Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για όσα ξεχώρισε από την νικηφόρα πρεμιέρα του Παναθηναϊκού κόντρα στον Βόλο.
Ήταν μία πρεμιέρα πρωταθλήματος αυτή, το βράδυ του Σαββάτου για τον Παναθηναϊκό, όπου ολόκληρος ο οργανισμός έπραξε το σωστό και βάσει εικόνας, αποτελέσματος και συμπεριφοράς δικαιώθηκε. Ο προπονητής, οι παίκτες, οι οπαδοί.
Το πρώτο τρίποντο μπήκε στο σακούλι, η γκέλα της ΑΕΚ κόντρα στον Πανσερραϊκό δημιούργησε μια μικρή διαφορά(+2) με το… καλημέρα και από σήμερα το πρωί το Τριφύλλι μπαίνει σε διαδικασίες τελικού, σε Champions League mode, ζει και αναπνέει μόνο για το βράδυ της Τρίτης, για το ιστορικό παιχνίδι κόντρα στην Μπράγκα, για την ολοκλήρωση της υπέρβασης, για την εκπλήρωση του ποδοσφαιρικού καλοκαιρινού ονείρου.
Όταν η συνέχεια σου επιτρέπει εκτεταμένο rotation με ασφάλεια
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι οπαδός του εκτεταμένου rotation, αν δεν υπήρχε το ματς της δεκαετίας με την Μπράγκα την Τρίτη, άντε να έκανε τέσσερις αλλαγές και όχι επτά. Ο Σέρβος τεχνικός όπως και όλοι στον Παναθηναϊκό ξέρουν το πόσο σπουδαίο είναι το διακύβευμα της ρεβάνς με τους Πορτογάλους, φρέσκαρε την ενδεκάδα κατά τα 7/11 και η συνέχεια του πρότζεκτ του επέτρεψε να το κάνει με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια, το μικρότερο δυνατό ρίσκο, επιβεβαιώνοντας και στη πράξη το πόσο πιο λειτουργικό και ποιοτικό έχει γίνει φέτος το ρόστερ, όπου διαθέτει αξιόπιστες επιλογές σε κάθε θέση.
Ο έμπειρος κόουτς προχώρησε σε μία τόσο μεγάλη αλλαγή, καταφέρνοντας η ομάδα που παρουσίασε στο χορτάρι να έχει εξαιρετικό βαθμό συνοχής, επικοινωνίας και κατανόησης.
Και το έπραξε αυτό, προσθέτοντας μόνο ένα νέο πρόσωπο στο αρχικό σχήμα σε σχέση με πέρσι, τον Φίλιπ Μλαντένοβιτς στα αριστερά. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν ποδοσφαιριστές που αποτελούσαν βασικές επιλογές πέρσι. Μπρινιόλι, Σένκεφελντ, Μάγκνουσον, Κώτσιρας, Ρούμπεν, Τσέριν, Μπερνάρντ, Παλάσιος, Βέρμπιτς, Ιωαννίδης. 2-0 στο ρελαντί από το 37′ και… καληνύχτα, με το γρήγορο γκολ του Άνταμ Τσέριν(5 συνολικά στον Παναθηναϊκό, τα τέσσερα κόντρα στον Βόλο) να απλοποιεί αρκετά τα πράγματα και να πετά το κλειδί από το πούλμαν της θεσσαλικής ομάδας.
Η σωστή νοοτροπία, η επιστροφή του Μπαρτ και οι διακριθέντες
Όσον αφορά τους παίκτες του Παναθηναϊκού; Όσοι αγωνίστηκαν είχαν την σωστή νοοτροπία, είχαν στο μυαλό τους να κερδίσουν τον προπονητή ενόψει της συνέχειας, παρουσίασαν την μέγιστη δυνατή σοβαρότητα και δεν άφησαν κανένα περιθώριο στον Βόλο να πιστέψει ότι μπορεί να κάνει ότι για παράδειγμα πέρσι στα play-offs.
Σε ατομικό επίπεδο το πιο καλό μαντάτο ήρθε από τον Μπαρτ Σένκεφελντ. Μετά από ένα μήνα ο Ολλανδός στόπερ επέστρεψε, ήταν πολύ καλός, επιτέλους άρχισε να παίρνει και μέτρα με την μπάλα κόντρα στις αντίπαλες κλειστές άμυνες και να μην φοβάται το κάτι παραπάνω και από την στιγμή που είναι έτοιμος θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για βασικός το βράδυ της Τρίτης.
