«Είναι λαϊκισμός». Αυτή είναι η μόνιμη επωδός πολλών κυβερνήσεων όταν τους επισημαίνεται το πρόβλημα της ακρίβειας.
Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με πάρα πολλούς υποστηρικτές της κυβέρνησης. Το διαπίστωσα στην ανάρτησή μου χθες στο Χ (πρώην twitter): «Η φέτα κυμαίνεται στα 13 – 16 ευρώ το κιλό. Ολοταχώς πάει για τα 20 ευρώ! Το λάδι καλπάζει για τα 15 ευρώ το λίτρο! Όλα καλά;».
Και όμως δεν είναι όλα ρόδινα, ούτε εισαγόμενη η ακρίβεια, ούτε απόρροια της ανάπτυξης (!), ούτε είναι απάντηση το «41τακατό», που λένε πολλοί, δηλ. ότι αυτά κρίθηκαν στις εκλογές.
Η αγανάκτηση, ο προβληματισμός, η αγωνία και η απαισιοδοξία για το αύριο σε συνδυασμό με την παρούσα ακρίβεια στις τιμές προϊόντων (πολλών μάλιστα βασικών αγαθών) και υπηρεσιών σε συνδυασμό με τους υψηλούς λογαριασμούς ρεύματος, με τη βενζίνη στα 2 ευρώ, κυριαρχεί στο μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.
Τα γεγονότα είναι γεγονότα. Η ακρίβεια «ροκανίζει» τα εισοδήματα. Η επόμενη περίοδος θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αυτό το καταλαβαίνουν όλοι και άρα πρέπει να υπάρξουν πολιτικές διορθωτικές. Εξάλλου η ακρίβεια είναι εδώ και πλήττει όλο και περισσότερο.
Πολλοί όμως υπουργοί και αρμόδιοι παράγοντες κάνουν πως βλέπουν το μεγάλο αυτό θέμα που απειλεί να βάλει φωτιά στην κοινωνία και να δημιουργήσει συνθήκες κοινωνικής αναταραχής που θα έχει αντίκτυπο και στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Από το περίφημο καλάθι της νοικοκυράς να ξεκινήσει κανείς και να φθάσει έως την ενέργεια και τα καύσιμα, το κόστος που καλούνται να σηκώσουν οι πολίτες είναι δυσβάσταχτο.
Αμέτρητοι συμπολίτες μας αγωνιούν για το μηνιάτικο για να δουν εάν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε βασικές ανάγκες και το ερώτημα είναι τι γίνεται και πώς μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση ή τουλάχιστον να αμβλυνθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και σε σημαντικό βαθμό οι στρεβλώσεις που παρατηρούνται στην αγορά λόγω των ανατιμήσεων.
Πριν 40 χρόνια περίπου ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την περίφημη ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) και δόθηκαν γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Προφανώς δεν θα ανατρέξει κανείς σε συνταγές και λύσεις περασμένων δεκαετιών, αλλά το κρίσιμο είναι να μπορεί να βρει τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα πριν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.
Και λύσεις υπάρχουν και κινούνται στον αντίποδα της λογικής περί αυτορρύθμισης της αγοράς. Ουδείς πρέπει να λησμονεί ότι η «τσέπη» των πολιτών είναι αυτή που επηρεάζει σημαντικά και τη στάση των πολιτών έναντι των κυβερνήσεων.
Η τσέπη και το πορτοφόλι των πολιτών φτιάχνουν κλίμα. Και αυτό ας το έχουν κατά νου στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς δεν είναι κατασκεύασμα της αντιπολίτευσης η ακρίβεια που δεν έχει χρώμα και ιδεολογικές προτιμήσεις.
Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες και η κυβέρνηση πρέπει να πάρει αποφάσεις ενίσχυσης των εισοδημάτων, τιθάσευσης της ακρίβειας και ελέγχων της αγοράς για αισχροκέρδεια.
Γιατί σε διαφορετική περίπτωση η οργή του κόσμου θα θεριέψει. Και μπροστά στο…άδειο πιάτο το…μάτι «πολιτικά γυαλίζει» και οι κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί αλλάζουν.
Γιατί όλα θυμίζουν τη φράση που αποδίδεται στην Μαρία Αντουανέτα, αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι.
