«Υπό την σημερινή εξαιρετικά κρίσιμη διεθνή και ευρωπαϊκή συγκυρία, η υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων και των εθνικών μας δικαίων συνιστά πρωτεύον εθνικό πρόταγμα, το οποίο αφορά την υπεράσπιση της ίδιας της πατρίδας μας», δήλωσε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Προκόπης Παυλόπουλος, σε ομιλία του κατά το 15ο Τακτικό Συνέδριο της «Μεσσηνιακής Αμφικτυονίας» που οργανώθηκε στο Costa Navarino την 5η Αυγούστου 2023.
«Εθνικό πρόταγμα το οποίο οφείλει να επωμισθεί το σύνολο του έθνους των Ελλήνων και, επέκεινα, του Ελληνισμού όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την Υφήλιο, υπό όρους αρραγούς ενότητας και δίχως ίχνος -ούτε καθ’ υποφοράν- υποχώρησης και υπαναχώρησης έναντι πάντων. Ήτοι τόσο έναντι της Τουρκίας όσο όμως και έναντι της Διεθνούς Κοινότητας, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος και υπογράμμισε ότι «η ελληνική ομογένεια, στο σύνολό της, ως “οχυρό” αλλά και “σηματωρός” θωράκισης της πατρίδας μας και της Εθνικής μας κυριαρχίας, υπό την ευρεία του όρου έννοια -που περιλαμβάνει και τον Κυπριακό Ελληνισμό- είμαι βέβαιος ότι θα πράξει, στο ακέραιο, το δικό της χρέος προς αυτή την κατεύθυνση. Το έχει αποδείξει η ως τώρα ανεκτίμητη προσφορά της προς το Έθνος μας, ιδίως όταν η κρισιμότητα των καιρών το απαίτησε. Είναι λοιπόν ώρα εμείς, οι Έλληνες, ν’ αποδείξουμε, urbi et orbi, ότι είμαστε διατεθειμένοι να φέρουμε σε πέρας το υπέρτατο εθνικό καθήκον μας, ακόμη και μόνοι αν χρειασθεί. Και αυτός ο εθνικός στόχος είναι απολύτως εφικτός».
Ως προς τα ελληνοτουρκικά, ο κ. Παυλόπουλος ανέφερε ότι «όλα ξεκινούν από την εξής, αδιαπραγμάτευτη, βάση: Μία, και μόνη, διαφορά υφίσταται μεταξύ μας: Η οριοθέτηση της νησιωτικής -άρα όχι οιασδήποτε άλλης- Υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Διαφορά, η οποία μπορεί να επιλυθεί μόνον ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης κατά τις διατάξεις της Σύμβασης του Montego Bay του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας. Δίκαιο το οποίο δεσμεύει και την Τουρκία, μολονότι αυτή δεν έχει προσχωρήσει στην Σύμβαση αυτή δεδομένου ότι, κατά την πάγια νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει πλέον γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν erga omnes. Συνεπώς, ο ευκρινής προσδιορισμός της ως άνω διαφοράς συνεπάγεται ότι οιαδήποτε άλλη πτυχή του καθ’ ολοκληρίαν αυθαίρετου τουρκικού αναθεωρητισμού είναι και θα είναι, a priori και χωρίς υποχωρήσεις και υπαναχωρήσεις, αυτοδικαίως απορριπτέα εκ μέρους της Ελλάδας».
