Σαν σήμερα το 1908, γεννήθηκε ο σπουδαίος Έλληνας ηθοποιός Παντελής Ζερβός, ο οποίος διέπρεψε μέσα από τους ρόλους του στις ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.
Η Φίνος Φιλμ , η εταιρεία παραγωγής ταινιών έκανε μία ανάρτηση στον επίσημο λογαριασμό της στο Ιnstagram θέλοντας να τιμήσει τον ηθοποιό.
«Χαρακτηριστική και χαρισματική φυσιογνωμία του θεάτρου και του κινηματογράφου, ο Παντελής Ζερβός έγραψε ιστορία μέσα από αξέχαστους δραματικούς και κωμικούς ρόλους, τους οποίους απέδιδε με την ίδια ευκολία για πολλές δεκαετίες.
Σκιαγράφησε με μοναδικό τρόπο τον αυστηρό αλλά πάντα δίκαιο Έλληνα πατέρα της εποχής, σε ερμηνείες που ξεχώρισαν, ενώ η πλέον αξιοσημείωτη κινηματογραφική του παρουσία, που του χάρισε και το πρώτο βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν στο ρόλο του ιερέα Παπά-Φώτη στην ταινία “Μανταλένα”.
Ο Παντελής Ζερβός γεννήθηκε σαν σήμερα το 1908 στην Περαχώρα Κορινθίας και τον θυμόμαστε μέσα από τις ταινίες “Λόλα”, “Το Αμαξάκι”, “Ο Ατσίδας”, “Μανταλένα” και “Η Θεία από το Σικάγο”», έγραψε στην ανάρτηση.
Η 12χρονη κόρη του κάτω από τα ερείπια το καλοκαίρι του 1956
Ο Παντελής Ζερβός απέκτησε τρεις κόρες. Η σύζυγός του ήταν από τη Σαντορίνη και το καλοκαίρι του 1956 έκαναν διακοπές στο νησί. Η σύζυγός και οι τρεις κόρες του. Ο ίδιος δεν ήταν μαζί τους γιατί έπαιζε θέατρο στην Επίδαυρο. Τότε έγινε κάτι που όπως λέγεται τον στιγμάτισε για πάντα.
Ο καταστροφικός σεισμός που έγινε στη Σαντορίνη εκείνη τη χρονιά, ήταν η αιτία να σκοτωθεί η κόρη του η Ευδοξία, σε ηλικία 12 ετών ενώ οι άλλες δυο κόρες του και η γυναίκα του κατάφεραν να βγούν από το σπίτι που κατέρρευσε. Ο ηθοποιός έμαθε τα τραγικά νέα την ώρα που ετοιμαζόταν να βγει στη σκηνή. Ο Παντελής Ζερβός έπαιξε, καταχειροκροτήθηκε και μετά γυρνώντας στα παρασκήνια, λιποθύμησε!
Τα πράγματα όπως θα γίνονταν αργότερα πιο τραγικά…Όταν ήρθε η ώρα της εκταφής της μικρής Ευδοξίας, η σορός της βρέθηκε όχι ανάσκελα αλλά στο πλάι. Ο ηθοποιός καταρρακώθηκε και όπως λέγεται δεν μίλησε σε κανένα για το δράμα του. Το ότι ανακάλυψε ότι ίσως το παιδί του δεν είχε πεθάνει και ότι είχε απλά χάσει τις αισθήσεις του, Το μόνο που είπε σε μια συνέντευξη λίγο πριν το θάνατό του ήταν η εξής φράση: «Εκείνες τις τραγικές μέρες στη Σαντορίνη, όποιος δεν σάλευε, τον έθαβαν»…
