Ο νεαρός τότε Γιάννης Διακογιάννης και το Μουντιάλ της Χιλής το 1962.
Μετράμε αντίστροφα για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική διοργάνωση του πλανήτη. Τα γήπεδα του Κατάρ που έχουν χτιστεί κυριολεκτικά με το αίμα χιλιάδων εργατών που έχασαν τη ζωή τους, ανοίγουν τις θύρες τους για να υποδεχτούν την αφρόκρεμα του κόσμου. Επιχειρηματίες, πολιτικοί, influencers όλοι θα κάνουν το κομμάτι τους στα γήπεδα του Κατάρ, με τις 32 καλύτερες Εθνικές ομάδες να δίνουν τη δική τους μάχη στις 4 γραμμές του αγωνιστικού χώρου. Ποιος θα κατακτήσει το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο; Αργεντινή ή Βραζιλία; Θα παραμείνει σε ευρωπαϊκά χέρια; Τα πονταρίσματα έχουν πάρει φωτιά. Ωστόσο σε αυτό το άρθρο δεν θα κάνουμε ρεπορτάζ για το ποιος είναι το φαβορί και ποιος το underdog της διοργάνωσης. Αλλά θα κάνουμε μία αναδρομή στον λόγο που στην Ελλάδα αναφέρομαι ως «Μουντιάλ» το «Παγκόσμιο Κύπελλο».
Συγκεκριμένα θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο στο 1962 και το Μουντιάλ της Χιλής.
