Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου επέστρεψε ενθουσιασμένος από την Τρίπολη και προσπαθεί να καταγράψει σκέψεις αλλά και συναισθήματα παρακολουθώντας ένα από τα πιο σπουδαία παιχνίδια του ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια.
Τα λόγια, τα κείμενα και οι λέξεις-εκφράσεις αρχίζουν να στερεύουν. Το ποδόσφαιρο που παίζει ο ΠΑΟΚ αυτή την περίοδο, απλά… «δεν υπάρχει». Ναι! Δεν είναι αυτό το χαρακτηριστικό ποδοσφαιρικό προϊόν της χώρας. Είναι κάτι άλλο, κορυφαίου επιπέδου…
Έγραφα χθες εδώ στο blog… «Εδώ που ήταν ο ΠΑΟΚ, σε μία τέτοια φόρμα, παίζοντας τόσο επιθετικά, κερδίζοντας τους αγώνες του με… over αλλά και goal-goal που λέμε και εμείς, όφειλε κάποιες τέτοιες μάχες όπως παραδοσιακά δίνει στην Τρίπολη, έπρεπε να είναι έτοιμος να τις παίξει και διαφορετικά. Δεν πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε ή μπορεί να κάνει… παρέλαση στην Τρίπολη με το δικό του κυριαρχικό παιχνίδι». Αμ δε… Να χαμε να λέγαμε!
Ο ΠΑΟΚ πήγε μέσα στην Τρίπολη δυόμιση μέρες μετά από ευρωπαϊκό παιχνίδι, δεν είχε διαθέσιμους δυο παικταράδες όπως ο Ζίβκοβιτς και ο Τάισον, έπαιξε σε κρύο και άδειο γήπεδο και παρολ’ αυτά ήταν υπερηχητικός! Αυτή την μαγεία, την ποδοσφαιρική πανδαισία που βιώσαμε χθες, δεν θυμάμαι πότε την έχουμε ξαναθαυμάσει. Παίζει εδώ και καιρό μπαλάρα η ομάδα του Λουτσέσκου, έχει βάλει πολλές τεσσάρες σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά τέτοιο υπερθέαμα σαν το χθεσινό δεν θυμάμαι. Αλήθεια είναι ότι συνεισέφερε κι ο Αστέρας σε ένα από τα καλύτερα ματς ρυθμού που είδαμε φέτος, αλλά αυτά που έκαναν οι ασπρόμαυροι στο συγκεκριμένο παιχνίδι, μας έχουν αφήσει άφωνους!
Έκανα ώρες να συνέλθω και να συνειδητοποιήσω τι… είδα επιστρέφοντας από το παγωμένο Θόδωρος Κολωκοτρώνης όπου ο ΠΑΟΚ του 2023-2024 συνέχισε την ποδοσφαιρική του επανάσταση, αποδεικνύοντας για πολλοστή φορά ότι… «η δουλειά της ομάδας κάνει τον παίκτη».
Οι παίκτες εκτοξεύονται μέσα από την ομάδα
Ο Μουργκ ρε σεις! Ποιος Μουργκ; Σαν ένας μικρός Μέσι από την Αυστρία με πολλά παραπάνω τρεξίματα από τον κανονικό της Αργεντινής, ήταν παντού χθες και επί 70-80 λεπτά τουλάχιστον μας έβγαλε τα μάτια! Ο Μουργκ! Θα τρελαθώ εντελώς. Δηλαδή ώρες-ώρες πιστεύω ότι αν κι εγώ βάλω τα ασπρόμαυρα με το Δικέφαλο στο στήθος και προπονηθώ 1-2-3-4 βδομάδες με αυτό το σύνολο του Λουτσέσκου… 20-25 ποιοτικά λεπτά θα τα βγάλω μέσα στο γήπεδο. Η ομάδα πάντα «κάνει» τους παίκτες και το ποδόσφαιρό του ΠΑΟΚ εκτοξεύει τους πάντες.
Ο Σβααμπ που χθες έπαιζε στο ματς λες και το είχε δει σε επανάληψη και ήταν μόνιμα 2-3 φάσεις μπροστά από ό τι συνέβαινε. Ο τύπος έκοβε και πάσαρε στον κενό με μία και μόνο επαφή! Δείτε το 0-2 και θα καταλάβετε. (Μετά, στο τέταρτο γκολ το έκανε και ο Μεϊτέ προς τον Τζίμα). Ήξερε ο Σβααμπ πάντα τι έπρεπε να κάνει την… επόμενη και την μεθεπόμενη στιγμή.
Ο Σαμάτα που δεν έχασε μπάλα εκτός περιοχής μας έδειξε και πάλι ότι όταν ο ΠΑΟΚ έχει βάλει περίπου… 1250 γκολ στο πρώτο μισό της χρονιάς, ούτε που μας νοιάζει αν αυτός σκοράρει σε κάθε…Πανσέληνο.
Αυτοί που χθες στην Τρίπολη έκαναν «παπάδες» ΔΕΝ είναι πρωτοκλασάτοι για τον ΠΑΟΚ. Παρολ αυτά, μαζί με Ντεσπόντοφ, Μπάμπα, Κωνσταντέλια, Οζντόεφ, Βιεϊρίνια και τα στόπερ, μας έκαναν να σκεφτόμαστε πώς θα βρούμε τρόπο να πάμε να τους ξαναδούμε και την Πέμπτη στην Καισαριανή με την Κηφισιά! Ρε σεις! Δεν είναι δυνατόν αυτές οι ποδοσφαιρικές παραστάσεις να δίνονται σε άδεια γήπεδα!
