Φήμες για «δύσκολη συνεργασία», ανάμεσα σε υπουργό και υφυπουργό σε κορυφαίο υπουργείο κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα, χωρίς όμως να έχει εκδηλωθεί δημόσια κάποια διαφωνία. Το ιδιαίτερο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι και οι δυο είχαν παλαιότερα γραφεία στο Μ. Μάξιμου και έχουν απευθείας σχέση με τον πρωθυπουργό.
Ζητείται γεωπόνος
Πνέει μένεα μαθαίνω ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου για την επίθεση που δέχθηκε ο γιός του Ανδρέας, που τοποθετήθηκε από τον Δήμαρχο Αθήνας στο ΔΣ του Εθνικού Κήπου. Και βέβαια, δημόσια λέει πως «κυνηγούν εδώ και χρόνια την οικογένεια Παπανδρέου γιατί τα έβαλε με το κατεστημένο», όμως φαίνεται πως στρέφει τα βέλη του προς το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, μια και όπως πιστεύει «από εκεί ξεκίνησε το θέμα»…
Τώρα βέβαια, στον Δήμο, αναμένουν αν ο νεαρός Α. Παπανδρέου θα εκλεγεί και Διευθύνων Σύμβουλος στην εταιρεία που διαχειρίζεται τον Εθνικό Κήπο, μια και όπως λένε, είναι η μόνη έμμισθη θέση, με περίπου 70 χιλιάδες ευρώ το χρόνο μισθό. Απορία: Γεωπόνος ή ειδικός στην οργάνωση κήπων δεν υπήρξε για την θέση αυτή; Αν δεν ξέρουν κανέναν σχετικό δεν θα ήταν κακό να κάνουν καμμιά προκήρυξη.
Πανωλεθρία στην ΚΕΔΕ
Ο Χ. Δούκας πάντως, φαίνεται να «το φυσάει και να μην κρυώνει», όπως λένε, αυτό που έπαθε στις εκλογές για την νέα διοίκηση της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ). Θεώρησε ότι βρήκε «πεδίον δόξης λαμπρό», για να δείξει ότι είναι αυτός που μπορεί να ενώσει την κεντροαριστερά και με την συμβολή του εκ του Σύριζα υποψηφίου Δήμαρχου Κ. Ζαχαριάδη, κινήθηκαν δυναμικά φτιάχνοντας «ενωτικό» ψηφοδέλτιο στις εκλογές για την εκλογή προέδρου της ΚΕΔΕ και διαδίδοντας ότι η νίκη είναι σίγουρη. Μόνον που τα αποτελέσματα των εκλογών το βράδυ του περασμένου Σάββατου, ήταν ψυχρολουσία!
Όχι μόνον δεν κέρδισε το ψηφοδέλτιο του, αλλά ο αντίπαλός συνδυασμός του Λάζαρου Κυρίζογλου, πήρε διπλάσιες έδρες από τον δικό του έχοντας την απόλυτη πλειοψηφία στο νέο συμβούλιο (20 στις 31 θέσεις). Έτσι, όπως λένε ορισμένοι στο ΠΑΣΟΚ «τα όνειρα του Χάρη πνίγηκαν στον Θερμαϊκό», μια και ο κ. Κυρίζογλου είναι δήμαρχος στους Αμπελοκήπους-Μενεμένη, της Θεσσαλονίκης.
Τώρα, να σας πω επίσης, ότι ο πρόεδρος Ανδρουλάκης , δεν νομίζω να «τα έβαψε μαύρα» από την εξέλιξη αυτή. Εξάλλου δεν είναι λίγοι στο ΠΑΣΟΚ που θεωρούν ότι ο δήμαρχος της Αθήνας «κοιτάει πιο ψηλά από το μπόι του». Καλά ξεμπερδέματα….
Αποστρατείες εκδίκησης
Όσοι παρακολουθούν τα των αποστρατειών των τελευταίων ημέρων, στις ένοπλες δυνάμεις, μου λένε για «ορισμένες χτυπητές αποστρατείες εκδικητικού τύπου». Όταν ρώτησα περισσότερες λεπτομερείς μου είπαν για κάποιους που αποστρατεύθηκαν, ενώ δεν ήταν η σειρά τους γιατί είχαν καλές σχέσεις με πρώην υπαρχηγούς στο ΓΕΕΘΑ, που επίσης έφυγαν ξαφνικά….
