Οι εθνικές εκλογές στη χώρα μας είναι συνήθως ενός γύρου. Και λέω συνήθως γιατί είχαμε στην μεταπολίτευση και εξαιρέσεις, όπου για να αποκτήσει ο τόπος κυβέρνηση χρειάστηκαν πάνω από δυο αναμετρήσεις. Βλέπεις πάντα υπάρχει ο ανθρώπινος παράγοντας που διαμορφώνει το εκλογικό σύστημα. Και αναλόγως το πως σκέπτεται ο παράγοντας αυτός το σύστημα που πάμε στις εκλογές μπορεί να μας οδηγήσει σε μια και δυο και τρεις αναμετρήσεις.
Τελευταίο παράδειγμα αναμέτρησης που χρειάστηκαν δυο εκλογικοί επί της ουσίας γύροι ήταν αυτοί του 2023, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας είχαν φροντίσει η πρώτη αναμέτρηση του Μαΐου, να γίνει με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Το αποτέλεσμα γνωστό, οδήγησε σε νέες κάλπες τον Ιούνιο για να προκύψει όχι μόνο αυτοδύναμη ΝΔ, αλλά και μια πολιτική ανορθογραφία καθώς αναδείχτηκε κυβέρνηση αλλά δεν αναδείχτηκε αντιπολίτευση.
Μπροστά μας σε λιγότερο από 30 ημέρες οι πολίτες θα πάνε στις κάλπες. Το ερώτημα είναι πόσοι βέβαια θα πάνε καθώς ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος του πολιτικού συστήματος είναι η αποχή. Οι κάλπες βέβαια δεν είναι για να εκλεγεί κυβέρνηση, αλλά για να στείλουμε στο κοινοβούλιο των Βρυξελλών τους ευρωβουλευτές μας, αλλά και πάλι εδώ είναι…Βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε που λέει και ο Σαββόπουλος.
Η αναμέτρηση λοιπόν για την Ευρωβουλή έχει όλα τα χαρακτηριστικά των εθνικών εκλογών. Προγράμματα, πόλωση, αντιπαραθέσεις και φυσικά την απαραίτητη δια τα καθ ημάς πόλωση και τοξικότητα. Η αντιπολίτευση σε αυτήν την αναμέτρηση ποντάρει πολλά. Αλλά πάνω από όλα την βλέπει ως τρίτο…γύρο των εκλογών που προηγήθηκαν ένα χρόνο πριν.
Δεν ξέρω εάν είναι το σύνδρομο της αριστεράς αυτό, καθώς ο τρίτος γύρος ήταν το παράπονο των ηττημένων του Εμφυλίου, αλλά κινείται τόσο ο Κασσελάκης όσο και οι λοιπές προοδευτικές δυνάμεις (Ανδρουλάκης, Χαρίτσης κλπ) σαν να είναι η συνέχεια των δυο εκλογικών αναμετρήσεων του 2023. Για αυτό και πιστεύουν ότι είναι ευκαιρία το εκκρεμές που μετακινήθηκε προς τα κεντροδεξιά το 2023, να ισορροπήσει το 2024. Και ο νικητής αυτού του τρίτου γύρου θα είναι οι αριστερές, άντε κεντροαριστερές δυνάμεις του τόπου, ώστε η χώρα που απέκτησε τον καινοφανή όρο κοινωνική αντιπολίτευση να αποκτήσει και πολιτική-κομματική αντιπολίτευση. Δεν έχω την μαντική ικανότητα να προβλέψω το τι θα πράξουν οι πολίτες στις κάλπες της 9ης Ιουνίου.
Εκείνο που ξέρω είναι ότι αναλόγως του αποτελέσματος θα γνωρίζουμε εάν η πολιτική κυριαρχία του Μητσοτάκη θα συνεχιστεί ή το εκκρεμές του πολιτικού συστήματος με κάποιον τρόπο θα κάνει την διορθωτική του κίνηση, ώστε το δημοκρατικό μας πολίτευμα να αποκτήσει και πάλι τις σταθερές του…