Το συνδυαστικό ποδόσφαιρο σε άλλο επίπεδο! Η δημιουργία σε τέτοιες ταχύτητες που σε κρατάει συγκεντρωμένο κάθε δευτερόλεπτο! Χθες στην Τρίπολη με τη βοήθεια του Αστέρα, δεν χαλαρώσαμε ούτε λεπτό με τον ρυθμό του αγώνα. Ένα πράγμα άγνωστο και πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, καθαρός ποδοσφαιρικός χρόνο με παίκτες που δεν σταματούσαν στιγμή, ειδικά όταν δεν είχαν την μπάλα σε ένα από τα πιο μεγάλα μυστικά του ποδοσφαίρου.
Βλέπω και ξαναβλεπω τι γράφω μη θεωρηθεί ότι είμαι υπερβολικός, αλλά χθες φθάσαμε στο σημείο η ομάδα που καταφέρνει να κάνει επιστήμη τα γκολ όπου οι παίκτες ανοίγουν εξ ολοκλήρου την αντίπαλη άμυνα, να μπουν τελικά τέσσερις φορές με την μπάλα στα δίχτυα και μία πέμπτη ο φουκαράς ο Σαμάτα να του κόβεται γκολ-οφσάιντ για 1,5 χιλιοστό.
Ο Αστέρας μπορούσε να προηγηθεί αλλά δεν ήταν από αυτά τα ματς που το 1-0 θα έπαιζε ρόλο. Είναι σε τόσο καλή κατάσταση ο ΠΑΟΚ που «πετάει» από τεσσάρα σε τεσσάρα έχοντας αυτοπεποίθηση και αγωνιστικότητα στο φουλ: «Όσο πιο δυνατά πασάρετε, με όσο μεγαλύτερη ένταση παίζετε, τόσο πιο πολύ δείχνετε ότι θέλετε να κερδίσετε» λέει στους παίκτες του ο Λουτσέσκου. Χθες, από τα δημοσιογραφικά του γηπέδου καταλάβαμε με κάθε λεπτομέρεια πόσο καλά προετοιμασμένος και δουλεμένος είναι ο ΠΑΟΚ να παίξει το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου όπου ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να βρεθεί με την μπάλα απέναντι σε ανυπεράσπιστα δίχτυα ο επιθετικός, ο χαφ, ο μπακ… Όλοι τους!
Πώς βρίσκονται έτσι; Πόσο ωραία και γρήγορα συνδυάζονται σε ανοικτό γήπεδο αλλά και απέναντι σε κλειστή άμυνα; Αλήθεια είναι ότι δέχονται αρκετές φάσεις, αλλά ούτε ο Σίτυ μερικές φορές δεν μπορεί να είναι υπερηχητική μπροστά και απροσπέλαστη πίσω. (Ποια Σίτυ δηλαδή, τώρα τελευταία…).
ΠΑΟΚ και άλλοι
Οκ! Έτσι είναι τώρα ο ΠΑΟΚ. Ένα μαγικό ποδοσφαιρικό σύνολο που γοητεύει τους αντιπάλους του και μαγεύει τους δικούς του. Θα περάσει και τα δύσκολα, θα έχει και τις κρίσεις του. Άκουγα χθες σε ραδιόφωνο της Αθήνας να λέγεται ότι… « ο ΠΑΟΚ δεν ξέρει καλά τον πρωταθλητισμό και κάποια στιγμή θα τα χάσει μόνος του και θα δημιουργήσει προβλήματα στον εαυτό του». Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουν. Για να δούμε τον Οργανισμό και τι ξέρει από διαχείριση φόρμας αλλά και κρίσεων.
Οι άλλοι πάντως τώρα στα δύσκολα δείχνουν να τα χάνουν! Άλλοι μαλώνουν στην προπόνηση παραμονές τελικών, άλλοι αλλάζουν προπονητή και πάνε να κάνουν άλλες 5 μεταγραφές ενώ το καλοκαίρι έκαναν… 25 κι άλλοι κατάφεραν μέσα σε 20 ημέρες να «κάψουν» δύο τερματοφύλακες. Ο ΠΑΟΚ πάει στο δρόμο του. Ας μην τον υπολογίζει κανείς. «Οι άλλοι ξέρουν» όπως λένε, αλλά ο ΠΑΟΚ είναι που εξελίσσεται, βελτιώνεται, βρίσκεται δυνατά μέσα στους στόχους, ο μόνος στους 16 της Ευρώπης, παίζει την καλύτερα μπάλα εδώ και καιρό και… τους περιμένει όλους σε λίγες εβδομάδες στη Θεσσαλονίκη.Θα δούμε… Η σεζόν έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμη και κανείς δεν πρέπει να είναι σίγουρος για τίποτα.
Αλλά… «ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί». Οκ! Στο κάτω-κάτω… οι άλλοι έχουν τους παικταράδες και εμείς τον Μουργκ!
«Ποιος Μουργκ ρε φίλε»…
