Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για τον απολαυστικό με τους «μικρομεσαίους» Παναθηναϊκό, θυμίζει πώς «γκρεμίστηκε» το περυσινό απίστευτο σερί του και επισημαίνει τις κουβέντες του Γιοβάνοβιτς στη συνέντευξη Τύπου…
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να αποτελεί σύμπτωση. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε πάρει σε ολόκληρο το πρωτάθλημα μόνο εννέα νίκες με διαφορά μεγαλύτερη του ενός γκολ. Οι περισσότερες εξ αυτών εκτός έδρας! Επτά εξ’ αυτών με 2-0. Πόσες φορές πέτυχε περισσότερα από δύο γκολ; Δύο! Δύο, σε 26 ματς! Στο εντός έδρας 3-0 επί του ΠΑΣ Γιάννινα και στο εκτός έδρας 5-1 επί του Βόλου. Εφέτος μετράει ήδη πέντε νίκες με περισσότερα από δύο γκολ. Ολες με τους «μικρομεσαίους»: 6/6, 18 βαθμοί και 23-1 γκολ με Βόλο, ΠΑΣ Γιάννινα, Παναιτωλικό, Αστέρα, Ατρόμητο, Πανσερραϊκό. Το σημερινό 5-0 ήταν κάπως πλασματικό για τα Λιοντάρια επειδή αγωνίζονταν με δέκα παίκτες από το 45΄, αλλά ας… μην τραβούσε τη φανέλα του Σπόραρ στο 45′ ο Ουεαντρόγκο. Ας έβαζε το σώμα του να τον σπρώξει, ας έκανε κάτι άλλο, όχι το εξόφθαλμο.
Αυτή η φάση στο 45′ ήταν η «ταφόπλακα» για τον Πανσερραϊκό, ο οποίος μετά την ψυχρολουσία του 2-0 στο 10′ έδειξε γιατί δεν θα υποβιβαστεί. Δεν πανικοβλήθηκε, έβαλε τη μπάλα κάτω, υπερείχε για 20 λεπτά, δημιούργησε και έχασε δύο ευκαιρίες για το 2-1: ήρθε το 3-0 με το πέναλτι του Σπόραρ και η αποβολή, τελείωσαν όλα. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κάποιος και για τον Παναθηναϊκό, αν ο Αράο δεν έτρεχε 20 μέτρα για να παροτρύνει τον Βέρμπιτς να εκτελέσει εκείνος το φάουλ και όχι ο Μλαντένοβιτς. Μπορεί το σκεπτικό του Βραζιλιάνου να ήταν σωστό: ο Βέρμπιτς «χρειάζεται» περισσότερο τα γκολ από τον Μλαντένοβιτς. Ο τρόπος του τα χάλασε, διότι ο Σέρβος… κατάλαβε, η γλώσσα του σώματός του φωνάζει «τι θες εδώ πήγαινε στην άμυνά σου» και ο τσαμπουκάς ήταν αναπόφευκτος με το σκορ στο 3-0…
Προφανώς, για να λέει ο Γιοβάνοβιτς «θα μπορούσαν να μείνουν κι άλλοι στα αποδυτήρια», έχουν γίνει κι άλλα, τα οποία δεν είδαμε και δεν μάθαμε. Προφανώς, έπραξε σωστά που τους αντικατέστησε άμεσα. Τον «βοήθησε» το χρονικό σημείο αι το σκορ για να τους βγάλει στο 45′, αλλά ίσως να το έκανε και σε ντέρμπι, με ισόπαλο σκορ μέχρι εκείνη τη στιγμή. Τα λόγια του στη συνέντευξη Τύπου φανέρωσαν το μέγεθος της απογοήτευσή του: τσαμπουκάδες γίνονται παντού. Τσαμπουκάδες σε κοινή θέα με το σκορ στο 3-0 υπέρ σου, είναι too much. Και δεν είχε κανένα πρόβλημα να αντικαταστήσει και τον Μλαντένοβιτς, παρότι ο Χουάνκαρ είναι στο σπίτι του και αριστερό μπακ δεν είχε στον πάγκο. Θα τη βρει τη λύση σ΄αυτό ο Σέρβος. Με το καλό ή με το… κακό, θα τη βρει. Οπως έχει βρει και την άκρη με το rotation που κάνει.
