Κάποια άλλη εποχή η απάντηση θα μπορούσε να είναι “όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα” όμως οι καιροί έχουν αλλάξει. Έπειτα, η απάντηση στην ερώτηση πόσα άλογα είναι αρκετά εξαρτάται σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό από την σκοπιά από την οποία εξετάζεται και είναι διαφορετική όταν η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από την διασκέδαση, την οικονομία αλλά και την χρήση για την οποία προορίζεται το όχημα. Η απάντηση λοιπόν στην ερώτηση “πόσα άλογα πρέπει να έχει ένα όχημα” είναι… εξαρτάται. Αυτό όμως δεν σταμάτησε την γερμανική ADAC από το να διεξάγει μία έρευνα στην προσπάθεια να δώσει μία λίγο πιο συγκεκριμένη απάντηση, τουλάχιστον όσον αφορά στην λίγο πιο σαφή και λίγο πιο ρεαλιστική ερώτηση “πόσα άλογα χρειάζεται ένα όχημα για να είναι ασφαλές”.
Πριν αναφέρουμε την συλλογιστική της ADAC, αξίζει να αναφέρουμε ότι σε γενικές γραμμές τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν επαρκή ισχύ ακόμα και στις εκδόσεις με τον βασικό τους κινητήρα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε μοντέλα που ολοκληρώνουν το σπριντ στα 100 km/h σε περισσότερο από 10.0 δευτερόλεπτα “αργά”, αγνοώντας το γεγονός ότι πριν από 20 ή 30 χρόνια λιγότερο από 10’’ χρειάζονταν μόνο οι πολύ σπορ ή πολύ ακριβές εκδόσεις. Ασχέτως αυτού, θα πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι η δοκιμασία του 0-100 km/h ελάχιστη σημασία έχει σε ρεαλιστικές συνθήκες. Δεν ξέρω πώς, από πότε και γιατί έχει καθιερωθεί ως η απόλυτη και αδιαμφισβήτητη ένδειξη ταχύτητας αλλά ως διαδικασία έχει υπερβολικά πολλές μεταβλητές για να θεωρείται ακριβής και αξιόπιστη ενώ δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα στην καθημερινότητα του οδηγού. Γι’ αυτό η ADAC χρησιμοποιεί ως μέτρο σύγκρισης την επιτάχυνση από τα 60 στα 100 km/h ενώ σημειώνει ότι μία αξιοπρεπής επίδοση για την ολοκλήρωση αυτής της δοκιμασίας είναι από 5.5 έως 8.0 δευτερόλεπτα, κατά τη διάρκεια των οποίων το όχημα διανύει από 122 έως 178 μέτρα.
Κατά προσέγγιση λοιπόν και λαμβάνοντας πάντοτε υπόψιν το βάρος του οχήματος, η γερμανική ADAC προτείνει ότι για ένα όχημα βάρους 1.000 κιλών, 80 άλογα είναι αρκετά ενώ όσο αυξάνεται το βάρος τόσο αυξάνεται και η ιπποδύναμη που πρέπει να προσφέρεται από το κινητήριο σύνολο (20 ίπποι για κάθε 250 κιλά επιπλέον βάρους) ώστε το όχημα να θεωρείται ασφαλές. Ο πίνακας όμως είναι ενδεικτικός καθώς δεν προορίζονται όλα τα αυτοκίνητα για κάθε χρήση. Αν ένα μοντέλο θεωρείται κατ’ εξοχήν αστικό, δεν μπορεί να ενταχθεί πλήρως σε αυτόν τον πίνακα καθώς η ιπποδύναμη του δεν θα είναι επαρκής για κάθε πιθανό σενάριο.
Το παράδειγμα που φέρνει η ADAC είναι το Dacia Spring Electric που για την επιτάχυνση εν κινήσει από τα 60 στα 100 km/h χρειάζεται 14.86 δευτερόλεπτα ή/και 330 μέτρα. Μία στάνταρ είσοδος σε αυτοκινητόδρομο έχει μήκος 250 μέτρα και ενώ ένα Tesla Model S χρειάζεται για το 60-100 km/h μόλις 1.64 δευτερόλεπτα και 36.4 μέτρα, το Dacia Spring πρέπει να οδηγήσει 80 μέτρα στην δεξιά λωρίδα του αυτοκινητόδρομου για να πιάσει τα 100 km/h… Δεν υπάρχει όμως σύγκριση μεταξύ τους καθώς δεν απευθύνονται στο ίδιο κοινό ούτε προορίζονται για την ίδια χρήση.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση, η ADAC συνοψίζει αναφέροντας (ορθώς) ότι σε γενικές γραμμές η επιτάχυνση στα 100 km/h από στάση που τόσο πολύ λατρεύουν οι κατασκευαστές δεν παρέχει πολλές χρήσιμες πληροφορίες και ότι η ισχύς συνδέεται άμεσα με την ασφάλεια καθώς ένα ισχυρότερο όχημα μπορεί να αντιδράσει ταχύτερα σε επικίνδυνες καταστάσεις. Κλείνοντας, αξίζει να σημειώσουμε όμως ότι οι επιδόσεις από μόνες τους δεν αυξάνουν την ασφάλεια καθώς ο πλέον καθοριστικός παράγοντας είναι ο οδηγός και ο τρόπος οδήγησης του με τα πιο αμυντικά και προληπτικά στιλ να βοηθούν ουσιαστικά στην πρόληψη επικίνδυνων καταστάσεων. Ακόμα και στο παράδειγμα του Dacia Spring, η γνώση των δυνατοτήτων του αυτοκινήτου από τον οδηγό και η προσαρμογή της οδήγησης του σε αυτές τις δυνατότητες εκμηδενίζει ή αν μη τι άλλου μειώνει δραστικά το όποιο μειονέκτημα έχει το μοντέλο στον τομέα των επιδόσεων.