Από τις λοιπές εθνικές θέσεις, που αφορούν εθνικά θέματα πέραν εκείνων που αναφέρονται στις σχέσεις με την Τουρκία, ο κ. Παυλόπουλος στάθηκε στις εξής:
Το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των επανορθώσεων της γερμανικής κατοχής.Η Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Ως προς το Κυπριακό, είπε ότι οποιαδήποτε λύση νοείται μόνο υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
1. Πρώτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει την πολιτειακή μορφή το πολύ Ομοσπονδιακού Κράτους, κατά τα Διεθνή και κυρίως κατά τα Ευρωπαϊκά αντίστοιχα πρότυπα. Ουδεμία μορφή Συνομοσπονδίας, ευθεία ή συγκεκαλυμμένη, είναι ανεκτή. Και τούτο πρωτίστως διότι πέραν του ότι μια τέτοια «λύση» είναι, εξ ορισμού, «θνησιγενής» και εξυπηρετεί μόνο τις βλέψεις και τα συμφέροντα της Τουρκίας με το να οδηγεί σε ουσιαστική πολιτειακή αποσύνθεση την Κυπριακή Δημοκρατία, έρχεται και σε πλήρη αντίθεση με τον «πυρήνα» του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου. Κυρίως δε με τις διατάξεις της ΣΕΕ, ως προς την πολιτειακή μορφή και την κυριαρχία των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πραγματικά, αποτελεί κοινό νομικό και πολιτικό «τόπο» ότι Συνομοσπονδιακό Κράτος δεν μπορεί να είναι Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δοθέντος ότι δεν δύναται, εκ φύσεως, ν’ ανταποκριθεί, μεταξύ άλλων, και στις απαιτήσεις επαρκούς τήρησης του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
2. Δεύτερον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να στηρίζεται, καθ’ ολοκληρία, στις θεμελιώδεις αρχές της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, ως θεσμικής εγγύησης της Ελευθερίας in globo. Άρα ως θεσμικής εγγύησης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου όχι μόνο κατά το Εθνικό Δίκαιο αλλά και κατά το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.
3. Τρίτον, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να έχει, ως μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μία Διεθνή Νομική Προσωπικότητα.
4. Τέταρτον, στην Κυπριακή Δημοκρατία νοείται μία, και μόνον, Ιθαγένεια.
5. Πέμπτον, η Κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας πρέπει να είναι πλήρης, μ’ εξίσου πλήρη σεβασμό όλων, ανεξαιρέτως, των διατάξεων του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Τούτο σημαίνει πληρότητα και της stricto sensu Κυριαρχίας της -π.χ. σε ό,τι αφορά την εδαφική της ακεραιότητα, τα σύνορά της, την αιγιαλίτιδα ζώνη της κ.λπ.- και της lato sensu Κυριαρχίας της, άρα την πλήρη άσκηση όλων, δίχως οιαδήποτε διάκριση, των Κυριαρχικών της Δικαιωμάτων, μ’ επίκεντρο τα Δικαιώματά της επί του συνόλου των Θαλάσσιων Ζωνών της κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση του Montego Bay του 1982), π.χ. επί της Υφαλοκρηπίδας της και της ΑΟΖ της. Ουδεμία δε επιρροή ασκεί επ’ αυτού, κατά τα προεκτεθέντα, το ότι η Τουρκία δεν έχει προσχωρήσει στην ως άνω Διεθνή Σύμβαση, αφού αυτή, κατά την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, παράγει πλέον γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, οι οποίοι ισχύουν erga omnes.
6. Έκτον -και κατά συνέπεια- επί της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν είναι επιτρεπτό να παραμένουν, κατ’ ουδένα τρόπο, στρατεύματα κατοχής ούτε να ισχύουν, επίσης κατ’ ουδένα τρόπο, εγγυήσεις τρίτων. Και στις «εγγυήσεις» αυτές περιλαμβάνονται ενδεχόμενες «εγγυήσεις» και της Μεγάλης Βρετανίας, ιδίως αφότου συντελέσθηκε το Brexit.
7. Και, έβδομον, τα προαναφερόμενα συνεπάγονται ότι από την Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει ν’ αποχωρήσουν, χωρίς προϋποθέσεις, οι «έποικοι», τους οποίους εγκατέστησε παρανόμως -σύμφωνα μάλιστα με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου- η Τουρκία και να επανέλθουν οι αναγκαστικώς αποχωρήσαντες από τις εστίες τους, λόγω της τουρκικής εισβολής, πρόσφυγες, ανακτώντας πλήρως όλα τα κατά την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και κατά τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης Δικαιώματά τους.