Οχι, δεν είναι όλα τέλεια. Δεν είναι αλάνθαστος. Του πήρε χρόνο, χρειάζεται ακόμα περισσότερο για να κάνει τις καλύτερες δυνατές επιλογές ανάλογα με τον αντίπαλο, τη σημασία κάθε αγώνα σε πρωτάθλημα – Ευρώπη (έρχεται και το Κύπελλο εναντίον του Ολυμπιακού) και τις μετρήσεις κάθε παίκτη. Ομως είναι πεντακάθαρο ότι την άκρη την έχει βρει, προσπαθώντας ακόμα να ισορροπήσει μεταξύ της αλλαγής ποδοσφαιρικής ταυτότητας και των προβλημάτων ανασταλτικά στα μεγάλα ματς…
Αυτό που καλείται επίσης να προσέξει είναι η «παγίδα» των εύκολων και πειστικών επιτυχιών εναντίον των «μικρομεσαίων». Αλλο ο Βόλος στη Λεωφόρο, άλλο η Λαμία εκτός έδρας. Το επισημαίνουμε τώρα που ο Παναθηναϊκός δείχνει άτρωτος σ’ αυτού του είδους τα παιχνίδια: πέρυσι ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο χωρίς μισή γκέλα! Ούτε μισή! Μια ισοπαλία είχε όλη κι όλη, εναντίον του Ολυμπιακού! Ηρθαν, όμως «μαζεμένες» οι δυο ισοπαλίες με τον Ιωνικό στη Νεάπολη και τον ΟΦΗ στη Λεωφόρο, πλησίασε πολύ η ΑΕΚ, από τότε έχασε το πλεονέκτημα που είχε χτίσει και έκτοτε το πρωτάθλημα έγινε… θρίλερ.
Εφέτος έχει περισσότερες απώλειες (στα ντέρμπι). Ομως καλείται να μην επαναλάβει το περυσινό πάθημα, διότι έτσι όπως κυλά και το εφετινό πρωτάθλημα, στις λεπτομέρειες φαίνεται ότι θα κριθεί. Ισως, μάλιστα, να είναι ακόμα πιο συναρπαστικό και δύσκολο, αν καταφέρει και ο ΠΑΟΚ να κάνει την υπέρβαση που έκανε πέρυσι η ΑΕΚ, έχοντας όμως και ευρωπαϊκό καρπούζι στη μασχάλη του: να διεκδικήσει την κούπα παρότι έχει πάρα πολλούς νέους παίκτες. Για τον Ολυμπιακό που είναι ο μοναδικός με νέο προπονητή το θεωρώ δεδομένο ότι θα το διεκδικήσει. Είτε βγάλει τη σεζόν ο Μαρτίνεθ, είτε όχι.
Υ.Γ. Ο Αλεξιτς που έχει πετάξει ένα μέτρο μακριά τον Αράο σε τζαρτζάρισμα και έχει αφήσει δυο μέτρα πίσω λόγω τοποθέτησης σώματος τον Σένκεφελντ αξίζει να παίζει σε ομάδα οκτάδας, ίσως να δικαιούται και μια θέση σε ρόστερ ομάδας στην πρώτη εξάδα. Και σίγουρα ο Τσιλούλης είναι ο πιο «αδικημένος» μιντιακά εξτρέμ της Superleague 1. Μακάρι να παίξει μελλοντικά σε ομάδα ανώτερη της Λαμίας, γιατί το αξίζει.
