Δεν ξέρω αν ήταν καλός ποδοσφαιριστής στα νιάτα του, αλλά σίγουρα θα ήταν καλός ηθοποιός αν επέλεγε το χώρο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης
Τα τελευταία χρόνια ο Ταγίπ Ερντογάν με τις απειλές που εκτοξεύει συνεχώς κατά της Ελλάδας έχει καταφέρει να είναι σχεδόν καθημερινά πρωτοσέλιδο στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο. Θα έλεγε κανείς ότι τα ελληνικά media αφιερώνουν πολύ περισσότερο χώρο και χρόνο στον Τούρκο πρόεδρο, από ότι τα εγχώρια καθεστωτικά μέσα της Τουρκίας. Αναμφίβολα αυτό είναι μια επιτυχία για τον ίδιο αφού έτσι εξασφαλίζει τζάμπα διαφήμιση στο εσωτερικό της χώρας του.
Για παράδειγμα το περασμένο Σάββατο 7 Ιανουαρίου, στην Αττάλεια όπου βρέθηκε, κατά τη διάρκεια ομιλίας του είπε τα ακόλουθα: «Εκτοξεύσαμε τον Ταϊφούν, η εμβέλειά του είναι στα 561 χιλιόμετρα. Οι Έλληνες χτύπησαν συναγερμό, οι εφημερίδες τους έγραψαν σε τίτλους πως θα χτυπήσουμε την Αθήνα. Να ξέρουν πως αν δεν μπλέξουν με εμάς στο Αιγαίο, τότε δεν θα μπλέξουμε κι εμείς μαζί τους. Όσο δεν ασχολούνται μαζί μας στο Αιγαίο, δεν θα ασχολούμαστε κι εμείς μαζί τους».
Είναι προφανές ότι ο Ερντογάν έχει μπει σε μια άλλη διαδικασία αυτοπροβολής την οποία συνδέει και συγχέει με την παραδοσιακή διπλωματία. Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνιμη επιδίωξή του να είναι υψηλά στην ελληνική ειδησεογραφία ξεπερνά ακόμα και τον Γκέμπελς. Γι’ αυτό ακριβώς υιοθετεί και την αποκαλούμενη μόδα του «Twiplomacy» η οποία έχει αυξήσει τον κίνδυνο διπλωματικών εντάσεων και συγκρούσεων.
Όλη του η στρατηγική και οι τακτικισμοί εδράζονται πάνω στον επηρεασμό της κοινής γνώμης στην Ελλάδα. Δυστυχώς σε αρκετές των περιπτώσεων τα ελληνικά media πέφτουν στην παγίδα της σκηνοθετικής πονηριάς του Ερντογάν και του στρώνουν το βούτυρο στο ψωμί…
