Τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα τα είχε πραγματοποιήσει με τη φανέλα της ΑΕΚ, αλλά πλέον, αγωνίζεται στη Ρωσία με τη φανέλα της Λοκομοτίβ Μόσχας. Ο λόγος για τον Μάριο Μιτάι, ο οποίος έχει πραγματοποίησει 20 εμφανίσεις με τη ρωσική ομάδα φέτος.
Ο 20χρονος Αλβανός αμυντικός, που έγινε κάτοικος Μόσχας για 3 εκατ. ευρώ, μίλησε στο flash.gr για τα χρόνια του στην «Ένωση», για το παρασκήνιο της μεταγραφής του στην Ρωσία, αλλά και για την πρόκριση της Εθνικής του ομάδας στα τελικά του Euro της Γερμανίας το 2024.
Λίγα λόγια για την εμπειρία σου στην ΑΕΚ , τόσο στις ακαδημίες , όσο και στην μεγάλη ομάδα;«Στην ΑΕΚ ανδρώθηκα ως ποδοσφαιριστής. Ήμουν στις ακαδημίες από το 2015 μέχρι το 2020 , ενώ υπέγραψα επαγγελματικό συμβόλαιο και ήμουν μέλος της μεγάλης ομάδας από το 2020 μέχρι το 2022. Με την μετακίνηση μου στην πρώτη ομάδα «σώθηκε» η καριέρα μου, καθώς την περίοδο της πανδημίας, οι ακαδημίες δεν έκαναν προπονήσεις, ούτε έπαιζαν αγώνες. Μόνο οι πρώτες ομάδες κρατούσαν αγωνιστικό ρυθμό και υπήρξα αρκετά τυχερός που η ΑΕΚ μου έδωσε την ευκαιρία να συνεχίσω να παίζω ποδόσφαιρο. Απέκτησα τεράστιο κίνητρο για δουλειά, έδινα τα πάντα στις προπονήσεις, και ήμουν συμπαίχτης και αντίπαλος με παίχτες που έβλεπα στην τηλεόραση. Ξεκίνησα στην ουσία να συνυπάρχω πλέον με άντρες και όχι με παιδιά και αυτό με βοήθησε να μεγαλώσω και να ωριμάσω τόσο μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όσο και έξω από αυτόν. Εξελίχθηκα με λίγα λόγια σαν παίχτης και σαν άνθρωπος».
Πώς ένιωσες όταν πραγματοποίησες το ντεμπούτο σου με την μεγάλη ομάδα;«Το ντεμπούτο μου ήταν λίγο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Οι περισσότεροι νεαροί παίκτες που ανεβαίνουν στην πρώτη ομάδα περιμένουν ότι ο πρώτος τους αγώνας θα είναι κάποιο ματς κυπέλλου ή μία χαλαρή αναμέτρηση στο πρωτάθλημα. Αντίθετα, εγώ πραγματοποίησα το ντεμπούτο μου σε ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας. Η αλήθεια είναι ότι αγχώθηκα αρκετά, αλλά είπα ότι θα δώσω το 100% των δυνάμεων μου, θα δικαιώσω τον προπονητή που με εμπιστεύτηκε και πάνω από όλα θα το ευχαριστηθώ. Έπαιξα πρώτη φορά με παίκτες που είχαν μεγάλη εμπειρία στην Ευρώπη και για αυτό εκείνη η μέρα, έχει μείνει «χαραγμένη» στο μυαλό μου. Εννοείται θα ήθελα να έχω και τον κόσμο στο πλευρό μου, που λόγω της κατάστασης με τον co έλειπε από το γήπεδο. Ήξερα πως θα μου έδινε έξτρα ενέργεια, όμως και πάλι ήταν μία πολύ ιδιαίτερη στιγμή για εμένα».
Ποια ήταν τα συναισθήματά σου όταν έμαθες για το ενδιαφέρον της Λοκομοτίβ, αλλά και όταν πραγματοποιήθηκε η μεταγραφή σου;«Την 2η χρονιά μου στην ΑΕΚ, με προπονητή αρχικά τον Βλάνταν Μιλόγιεβιτς και στην συνέχεια τον Αργύρη Γιαννίκη, δεν πήρα σχεδόν καθόλου χρόνο συμμετοχής. Αυτό αντίθετα που με διατηρούσε σε αγωνιστικό ρυθμό ήταν οι συμμετοχές μου με την Εθνική Ελπίδων της Αλβανίας. Έπαιξα σημαντικά και δύσκολα παιχνίδια όπως αυτά με την Αγγλία και τη Σλοβενία, τα όποια έδωσαν την ευκαιρία σε διάφορους σκάουτερς να ασχοληθούν με την περίπτωση μου. Ταυτόχρονα, εκείνη την περίοδο, ο μάνατζερ μου, διατηρούσε εξαιρετικές σχέσεις με την διοίκηση της Λοκομοτίβ, η οποία στην συνέχεια έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για να με αποκτήσει. Εννοείται «πίεσα» για να γίνει η μεταγραφή αφού έβλεπα ότι δεν υπάρχει μέλλον για μένα στο ρόστερ της ΑΕΚ. Την τελευταία μέρα μάλιστα πριν ταξιδέψω για την Μόσχα, κάθισα 10 ώρες στα γραφεία της ομάδας αναμένοντας με ανυπομονησία να πραγματοποιηθεί η μεταγραφή μου. Το πoσό που συμφωνήθηκε ανάμεσα στις δυο ομάδες ήταν μεγάλο, ειδικά για την ηλικία που βρισκόμουν. Συγκεκριμένα ήταν 3 εκ. ευρώ, ποσό που με έκανε να νιώσω τεράστια τιμή και δικαίωση».
