και με την διάδοση της ηλεκτροκίνησης τα σχήματα των μελλοντικών οχημάτων θα είναι ακόμα πιο αεροδυναμικά. Όσο λιγότερη αντίσταση στον αέρα παράγει ένα όχημα όταν κινείται, τόσο λιγότερη ενέργεια (καύσιμο ή ηλεκτρισμό) καταναλώνει και τόσο πιο ήσυχο είναι.
Με την πάροδο των χρόνων, οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν πειραματιστεί με ακραία σχήματα οχημάτων για να δείξουν την έμφυτη σχέση μεταξύ αντίστασης και ισχύος. Λίγα οχήματα, όμως, ήταν πιο ριζοσπαστικά από το Aerodynamic Research Volkswagen (ARVW) της γερμανικής εταιρίας, που το παρουσίασε το 1980. Αυτό είναι ένα πειραματικό μονοθέσιο όχημα, και μέχρι σήμερα παραμένει το πιο αεροδυναμικό όχημα που φόρεσε το σήμα της Volkswagen.
Με αφορμή την πετρελαϊκή κρίση της δεκαετίας του ‘70, οι Γερμανοί ήθελαν να δείξουν ότι για να έχει ένα αυτοκίνητο υψηλές επιδόσεις δεν χρειάζεται να διαθέτει εξωπραγματική ιπποδύναμη, καθώς το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με μειωμένες αεροδυναμικές αντιστάσεις και χαμηλό βάρος.
Το ARVW ολοκληρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και η πρώτη πρόκληση που έπρεπε να αντιμετωπίσει η VW ήταν να καταφέρει να βρει αρκετό χώρο για τον οδηγό, το σύστημα μετάδοσης και τους τροχούς σε ένα αμάξωμα που θα μπορούσε να έχει το μικρότερο δυνατό προφίλ. Το ύψος του οχήματος ήταν μόλις 83,8 εκατοστά και το πλάτος 1,1 μέτρα, με το σχήμα του ARVW να είναι τέτοιο ώστε να μεγιστοποιεί την αεροδυναμική ομαλότητα.
Έτσι, οι τροχοί ήταν κρυμμένοι, το πάτωμα του αυτοκινήτου ήταν επίπεδο, ενώ υπήρχαν κινητά αεροδυναμικά μέρη, που το βοηθούσαν να διατηρηθεί σταθερό στις υψηλές ταχύτητες. Το αποτέλεσμα ήταν οι αεροδυναμιστές να πετύχουν συντελεστή οπισθέλκουσας μόλις 0,15 Cd, όταν σήμερα το επιβατικό αυτοκίνητο με τον πιο χαμηλό συντελεστή είναι στο Cd 0,22. Το επίτευγμα του ARVW ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν σκεφτείς ότι το XL1, που παρουσίασε η VW το 2011 ως πρωτότυπο και το 2013 ως μοντέλο παραγωγής, με στόχο να πετύχει κατανάλωση 1 λίτρο/100 χλμ, έχει Cd 0,186.
Μηχανικά, το ARVW διέθετε ένα 2,4-λίτρων κινητήρα πετρελαίου, απόδοσης 179 ίππων, Αυτός ήταν τοποθετημένος πίσω από τον οδηγό και μετέδιδε την κίνηση στον πίσω άξονα μέσω αλυσίδας. Το πλαίσιο ήταν κατασκευασμένο από αλουμίνιο, ενώ το σώμα από carbon, πολυεστέρα και άλλα σύνθετα υλικά, ενώ ένα πολύ ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του αυτοκινήτου ήταν ότι ένα δοχείο με νερό, που ψέκαζε την είσοδο της φτερωτής του turbo, προκειμένου να ψύχεται και να χρειάζονται μικρότεροι αεραγωγοί στο αμάξωμα.
Τον Οκτώβριο του 1980, το ARVW πήγε στην πίστα του Nardo, και κατάφερε αρχικά -και σε λιγότερο από μία ώρα- να πιάσει ταχύτητα 355 χλμ/ώρα, ενώ αργότερα έπιασε τελική ταχύτητα 362 χλμ/ώρα, γράφοντας δύο νέα παγκόσμια ρεκόρ.