Η αλήθεια είναι πως η επιθετικότητα στο μαρκάρισμα, η ταχύτητα και το διαφορετικό του προφίλ σε σχέση με εκείνο των Μάγκνουσον-Γεντβάι, έλειψε στο κέντρο της άμυνας του Τριφυλλιού. Ο Σουηδός με τον Κροάτη τα πήγαν καλά αλλά υπήρχαν και διαστήματα που ταλαιπωρήθηκαν αρκετά, με την επιστροφή του Μπαρτ να δίνει στοιχεία και χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα στο ματς με την Μπράγκα.
Από κει και πέρα, πολύ καλό ματς που συνδυάστηκε και με γκολ από τον Μπένιαμιν Βέρμπιτς, καλός ο Μλαντένοβιτς, ακόμη καλύτερος ο Τσέριν που εκτός από το εξαιρετικό τελείωμα στο γκολ, ήταν σωστός και στα καθήκοντά του στη μεσαία γραμμή και βάζει κι αυτός υποψηφιότητα αντί του Βιλένα για το βράδυ της Τρίτης.
Ο καθρέφτης είναι το γήπεδο και όχι τα social media, σεμινάριο ανθρωπιάς από την Λεωφόρο
Το γήπεδο της Λεωφόρου χθες απέδειξε και υπενθύμισε σε όλους εμάς που δίνουμε πολύ περισσότερη σημασία στα social media από ότι θα έπρεπε, πως ο πραγματικός καθρέφτης είναι το γήπεδο και μόνο αυτό. Κόντρα στην ανθρωποφαγία, κόντρα στις κατάρες και στο ρεσιτάλ σκατοψυχιάς μετά την χαμένη ευκαιρία στη Μπράγκα, ο κόσμος του Παναθηναϊκού, αυτός που πηγαίνει στο γήπεδο και στηρίζει την ομάδα, λειτούργησε ιδανικά.
Σεμινάριο ανθρωπιάς και ποδοσφαιρικού πολιτισμού ήταν το σύνθημα όταν σηκώθηκε για ζέσταμα ο Σπόραρ. Είναι διαφορετικό πράγμα να λες ότι έχασε μια άχαστη ευκαιρία, όπως κι έγινε, είναι άλλο πράγμα να ζητάς έναν καλύτερο σέντερ φορ για την ομάδα σου, είναι διαφορετικό να σου αρέσει ένας παίκτης ή όχι και άλλο πράγμα η ”δολοφονία” χαρακτήρα ενός αθλητή που στο τέλος της ημέρας, απλά δεν έβαλε σωστά το πόδι του για να στείλει την μπάλα στο πλεκτό.
Θυμάμαι μια ατάκα του Νίκου Λυμπερόπουλου σε μια συνάντηση στο Κορωπί όταν ήταν τεχνικός διευθυντής στον Παναθηναϊκό. ”Οι παίκτες μας είναι οι καλύτεροι στον κόσμο, γιατί φοράνε την φανέλα της ομάδας και έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε” είχε πει για να δείξει καθ’ υπερβολήν το πως πρέπει ένας οργανισμός να συμπεριφέρεται στους παίκτες του.
Κατά τα άλλα ήταν το ποδοσφαιρικό δίκαιο να παραμείνει στον πάγκο ο Σπόραρ, όπως λογικά θα συμβεί και την Τρίτη, καθώς ο Ιωαννίδης είναι σε εξαιρετική κατάσταση τόσο ποδοσφαιρικά όσο και ψυχολογικά και το απέδειξε με το γκολ που πέτυχε για το 2-0.
Τα… καουμποϊλίκια του Διαμαντόπουλου
Το μοναδικό αρνητικό ήρθε από την συμπεριφορά του διαιτητή, Διαμαντόπουλου. Θα πρέπει να διδαχθεί σε σεμινάριο το πως κατάφερε σε μία φάση που δεν υπάρχει καν φάουλ με το σκορ στο 2-0, να δώσει κίτρινη κάρτα στον Μπαρτ Σένκεφελντ, να αποβάλλει δύο παράγοντες του Παναθηναϊκού από τον πάγκο, τον Παπαδημητρίου και τον Βλάχο και να σηκώσει στο πόδι ένα ολόκληρο γήπεδο.
Το να χάσεις μια φάση, οκ μπορεί να συμβεί. Το να πηγαίνεις και να κάνεις τον… καουμπόι , μοιράζοντας κόκκινες στον πάγκο είναι κάτι διαφορετικό και δεν έχει και καμία λογική, δεν νομίζω πως θα έκανε ποτέ το ίδιο στη Φιλαδέλφεια, στο Καραϊσκάκη ή την Τούμπα.
