Αυτό είναι το δόγμα της κυβέρνησης του Ισραήλ και έχει ένα ξεκάθαρο σχέδιο για το πώς δεν θα ξανασυμβεί. Την ίδια θέση έχουν και ο Τζο Μπάιντεν και οι περισσότεροι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ομως αυτοί δεν έχουν σχέδιο –μόνο διακηρύξεις– και σε αυτό το σημείο υστερούν απέναντι στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Δεν λένε πώς θα εξουδετερωθεί η Χαμάς. Το Κράτος του Ισραήλ έχει δηλώσει από την πρώτη ημέρα και τον στρατηγικό του στόχο και τον τρόπο που θα τον πετύχει. Αυτό θα γίνει μόνον αν καταστραφούν οι υποδομές, τα πολύμορφα δίκτυα της οργάνωσης και εξοντωθούν όλα τα ηγετικά στελέχη της που δρουν στη Γάζα.
Από την άλλη πλευρά, όσοι εγκαλούν το Ισραήλ για υπέρμετρη ή ασύμμετρη βία δεν εξηγούν πώς θα αντιμετωπιστούν τρομοκράτες που έχουν τις αποθήκες και τα αρχηγεία τους μέσα σε πυκνοκατοικημένους χώρους σε μια, ούτως ή άλλως, περιορισμένη γεωγραφική έκταση. Είναι λογικό να εκφράζουν όλοι αυτοί οι ηγέτες τις ανθρωπιστικές ανησυχίες τους, όμως στην πολιτική αυτό που απαιτείται είναι μια σαφής στρατηγική. Εγκαλούν το Ισραήλ ότι δεν έχει σχέδιο για την επόμενη ημέρα στη Γάζα. Μα, το έχει δηλώσει: θα είναι τέτοιο το καθεστώς που δεν θα επιτρέψει να επαναληφθεί η 7η Οκτωβρίου. Διαφωνεί κανείς;
Οσοι εγκαλούν το Ισραήλ για υπέρμετρη ή ασύμμετρη βία δεν εξηγούν πώς θα αντιμετωπιστούν τρομοκράτες που έχουν τις αποθήκες και τα αρχηγεία τους μέσα σε πυκνοκατοικημένους χώρους.
Συνεπώς οι φιλικές πιέσεις που ασκούνται στον Νετανιάχου, όσον αφορά το επιχειρησιακό κομμάτι, θα πέσουν στο κενό, και στο κάτω κάτω είναι και άδικες. Με ποια λογική πιέζουν το θύμα και δεν πιέζουν τους τρομοκράτες να απελευθερώσουν όλους τους ομήρους; Διότι αν απελευθερωθούν οι όμηροι, αλλάζει άρδην όλο το τοπίο στη Γάζα, σε όλα τα επίπεδα. Η αδιαφορία της Χαμάς για τους κατοίκους της Γάζας φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν γνωστοποιεί τα ονόματα των ομήρων, ώστε να γνωρίζει το Ισραήλ πόσοι και ποιοι είναι. Γι’ αυτόν τον λόγο έχουν αποτύχει όλες οι πρόσφατες συνομιλίες για προσωρινή ανακωχή, με τις γνωστές ανθρωπιστικές συνέπειες. Οι εκδοχές για αυτή την άρνηση είναι δύο: είτε οι επιζώντες όμηροι είναι πολύ λίγοι είτε όντως η πολιτική ηγεσία της Χαμάς, έχοντας χάσει κάθε επαφή με τους εναπομείναντες διοικητές επί του πεδίου, αδυνατεί να δώσει τη συγκεκριμένη πληροφορία.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν θα προχωρήσει το Ισραήλ στην επίθεση στη Ράφα και, αν ναι, ποιες θα είναι οι αντιδράσεις κυρίως από την πλευρά του Τζο Μπάιντεν. Και για τις δύο πλευρές η Ράφα αποτελεί την κόκκινη γραμμή. Μόνο που το Ισραήλ έχει αποδείξει πως δεν χαράσσει κόκκινες γραμμές για λόγους εντυπώσεων. Τις υπερασπίζεται. Η εξόντωση της Χαμάς είναι η κόκκινη γραμμή –ο στρατηγικός στόχος– και οι ενδιάμεσοι τακτικοί στόχοι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Ο Τζο Μπάιντεν αντέχει να υπερασπιστεί τη δική του κόκκινη γραμμή;