Ελληνικά Επτάνησα
Μια και είμαι στα στρατιωτικά να λύσω μια απορία που είχαν πολλοί όταν η ειδική διεύθυνση κυβερνοασφάλειας που δημιουργείται στο υπουργείο ονομάστηκε επίσημα «Μονάδα 1864». Το 1864 λοιπόν, είναι η χρονολογία κατά την οποία τα Επτάνησα ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό και στο κάστρο της Κέρκυρας υψώθηκε η ελληνική σημαία. Επτανήσιος, από την Κέρκυρα, ο υπουργός, είπε να τιμήσει την πατρίδα του. Το διευκρινίζω γιατί ορισμένοι, νόμιζαν ότι έχει σχέση με την μπύρα Φιξ, που πρωτοκυκλοφόρησε εκείνη την χρονιά.
Ρωσική επιρροή
Η απόφαση της αποσχιθείσας επαρχίας της Μολδαβίας, της Υπερδνειστερίας, να ζητήσει επισήμως να αναλάβει την προστασία της η Ρωσία, προβλημάτισε τα επιτελεία του ΝΑΤΟ που μελετούν τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει και τρικ να προκύψει από κάτι τέτοιο.
Κι αυτό γιατί αν δούμε στον χάρτη, η συγκεκριμένη επαρχία, είναι «περίκλειστη» μεταξύ Ουκρανίας και Μολδαβίας. Άρα η Ρωσία, αν θελήσει να την υποστηρίξει θα πρέπει ή να διατρέξει όλη την Ουκρανία ή να έλθει μέσω Οδησσού, πατώντας πάλι σε Ουκρανικό έδαφος. Μια τέτοια εξέλιξη, θα άλλαζε τα δεδομένα στον εκεί πόλεμο και θα δημιουργούσε μάλιστα μεγάλη ανησυχία στην γείτονα Ρουμανία, αξιωματούχοι της οποίας θέτουν το θέμα μετ’ επιτάσεως που λένε. Μην ξεχνάμε ότι στην αποσχισθείσα επαρχία των 450 χιλιάδων κάτοικων, στρατοπεδεύουν 1500 περίπου Ρώσοι στρατιώτες, ενώ μέρος του πληθυσμού της αποτελείται από στρατιώτες των δυνάμεων της ΕΣΣΔ, που έμειναν εκεί και έκαναν οικογένειες.
Ιδιωτική Τράπεζα Πειραιώς
Πρακτικά άρχισε η διάθεση από το ΤΧΣ ποσοστού έως και 27% της Τράπεζας Πειραιώς σε τιμή ίσως πάνω από 3,80 ευρώ δηλαδή με μικρό discount σε σχέση με το κλείσιμο της μετοχής την Παρασκευή (3,986€). Δεδομένου ότι υπάρχει ζήτηση από το εξωτερικό το μεγαλύτερο μέρος θα διατεθεί στις ξένες αγορές και ένα τμήμα περίπου 250 εκατ. στην ελληνική.
Η κεφαλαιοποίηση της Τράπεζας προσεγγίζει περίπου τα 5 δισ. ευρώ και με δεδομένο ότι το ΤΧΣ θα διαθέσει το σύνολο των μετοχών που έχει στην κατοχή του, τα έσοδα του δημοσίου μπορεί να ξεπεράσουν το 1,3 δισ. ευρώ, ανάλογα πάντα με την τελική τιμή που θα φθάσει το placement.
Ανανέωση θητείας
Στο Βουκουρέστι, αυτή την εβδομάδα, θα κλείσει και τυπικά η υποψηφιότητα του Μ. Σχοινά, για ανανέωση της θητείας του ως Επίτροπου στην ΕΕ. Αυτό θα γίνει στο Βουκουρέστι, όπου την Τέταρτη και την Πέμπτη, 6 και 7 του μηνός, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, έχει το συνέδριο του ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.
Εκεί, θα μετάσχει ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, επικεφαλής αντιπροσωπείας της ΝΔ, θα αποφασισθεί η εκ νέου υποψηφιότητα της σημερινής προέδρου της Ε. Επιτροπής Φον Ντερ Λάιεν και θα κλείσει και η υποψηφιότητα Μαργαρίτη Σχοινά, που όπως λέγεται έχει συμφωνηθεί να πάρει όχι μόνον θέση αντιπροέδρου στην νέα θητεία αλλά και σημαντικές αρμοδιότητες.
