Ο Χάρης Κοπιτσής ήταν μέσα σε αυτούς που είχαν την τιμή να κάνουν αυτό το ταξίδι ειρήνης στο Βελιγράδι πριν 21 χρόνια. Έπαιξε μάλιστα και στο παιχνίδι για 40 λεπτά, ως βασικός. Ένα ταξίδι που για τον ίδιο τον Χάρη, όπως λέει στο aek365 σήμερα, του καθόρισε τη ζωή! Τον έκανε να βλέπει τα πράγματα πολύ πιο διαφορετικά: Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, τα μηνύματα που έστειλε η ΑΕΚ πηγαίνοντας στο εμπόλεμο Βελιγράδι, η ίδια η ΑΕΚ και όσα αυτή πρεσβεύει. Μιλώντας στο aek365 ο παλαίμαχος δεξιός μπακ της Ένωσης, θυμάται στιγμές και καταθέτει συναισθήματα για όσα του άφησε αυτή η αποστολή ειρήνης της ομάδας πριν 21 χρόνια. Αναλυτικά:
«Ηταν το πιο ξεχωριστό παιχνίδι. Ηταν παραπάνω από ένα παιχνίδι. Βλέπαμε τον πόλεμο στη… γειτονιά μας. Στο άκουσμα, ότι θα πάμε αυτό το ταξίδι να παίξουμε αυτό το φιλικό η αλήθεια είναι πως αναρωτηθήκαμε και είπαμε «που πάμε;». Αλλά δεν κράτησε πολύ, αυτή η σκέψη. Ηταν μία ομαδική απόφαση και αποδείχθηκε και πολύ σωστή, γιατί επί της ουσίας αυτό που καταφέραμε και κάναμε πράξη ήταν να στείλουμε το μήνυμα της ειρήνης, της ελευθερίας, του αλτρουισμού, του ευ αγωνίζεσθε. Γι’ αυτό γεννήθηκε η ΑΕΚ. Για όλα αυτά και έγιναν πράξη όλα μέσα απ’ αυτό το ταξίδι. Ειμαστε περήφανοι και τυχεροί που ήμασταν εκεί. Αυτό το παιχνίδι, αυτό το ταξίδι μας μεγαλώσαμε και σαν άτομα ξεχωριστά. Ατομικα. Γι’ αυτό ήταν το μεγαλύτερο παιχνίδι. Το πιο τιμητικό και πιο ουσιαστικό».
Οσο για το τι του έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του 21 χρόνια μετά; Ο Χάρης είπε: «Αυτό που μου έχει μείνει έντονα είναι όταν βλέπαμε τα κατεστραμμένα κτίρια, νιώθαμε ένα σφίξιμο. Όταν βρέθηκα όμως στο Βελιγράδι είδα χαμόγελο και αισιοδοξία από τους ανθρώπους εκεί. Είδα έναν ζωντανό λαό, που ξεπερνούσε τα προβλήματα. Ηταν μία χώρα εναντίον… όλου το κόσμου, επί της ουσίας. Μου έκανε εντύπωση πως δυνατοί και μονιασμένοι ήταν. Και όλοι με χαμόγελο. Κάτι εντελώς αντίθετο απ’ αυτό που περιμέναμε να συναντήσουμε. Όταν πας στην καρδιά του πολέμου έχεις ένα σφίξιμο και μια ανασφάλεια. Απλά η υποδοχή του κόσμου μας έλυσε όλους τους προβληματισμούς. Μας έδωσε δύναμη. Περιμέναμε να δούμε ανθρώπους φοβισμένους και σκεπτικούς. Μας υποδέχθηκαν όμως με χαμόγελα. Ηταν μια καταπληκτική γιορτή. Αν μπορεί να το λέμε «γιορτή» βέβαια μέσα στην κρίση του πολέμου. Ηταν όμως γιορτή και το παιχνίδι. Δεν ολοκληρώθηκε βέβαια, γιατί ο κόσμος μπήκε μέσα να μας αγκαλιάσει και να μας δείξει την αγάπη του. Να περπατήσουμε όλοι μαζί το μονοπάτι της ειρήνης».
Όταν γυρίζει τον χρόνο πίσω, τι μηνύματα πήρε απ’ αυτό το ταξίδι;
«Ήμασταν πολύ τυχεροί που παίξαμε σε αυτό το ματς, γιατί σε κάνει να βλέπεις τη ζωή με διαφορετικό μάτι. Δεν ξέρω αν καταφέραμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζω πήραν δύναμη, εκείνη την ημέρα. Κατάλαβα όμως πόσο σημαντικό είναι να βοηθάμε τον συνάνθρωπο. Ο σκοπός δεν αφορούσε μόνο τους ανθρώπους που πήγαμε και συναντήσαμε εκεί, αλλά κι εμάς προσωπικά. Ένα μονοπάτι που ακολούθησα και μου έδωσε την ευκαιρία να το κάνω η ΑΕΚ».
Αν θυμάται τον κόσμο της ΑΕΚ που βρέθηκε δίπλα στην ομάδα στο Βελιγράδι;
«Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια πόσο κοντά είναι στην ομάδα. Την βλέπει περισσότερο από μία απλή ποδοσφαιρική ομάδα. Ακόμη και τώρα, τόσα χρόνια μετά, όταν βλέπω κόσμο της ΑΕΚ στον δρόμο το πρώτο που θυμούνται είναι αυτό το ταξίδι. Νομίζω πως πολύς κόσμος που έχει έρθει σε αυτό το ματς, του έχει μείνει αυτό το ταξίδι για πάντα. Μέσα απ’ αυτή την κίνηση φάνηκε ξανά ποσο μεγάλη είναι η ΑΕΚ. Και φυσικά ποσο τυχεροί είμαστε όλοι εμείς που ανήκουμε σε αυτή την οικογένεια».
Αν υπάρχει μία χαρακτηριστική στιγμή που την κρατάει;
«Ολο το ταξίδι είναι χαραγμένο. Ιδιαίτερες στιγμές δεν υπάρχουν. Ηταν γρήγορες οι στιγμές. Είναι η όλη αίσθηση που μου άφησε. Από την ώρα που πήγαμε, που παίξαμε και που φύγαμε. Όλα εγιναν τόσο γρήγορα. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Ηταν μία ένωση όλων. Τα πάντα. Ηταν ολοι μαζί. Συνολική η προσπάθεια και το μόνοιασμα».
Αν θα το έκανε ξανά;
«Νομίζω ότι η καθημερινότητα δείχνει και μέσα σε αυτό που περνάμε τώρα με την πανδημία, πόσο σημαντικές είναι τέτοιες πρωτοβουλίες και στιγμές. Τον κάθε άνθρωπο τέτοια ταξίδι θα τον καθορίζει σε όλη του την ζωή. Ναι θα έκανα πάλι, γιατί αυτό το ταξίδι μου καθόρισε τη ζωή».
