Κριέ
Το καταλαβαίνω πως οι περιορισμοί τα δελτία ειδήσεων και τα fake news, σου τα έχουν κάνει τσουρέκια αλλά Πάσχα έχουμε, λογικό είναι να υπερίπτανται τσουρέκια στο περιβάλλον που ζεις. Το λάθος σου είναι ότι όχι μόνο τα παίρνεις στα σοβαρά αλλά τσαντίζεσαι κιόλας, αφού με μια απλή μικρή κίνηση, μπορείς κάλλιστα να τα σταματήσεις. Για παράδειγμα, κλείσε την τηλεόραση και βάλε να παίζει στον υπολογιστή σου, μια όμορφη αισθησιακή ταινία, διανθισμένη (ένεκα της Ανοίξεως) με αλλεπάλληλους οργασμούς δημιουργίας. Μεγάλη Εβδομάδα διάγουμε και για αρχή σου θυμίζω ότι πρώτον δε βρίζουμε και δεύτερον δεν κατεβάζουμε καντήλια με την πρώτη ευκαιρία. Τρίτον: Αποφεύγουμε πάσης φύσεως αμαρτίες, από το να τις σκεφτούμε, μέχρι και να τις κάνουμε. Θες να την κοπανήσεις και να πλερώνεις πρόστιμα μετά; Τέταρτον: Λόγω του κοροναϊού παίρνεις τα απαραίτητα μέτρα προφύλαξης, κάθε φορά, που ετοιμάζεσαι να κάνεις κουτσουκέλα. Πέμπτον: Μη μασάς στην πρώτη ερωτική παπάντζα που θα σου πετάξουν για να πατήσεις τη μπανανόφλουδα. Δεν την εννοούν για πλάκα θα το κάνουν. Νηστεία και προσευχή λοιπόν, άντε και καλή Ανάσταση. Τό’χουμε;
Ταύρε
Καταλαβαίνω ότι έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, έχεις πάθει ένα ψυχολογικό, γιατί αλλιώς ονειρευόσουν εσύ το Πάσχα. Νωπές άλλωστε είναι οι μνήμες, όταν πέρσι σε είχε η μάνα σου να νηστεύεις κι εσύ έκοβες βόλτες έξω από τη “Σουβλακερύ”κι έκανες νοήματα στο σουβλάκερμαν να σου πετάξει στα γρήγορα, ένα διπλό απ όλα με γύρο κέτσαπ και μουστάρδα. Κι αν ήσουν από τους τυχερούς που πέρσι τέτοια εποχή έτρεχες στα ηλιόλουστα λιβάδια, τουλάχιστον τώρα θα έχεις να θυμάσαι. Αλίμονο σε μας που πήζαμε. Τις ημέρες αυτές, ίσως να γίνεις λιγάκι ευσυγκίνητος, κάθε φορά που θα ανοίγεις την πόρτα και θα βλέπεις τον ντελιβερά να σου φέρνει την πίτσα του με τα ωραία της τα νηστίσιμα που διάλεξες, να φοράει γάντια και μάσκα για να σε αντικρίσει. Γιατί στις μέρες που ζούμε, ακόμα και οι τόσο στενές σχέσεις με τον άνθρωπό μας, κατάντησαν αποστειρωμένες. ‘Όλα θα γυρίζουν στο μυαλό σου, όπως το αρνάκι που ξεροψηνόταν επάνω στα κάρβουνα του πόθου σου. Γυαλίζουν σαν την πετσούλα του την τραγανή και σου γνέφουν λάγνα να τα αναζητήσεις. Τις χαρές όμως μπορείς να τις βρεις και στο σπίτι αν το προκαλέσεις, ή αν…τις προσκαλέσεις.
Δίδυμε
Κανονικά μία από τις θανάσιμες αμαρτίες σου, είναι η φλυαρία που ακατάσχετα επιδίδεσαι. Όμως κοίτα φίλε μου πως γυρίζει το πράγμα και τα φέρνει ο καιρός, που μας έγινε απαραίτητη. Έχει πέσει τόση μουγκαμάρα, που ευτυχώς που υπάρχουν κάτι τύποι σαν κι εσένα, που διαχειρίζονται όλα τα επικοινωνιακά μέσα, ακόμα και τα διαδικτυακά, για να μας ξεσηκώνουν από την υπνηλία μας. Κι αν πέρσι τέτοια εποχή σε φοβέριζα λέγοντάς σου, πως άμα δε βγάλεις το σκασμό, στην κόλαση θα πας, τώρα με το μπλα μπλά σου μπορείς να κερδίσεις μία θέση στον παράδεισο του έρωτα της αγκαλιά μας κι όπου αλλού έχεις την ευχαρίστηση να μας συνδράμεις, ταΐζοντας τους πόθους και την προσμονή μας. Μπορείς άμα θες να κάνεις και live στις οθόνες μας, για να μας εξηγήσεις ακόμα και με νοήματα μακρά και βαθυστόχαστα, πως εννοείτε ο οργασμός της Άνοιξης. Αντί λοιπόν να πηγαινοέρχεσαι υπερκινητικά και με εκνευρισμό, στους διαδρόμους του σπιτιού σου, μετέτρεψε την ενέργεια αυτή σε κάτι πιο δημιουργικό. Κάνε το σόου σου Δίδυμε, είμαστε όλοι με πρόθυμα αφτιά να σε ακούσουμε, πρόθυμα μάτια να σε δούμε κι αν είμαστε τυχεροί, και πρόθυμες αισθήσεις στο απώτερο μέλλον να σε αγγίξουμε.
