Η πειραματική αυτή διαδικασία σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα στο πεδίο της έρευνας για τη δωρεά οργάνων από διαφορετικά είδη, δίνοντας υποσχέσεις για την ανακούφιση της πίεσης στις λίστες αναμονής για μεταμοσχεύσεις.
Σε μια πρωτοποριακή εξέλιξη, ένας γενετικά τροποποιημένος νεφρός χοίρου απέδειξε τη βιωσιμότητά του, καθώς λειτούργησε αποτελεσματικά σε έναν ανθρώπινο λήπτη για 32 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση, ανακοίνωσε την Τετάρτη (16/8) ένα ιατρικό κέντρο.
Η πειραματική αυτή διαδικασία σηματοδοτεί ένα σημαντικό βήμα στο πεδίο της έρευνας για τη δωρεά οργάνων από διαφορετικά είδη, δίνοντας υποσχέσεις για την ανακούφιση της πίεσης στις λίστες αναμονής για μεταμοσχεύσεις.
Επί του παρόντος, περισσότερα από 103.000 άτομα περιμένουν μεταμοσχεύσεις οργάνων στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περίπου 88.000 από αυτά να χρειάζονται απεγνωσμένα νέους νεφρούς. Ο χειρουργός Robert Montgomery, ο οποίος είναι διευθυντής του Ινστιτούτου Μεταμοσχεύσεων του NYU Langone, σημείωσε: «Η εργασία αυτή αποδεικνύει ότι ένας νεφρός χοίρου, με μία μόνο γενετική τροποποίηση και χωρίς πειραματικά φάρμακα ή συσκευές, έχει την ικανότητα να αντικαταστήσει την ανθρώπινη νεφρική λειτουργία για τουλάχιστον 32 ημέρες χωρίς να προκαλέσει απόρριψη».
Σε αντίθεση με προηγούμενες μεταμοσχεύσεις που περιλάμβαναν πολλαπλές γενετικές τροποποιήσεις, αυτό το πρόσφατο πείραμα περιλάμβανε μόνο μία τροποποίηση: το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για την «υπεροξεία απόρριψη», μια ταχεία αντίδραση απόρριψης που εμφανίζεται μέσα σε λίγα λεπτά από την προσάρτηση ενός ζωικού οργάνου στο ανθρώπινο κυκλοφορικό σύστημα.
Απενεργοποιώντας το γονίδιο που συνδέεται με ένα βιομόριο που ονομάζεται alpha-gal, το οποίο συνήθως γίνεται στόχος για τα ανθρώπινα αντισώματα, η ομάδα του NYU Langone πέτυχε την καταστολή της άμεσης απόρριψης.
Ο Montgomery εξήγησε: «Έχουμε συγκεντρώσει σημαντικά στοιχεία που υποδηλώνουν ότι, ιδίως στην περίπτωση των νεφρών, η εξάλειψη του γονιδίου που προκαλεί την υπεροξεία απόρριψη, σε συνδυασμό με εγκεκριμένα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, μπορεί να είναι επαρκής για την αποτελεσματική διαχείριση της απόδοσης του μοσχεύματος σε έναν άνθρωπο, ενδεχομένως για μεγάλο χρονικό διάστημα».
