Ο Θάνος Σαρρής γράφει για την επιρροή του Αλμπέρτο Μπρινιόλι και την αξία του τερματοφύλακα σε μια ομάδα, καθώς και για τη νοοτροπία που χτίζει ο Παναθηναϊκός.
Είναι πιο ελκυστικό να διαβάζουμε τα νούμερα για τα Expected Goals, τις επιτυχημένες πάσες, τις επιθετικές ενέργειες. Να μνημονεύουμε τους σκόρερ και τους δημιουργούς. Ωστόσο, η σημασία μιας επέμβασης από τον τερματοφύλακα μπορεί να αλλάξει ολόκληρη την ιστορία μιας αναμέτρησης, μιας πρόκρισης, ενός τίτλου ακόμα-ακόμα. Κι αν μένει στη λήθη, θαμμένη συχνά από ένα όμορφο γκολ, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη σημασία της.
Ο Αλμπέρτο Μπρινιόλι τη σεζόν που πέρασε είχε στο πρωτάθλημα 6.32 Prevented Goals. Είναι ένα metric αρκετά παραμελημένο, αλλά ουσιαστικά, όπως και τα Expected Goals, αρκετά χρήσιμο για την κατανόηση της πραγματικής επιρροής του στα αποτελέσματα του Παναθηναϊκού. Μόνο ο Χρήστος Μανδάς είχε περισσότερα στο πρωτάθλημα (8.37) και μοιάζει μάλλον λογικό, καθώς οι «μεγάλοι» συνήθως δέχονται λιγότερες ευκαιρίες. Στα φετινά play offs του Champions League, ο Ιταλός τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού ισοβαθμεί με τον Μπάτλαντ των Ρέιντζερς στη δεύτερη θέση με τους τερματοφύλακες που έχουν δεχθεί τα περισσότερα σουτ, ενώ είναι τέταρτος στις επεμβάσεις. Έχει, παράλληλα, το απόλυτο στα “reflected saves”, δηλαδή τις επεμβάσεις σε σουτ από κοντινή απόσταση, στα οποία ο τερματοφύλακας πρέπει να αντιδράσει άμεσα, βασιζόμενος στα αντανακλαστικά του.
Μπράγκα – Παναθηναϊκός: Οι στιγμές του Μπρινιόλι
Είναι σίγουρα κομβική η επέμβαση που κάνει στις καθυστερήσεις, κρατώντας το 2-0 και δίνοντας την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να κρατήσει τις ελπίδες του ζωντανές. Γνωρίζει ότι ο αντίπαλος είναι αριστεροπόδαρος και η τοποθέτησή του, καθώς και η ταχύτητά της, είναι κομβική για να του κλείσει την εστία, προστατεύοντας με τα πόδια του και την κλειστή γωνία.
Ωστόσο, είναι επίσης πολύ σημαντική και η επέμβαση που κάνει στο 48′, όταν το σκορ ήταν 0-0. Η υπερφόρτωση της αριστερής πτέρυγας της Μπράγκας άνοιξε τον διάδρομο για τη χαμηλή σέντρα, ο Ρουίς πρόλαβε τον Μάγκνουσον και βρήκε την μπάλα με τέτοιο τρόπο και από τέτοια απόσταση, που έβαλε δύσκολα στον Μπρινιόλι. Ο Ιταλός έπεσε ταχύτατα στη γωνία του για να διώξει την μπάλα κόρνερ. Είναι ίσως ο πιο κομβικός παίκτης της αναμέτρησης, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε την εκπληκτική εμφάνισή του στο Βελοντρόμ, η οποία οδήγησε στον αποκλεισμό της Μαρσέιγ.
Για κάποιους οι χαμένες ευκαιρίες είναι τύχη, αλλά αυτό είναι υποτιμητικό για τον άνθρωπο που αναλαμβάνει την εξουδετέρωσή τους: Είναι, κυρίως, ικανότητα, δουλειά στις προπονήσεις (όπου και εκεί φυσικά παίζει ρόλο η παρουσία του Μουντάκη), νοοτροπία. Παράγοντες που αντικατοπτρίζονται και σε όσα είχε πει μιλώντας στο Gazzetta: «Όσον αφορά εμένα ατομικά, εγώ πάντα είμαι έτσι. Είναι μέρος της δουλειάς μου να είμαι σημαντικός, λόγω της θέσης. Δουλεύω ατομικά και τσεκάρω όλα τα πράγματα τα οποία θέλω να βελτιώσω και πρέπει να το κάνω. Νομίζω πως υπήρχαν κάποιες καταστάσεις σήμερα που μπορούσα να βοηθήσω περισσότερο την ομάδα, αλλά δεν είμαι τέλειος. Πρέπει να δουλέψουμε, είμαστε εδώ γι’ αυτό και να βελτιωθούμε όλοι μαζί».
Ένας ηγέτης κάτω από τα δοκάρια
Ζούμε σε μια εποχή που είναι συχνό φαινόμενο η ικανότητα του τερματοφύλακα με την μπάλα στα πόδια και η συμμετοχή του στο build up να προβάλλεται περισσότερο από τις «παραδοσιακές» ικανότητές του. Ο Μπρινιόλι είναι μία από τις πιο σημαντικές σταθερές στο οικοδόμημα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, καθώς ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο για τη θέση κάτω από τα γκολπόστ είναι η σταθερότητα που επιδεικνύει ο 32χρονος. Εξελίσσεται ατομικά και μαζί με το σύνολο, «ξυπνάει» τους αμυντικούς, επικοινωνεί μαζί τους και είναι σταθερά πολύ καλός στα reflexes.
Η παρουσία ενός τερματοφύλακα που έχει την εμπιστοσύνη της άμυνας και εν συνεχεία όλης της ομάδας, είναι ένας πολύ σημαντικός ψυχολογικός παράγοντας, ακόμα και για εκείνους που το αισθάνονται υποσυνείδητα. Πόσω μάλλον ενός τερματοφύλακα με ηγετικά χαρακτηριστικά, που μεταδίδει το πάθος και την αποφασιστικότητα για τη νίκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι στο ματς με την Μπράγκα πήρε στο κυνήγι ένα ball boy για να του πάρει την μπάλα!
Μιας και αναφερθήκαμε στον ψυχολογικό παράγοντα, ένα από τα πολλαπλά κέρδη του Παναθηναϊκού σε αυτή την πορεία που τον έχει φέρει να διεκδικεί την επιστροφή στους ομίλους του Champions League σε ένα ενενηντάλεπτο, είναι η ψυχολογία και η νοοτροπία που καλλιεργείται. Είναι η σφραγίδα του Γιοβάνοβιτς, αλλά και η επιθυμία κάθε προπονητή: Μια ομάδα που να τα δίνει όλα μέχρι το τέλος, να παλεύει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η θεωρία με την πράξη είναι πάντα κάτι διαφορετικό και όταν αυτή η κουλτούρα αντανακλάται στο χορτάρι, όπως συνέβη στη Μασσαλία και στην Μπράγκα, τα αποδυτήρια θεμελιώνονται από αυτό το μέταλλο. Είναι κάτι που επίσης βγαίνει προς τα έξω στις επίσημες τοποθετήσεις του οργανισμού. Το είπε ο Φώτης Ιωαννίδης, το αναγνώρισε και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Φυσικά, είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη και χρειάζεται «επένδυση» δουλειάς και χρόνου. Όμως μόνο θετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα.