Πώς είναι το κλίμα στην Λοκομοτίβ και πώς βιώνετε την κατάσταση στην Μόσχα λόγω του πολέμου;«Το κλίμα στην ομάδα είναι εξαιρετικό, οι συμπαίκτες μου αλλά και οι άνθρωποι του staff με βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό να εγκλιματιστώ και να προσαρμοστώ πολύ γρήγορα. Η Λοκομοτίβ είναι μία ιστορική ομάδα εδώ στην Ρωσία με τρομερή οργάνωση. Επιπλέον, η πόλη είναι αρκετά όμορφη και οι κάτοικοι της εξαιρετικά φιλικοί. Προσπαθούν να μην αγχώνονται για τον πόλεμο, δεν παρακολουθούν συχνά την τηλεόραση και για αυτόν τον λόγο δεν επηρεάζεται και το κλίμα της ομάδας. Δεν έχω νιώσει σε καμία περίπτωση ότι επικρατεί πόλεμος στην χώρα και αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα».
Πώς νιώθεις που είσαι πλέον βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος της Εθνικής Αλβανίας και πώς βίωσες την πρόκριση της χώρας σου στο Euro της Γερμανίας το 2024?«Από τις πρώτες μου κιόλας κλήσεις στην ομάδα ένιωσα τεράστια περηφάνια που θα εκπροσωπήσω την χώρα μου. Οι πρώτοι μου αγώνες ήταν με την Μολδαβία και τα Νησιά Φερόε και όταν κατάλαβα πως τα πλάνα του προπονητή μου ήταν να με τοποθετήσει στο βασικό σχήμα, η αλήθεια είναι ότι ένιωσα τεράστιο βάρος. Έδωσα όμως τον καλύτερο μου εαυτό και κέρδισα δικαίως μια θέση στην βασική 11’αδα της ομάδας. Πάνω από όλα όμως κοιτάω να ευχαριστιέμαι κάθε παιχνίδι, να μαζεύω εμπειρίες και να βοηθάω όσο το δυνατόν περισσότερο. Τα προκριματικά για εμένα υπήρξαν ένας τεράστιος κύκλος που ευτυχώς έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο και συγκεκριμένα με την πρόκριση στο Euro. Έπαιξα μεγάλους αγώνες με αποκορύφωμα αυτόν εναντίον της Πολωνίας. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν ανατριχιαστική και η στήριξη του κόσμου απίστευτη. Παίζοντας όμως αντίπαλος με παίκτες όπως είναι ο Λεβαντόφσκι μου έδινε έξτρα κίνητρο να παλεύω με ό,τι δύναμη έχω για την φανέλα που φοράω».
Στο βασικό σχήμα της Εθνικής Αλβανίας υπάρχουν παίκτες με τεράστια εμπειρία και καριέρα στην Serie A, όπως είναι ο Μπερίσα, ο Χισάι και ο Τζιμσίτι. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να είσαι συμπαίκτης με τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές;«Εννοείται είναι μεγάλη τιμή για εμένα να είμαι συμπαίκτης με ποδοσφαιριστές που έχουν διαπρέψει στο ιταλικό ποδόσφαιρο και ειδικά με ομάδες όπως είναι η Νάπολι, η Λάτσιο και η Αταλάντα. Η εμπειρία τους με βοηθάει σημαντικά στο παιχνίδι μου, με συμβουλεύουν διαρκώς και ιδιαίτερα στο τακτικό κομμάτι του παιχνιδιού. Έχοντας αυτούς τους παίκτες δίπλα μου, παίρνω καλύτερες αποφάσεις και εξελίσσομαι μέρα με την μέρα».
Τέλος, ποια είναι για εσένα μέχρι τώρα η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σου;«Νομίζω δικαίως, η πρόκριση της χώρας μου στα τελικά του Euro της Γερμανίας. Όταν παίζω για τον σύλλογο μου, νιώθω ότι παίζω και για εμένα, για το μέλλον μου. Αντίθετα, όταν φοράω την φανέλα της Εθνικής μου, αισθάνομαι ότι εκπροσωπώ την πατρίδα μου, την οικογένειά μου. Είναι κάτι ξεχωριστό για κάθε ποδοσφαιριστή, για αυτό και εγώ δίνω κάθε φορά το 200% του εαυτού μου, δίνω παραπάνω από τις δυνατότητές μου. Κυρίως όμως θέλω να κάνω περήφανους και τους γονείς μου, οι οποίοι είναι μετανάστες και νιώθουν μεγάλη συγκίνηση όταν φοράω το εθνόσημο της Αλβανία».
Ευθύμης Ψαρρός