Παραίτηση Πατεράκη
Πιθανόν η είδηση ότι παραιτήθηκε ο αντιπρόεδρος Εμπορικού Επιμελητηρίου μιας χώρας, να μην είχε ιδιαίτερη σημασία, εάν το Επιμελητήριο αυτό δεν ήταν το γερμανικό, και ο παραιτηθείς, δεν ήταν άνθρωπος με «πλούσια» προϊστορία. Την περασμένη Παρασκευή, το Spiegel, σε άρθρο με τίτλο «Γιατί ο επικεφαλής ενός ξένου εμπορικού επιμελητηρίου κερδίζει έως και 440.000 ευρώ τον χρόνο», αναφέρεται στην παραίτηση του Γιώργου Πατεράκη, από τη θέση του αντιπροέδρου του Ελληνογερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Σημειώνει δε ότι η υπόθεση αποδεικνύει «πόσο ευάλωτοι είναι οι θεσμοί στον πλουτισμό και την ευνοιοκρατία».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, που αναμεταδόθηκε και από την Deutsche Welle, το υπόβαθρο των ερευνών ήταν εσωτερικά έγγραφα σύμφωνα με τα οποία ο αντιπρόεδρος του Επιμελητηρίου Γιώργος Πατεράκης είχε φέρει σε επαφή Έλληνες πολιτικούς με εταιρείες που βρίσκονταν στο πελατολόγιο της δικής του εταιρείας συμβούλων MCI. Επομένως και το ερώτημα ήταν εάν ο Πατεράκης είχε παραβιάσει τον κώδικα δεοντολογίας του επιμελητηρίου.
Επαφές με πολιτικούς…
Δεν θα μείνω στην υπόθεση αυτή, αλλά θα γυρίσω την ιστορία αρκετά χρόνια πίσω, μια και η δραστηριότητα του εν λόγω προσώπου περιλάμβανε ανέκαθεν επαφές με Έλληνες πολιτικούς, για λογαριασμό γερμανικών συμφερόντων. Και κυρίως, βιομηχανιών αμυντικού υλικού. Ο Γιώργος Πατεράκης «προσγειώθηκε» στο ελληνικό προσκήνιο στα μέσα της δεκαετίας του ’90, και με τη βοήθεια φίλου του εφοπλιστή άρχισε να «δικτυώνεται» στη χώρα ως αντιπρόσωπος της Deutsche Aerospace. Κάτι σαν την γερμανική ΕΑΒ για να καταλάβετε, βέβαια πολύ μεγαλύτερη από τη δική μας. Συμμετείχε και κέρδισε για λογαριασμό της το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού των F-4E Phantom της Πολεμικής Αεροπορίας, κι έτσι απέσπασε μια θέση στο «στερέωμα» ατζέντηδων της εποχής, στο οποίο κυριαρχούσε ο Θωμάς Λιακουνάκος.
…και κάλυψη φίλων
Έτσι και οι Γερμανοί, που είχαν μετεξελιχθεί στον μεγαλύτερο όμιλο της EADS, του ανέθεσαν την εκπροσώπηση του Eurofighter, με στόχο την πώλησή του στην Πολεμική Αεροπορία. Η πώληση δεν έγινε και το project εγκαταλείφθηκε.
Παρά τη σπατάλη σημαντικού «γερμανικού κεφαλαίου», ο Γιώργος Πατεράκης, δεν βρέθηκε απροστάτευτος και μετακόμισε σε μια άλλη γερμανική mega εταιρεία την Thyssen Krupp, η οποία μετά την πώληση των υποβρυχίων στην Ελλάδα είχε εξαγοράσει τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Και εκείνος βρέθηκε μέλος του ΔΣ. Την περίοδο εκείνη στα ελληνικά ΜΜΕ δημοσιοποιήθηκαν και λεπτομέρειες για προνομιακές του σχέσεις με Έλληνες πολιτικούς. Σχέσεις για τις οποίες ο ίδιος απαντούσε ότι δεν αφορούν τον αμυντικό τομέα, αλλά …την ιδιότητά του ως εκπροσώπου εταιρείας που κατασκευάζει κυλιόμενες σκάλες. Ωστόσο ο Γιώργος Πατεράκης «επιβίωσε» για να ζήσει την «επόμενη ημέρα». Αυτή τη φορά στο Επιμελητήριο. Απ’ όλη αυτή την (ευγενική) εξιστόρηση, προφανώς και προκύπτει ότι το «γερμανικό σύστημα» ξέρει να καλύπτει τους «φίλους του». Μέχρι βέβαια να εμφανιστεί το Spiegel.
