Ειδήσεις Ελλάδα
Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή με τα παρακάτω σκεπτικά:
Επειδή, στο άρθρο 22 του ν. 4172/2013 «…..».
Επειδή, στο άρθρο 72 του ν. 4446/2016 «…..».
Επειδή, στο άρθρο 23 του ν. 4172/2013 «…..».
Επειδή, στην παρ. 4 του άρθρου 21 του ν. 4172/2013 «…..».
Επειδή επίσης στο άρθρο 65 του Κ.Φ.Δ «Βάρος απόδειξης» ορίζεται ότι: «…..».
Επειδή, από τις από …………………….. εκθέσεις ελέγχου φορολογίας εισοδήματος και Φ.Π.Α. φορολογικού έτους 2017, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Χαλκίδας προκύπτει ότι ο έλεγχος προσδιόρισε διαφορές στις δαπάνες της ατομικής επιχείρησης του προσφεύγοντος ύψους 689,58€, μη αιτιολογημένες πρωτογενείς καταθέσεις αξίας 202,05€ και διαφορές στις παροχές εργαζομένων ύψους 5.908,50€ καθώς μισθοί καταβλήθηκαν σε μετρητά και όχι με ηλεκτρονικό μέσο πληρωμής.
Επειδή, με την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι ο έλεγχος αναγνώρισε εσφαλμένα ορισμένες δαπάνες ως μη εκπιπτόμενες, η κατάθεση ποσού 202,05€ δεν είναι επαγγελματικού χαρακτήρα αλλά προσωπική συναλλαγή και ότι η καταβολή μισθοδοσίας δεν έγινε μέσω τραπέζης λόγω δικής του παράλειψης, καθώς δεν γνώριζε ότι έπρεπε να πραγματοποιηθεί με τη χρήση ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής.
Επειδή, οι αποδείξεις με την αιτιολογία «ψιλικά» που αναφέρονται στις εκθέσεις ελέγχου ως «μη συναφείς» ορθά κρίθηκαν από τον έλεγχο ως ασαφείς και με αόριστη αιτιολογία, καθώς λόγω της αδυναμίας διενέργειας ελεγκτικών επαληθεύσεων δεν μπορούσε να αποδειχτεί ότι επρόκειτο για παραγωγικές δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν προς συμφέρον της επιχείρησης όπως ορίζεται στο άρθρο 22 του ν. 4172/2013, και όχι προσωπικές καταναλωτικές δαπάνες.
Επειδή, για τον λογαριασμό του τηλεφώνου …………… της δευτερεύουσας οικίας του ο προσφεύγων δεν απέδειξε ότι έκανε χρήση για επαγγελματικούς σκοπούς. Επιπλέον, η συγκεκριμένη οικία δεν έχει δηλωθεί από τον προσφεύγοντα ως επαγγελματική στέγη που ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα ώστε να εκπέσει η δαπάνη του τηλεφώνου από τα έξοδα της επιχείρησης και συνεπώς ο έλεγχος ορθά δεν αναγνώρισε τη σχετική δαπάνη ως έξοδο της επιχείρησης.
Επειδή, ως προς τη δαπάνη που αφορά την αγορά 6 φιαλιδίων κρασιού αξίας 124,00€, αυτή ορθώς κρίθηκε ως μη εκπιπτόμενη καθώς δεν δύναται να θεωρηθεί ως παραγωγική (άρθρο 22 ΚΦΕ) για μία επιχείρηση που έχει ως δραστηριότητα «Υπηρεσίες παράδοσης ιδιαίτερων μαθημάτων» και «Δραστηριότητες παροχής επιχειρηματικών συμβουλών και άλλων συμβουλών διαχείρισης» και «Άλλη εκπαίδευση Π.Δ.Κ.Α.».
Επειδή, με την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή δεν προκύπτουν στοιχεία που να αιτιολογούν την πρωτογενή ονομαστική κατάθεση αξίας 202,05€ στις……………..ώστε να διαπιστωθεί ότι έχει ήδη φορολογηθεί ή ότι απαλλάσσεται του φόρου νομίμως, κι ως εκ τούτου ορθά ο έλεγχος έκρινε το συγκεκριμένο ποσό ως κέρδος από επιχειρηματική δραστηριότητα (άρθρο 21 παρ. 4 ΚΦΕ).
Επειδή, επιπλέον, όπως προκύπτει από την οικεία Έκθεση Ελέγχου Φορολογίας Εισοδήματος , ο έλεγχος δεν αναγνώρισε διαφορές στις παροχές εργαζομένων ύψους 5.908,50€ λόγω παράβασης της διάταξης της περ. ιδ’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013, ήτοι λόγω μη εξόφλησης αυτών μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής.
Επειδή, η διάταξη της περ. ιδ’ του άρθρου 23 του ν. 4172/2013 ορίζει σαφώς τη μη έκπτωση δαπανών που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο εργασιακής σχέσης όπως αυτή ορίζεται στην παρ. 2 του άρθρου 12 του ν. 4172/2013, εφόσον η τμηματική ή ολική εξόφληση δεν έχει πραγματοποιηθεί με τη χρήση ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής ή μέσω παρόχου υπηρεσιών πληρωμών. Επιπλέον, σύμφωνα με την ΠΟΛ.1061/2017, η εν λόγω ρύθμιση αφορά δαπάνες μισθοδοσίας που πραγματοποιούνται από τον μήνα Ιανουάριο του 2017 και μετά.
Επειδή, η φορολογική διοίκηση, ενόψει της αρχής της νομιμότητας του φόρου, έχει-κατ’ αρχήν – δέσμια αρμοδιότητα σε σχέση με την έκδοση των καταλογιστικών του φόρου πράξεων, υπό την έννοια ότι εφόσον διαπιστώνει τη διάπραξη μιας παράβασης και τη συνδρομή των προϋποθέσεων του νόμου, είναι υποχρεωμένη να προβεί στην έκδοση πράξης καταλογισμού φόρου ή προστίμου, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η υπαιτιότητα, ο δόλος ή η αμέλεια του φορολογούμενου που υπέπεσε στην παράβαση (ΣτΕ 1253/1992, ΣτΕ 3278/1992, ΣτΕ 2266/1995, ΣτΕ 3333/1995). Η θέση αυτή της νομολογίας αιτιολογείται στο ότι, οι παραβάσεις αυτές αποτελούν διοικητικές κυρώσεις, οι οποίες δεν έχουν το χαρακτήρα ποινής, αλλά είναι διοικητικό μέτρο με το οποίο σκοπείται ο εξαναγκασμός του φορολογούμενου στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών του που απορρέουν από τη φορολογική νομοθεσία.
Επειδή, η φορολογική αρχή δε διαθέτει διακριτική ευχέρεια ως προς την επιβολή ή μη του εκάστοτε επιβαλλόμενου φόρου ή προστίμου.
Επειδή, οι διαπιστώσεις του ελέγχου, όπως αυτές καταγράφονται στις από ………………….. οικείες εκθέσεις ελέγχου του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Χαλκίδας επί των οποίων εδράζονται οι προσβαλλόμενες πράξεις κρίνονται βάσιμες, αποδεκτές και πλήρως αιτιολογημένες.
Αποφασίζουμε
Την απόρριψη
