Η προεκλογική περίοδος ξεκίνησε και επίσημα και το ζητούμενο είναι να ακούσουμε προτάσεις και να γίνει προγραμματική αντιπαράθεση.
Εν μέσω τεκτονικών αλλαγών, παγκόσμιας πολυεπίπεδης κρίσης, συνθηκών αβεβαιότητας για το μέλλον, το εγχώριο πολιτικό σύστημα σε επίπεδο κορυφής και βέβαια σε όλες τις βαθμίδες επιλέγει σφοδρές αντιπαραθέσεις.
Το ζήτημα όμως είναι κατά πόσο αυτή η μετωπική σύγκρουση γοητεύει την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος που έχει πολλαπλά προβλήματα να λύσει. Οι συγκρούσεις αυτές μπορεί να αρέσουν στους σκληρούς κομματικούς αλλά απωθούν τους περισσότερους πολίτες που θέλουν λύσεις στα προβλήματά τους.
Ενδιαφέρουν οι συγκρούσεις και οι άγονες αντιπαραθέσεις τους πολίτες ή τους ενδιαφέρει η ουσιαστική συζήτηση και η εξεύρεση λύσεων στα προβλήματά τους;
Την ίδια στιγμή ζητούμενο παραμένει ακόμα η συναίνεση σε μείζονα θέματα.
Προφανώς τα πρόσωπα είναι φορείς πολιτικής και επηρεάζουν καταστάσεις. Το κρίσιμο όμως στοιχείο που αφορά τους πάντες είναι τι είδους πολιτικές πρέπει να προωθηθούν ώστε να δοθούν λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα.
Ωραίο το ροκ των αρχηγών αλλά χωρίς λύσεις ουσιαστικές είναι ενοχλητικό και αφορά ελάχιστους.
Η μάχη των εκλογών πρέπει να γίνει επί του πεδίου των προτάσεων για τα κρίσιμα ζητήματα της καθημερινότητας.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα κόμματα κρίνονται στο πεδίο της αποτελεσματικότητας, της αξιοπιστίας, της εμπιστοσύνης, των προτάσεων και των ιδεών.
Η εκλογική αναμέτρηση πρέπει να επικεντρωθεί στο μείζον που αφορά ιδέες και προτάσεις, δηλαδή στο προγραμματικό πεδίο.
Μια τοξική προεκλογική αναμέτρηση θα είναι επιζήμια για πολλούς λόγους.
Και η εποχή δεν αντέχει άγονες συγκρούσεις.