Καρκίνε
Ο εγκληματίας γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Έτσι κι εσύ που εδώ και πολύ καιρό, έγραψες το σπιτάκι σου στη λίστα με τις δευτερεύουσες επιλογές σου, τώρα εκ των πραγμάτων, γυρίζεις πίσω στη φωλιά που άκαρδα εγκατέλειψες. Γιατί ήταν έγκλημα σωστό, που άφησες τις κατσαρόλες σου να αραχνιάσουν. Που άλλοτε τέτοιες εποχές, μοσχομύριζε η κουζίνα σου με κουλουράκια πασχαλινά τσουρέκια και όλα τα καλούδια του ντουνιά φερμένα όλα στο πιάτο μας. Βέβαια παρατήρησα, ότι αλλιώς σε βρίσκω να δραστηριοποιείσαι μες στο σπίτι. Πίστευα ότι το πολύ πολύ να μας ξέκανες με τη νηστεία. Αντ’αυτού ούτε ταχινόσουπα σε κλύσμα δε μας κάνεις. Όλη τη μέρα σ ακούω να βρίσκεσαι στο διαδίκτυο και να χασκογελάς, με κάτι άκυρους που γνώρισες τώρα τελευταία. Κι αυτό το κάνεις δίχως τύψεις και δίχως ενοχές, ακόμα και αν ξέρεις ότι εμείς, εάν δε βάλεις πλυντήριο, έχουμε μείνει με το τελευταίο μας βρακί. Άσε που άμα επιχειρήσουμε να σου το πούμε, μας βάζεις χέρι με την πρώτη μας προσπάθεια. Μας έχεις ρίξει στη συναισθηματική νηστεία και πάνε τα λάδια μας για το μασάζ, τα αρωματικά κεράκια. Τουλάχιστον τη λαμπάδα σου θα τη δούμε φέτος;
Λέοντα
Όχι πες μου, τι να την κάνεις φέτος, τη φωσφοριζέ λαμπάδα με τα στρας που αγόρασες για να μας την επιδείξεις στην Ανάσταση. Αφού έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, ούτε Ανάσταση θα δούμε, ούτε τη λαμπάδα σου να μας την κουνάς επιδεικτικά σαν επιδειξίας, λες κι εμείς δεν έχουμε λαμπάδα άμα το θέλουμε. Έλα δε σε παίρνω απ τα μούτρα, γιατί εσύ πάντα ήθελες να περνάμε καλά μαζί σου. Αλλά τουλάχιστον την ψωνάρα σου δε μπορείς λίγο να την ξεχάσεις; Το ξέρω πως μέσα στο σπίτι για να βγάλεις τα απωθημένα σου, φοράς την αμπιγέ σου ρόμπα κι από κάτω μόνο το άρωμά σου για να μας προκαλέσεις αλλά λυπάμαι που θα σου το πω, δε μας κάνει πλέον τίποτα κου κου ούτε εσύ, γιατί η λίμπιντός μας έπαθε αφλογιστία και κατάθλιψη. Εκτός και αν αρχίσεις να μας τάξεις, σοκολατένιους λαγούς με πετραχήλια, εμπλουτισμένους με εκλεπτυσμένες υποσχέσεις και νοήματα φτιαγμένα από το φανταστικό βασίλειό σου, όπου όλοι εκεί ζούνε καλά κι εσύ καλύτερα. Άσε που ενώ γνωρίζω ότι έχεις πέσει στα πατώματα από την απραγία, κάθε φορά που σε παίρνω (τηλεφωνικά) μου λες ότι έχεις τόσους πολλούς υπηκόους που δεν προλαβαίνεις να ασχοληθείς μαζί μας. Άσε ρε Πινόκιο.
Παρθένε
Ξέρω ότι θέλεις να μας περιποιηθείς και να κάνεις πιο μπορετές τις ημέρες αυτές του παρατεινόμενου εγκλεισμού μας αλλά πριν πάρεις κάθε πρωτοβουλία για το τι χρειαζόμαστε, καλό θα ήταν πρώτα να μας ρωτάς. Να μας ρωτάς γιατί μπορεί να χαλάσουμε τις καρδιές μας γιορτάρες μέρες και να έχουμε στεναχώριες. Για παράδειγμα, σίγουρα πρέπει να κρατάμε τη φυσική μας κατάσταση κάνοντας φυσική διατροφή, μα άσε μας να αποφασίσουμε εμείς τι θα βάλουμε στο στόμα μας ή όπου αλλού. Θα μου πεις, πως διάγουμε εποχές νηστείας και προσευχής και άρα καλό θα ήταν να τηρούμε τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα. Γέμισες όμως ρε φίλε το ψυγείο σου με τόσα νηστίσιμα, που μας βλέπω την Ανάσταση να ψήνουμε τοστ με τυρί από γάλα σόγιας. Άσε που ήδη τα λεφτά απ το πασχαλινό τραπέζι τα έφαγες σε αηδίες για να μας ευχαριστήσεις. Τι τα ήθελες τόσα τούβλα χαλβά που πήρες; Το Σινικό τοίχος θα χτίζαμε; Αν λοιπόν θέλεις να μας ευχαριστήσεις, ξεκίνα να το κάνεις με το κορμί σου το φιδίσιο που είναι μπρος και πίσω ίσιο. Γιατί αν συνεχίσεις έτσι να μας βασανίζεις, τη λαμπάδα μας δεν πρόκειται να τη δεις, ούτε την Ανάσταση να ανάβει.
Ζυγέ
Δε μου αρέσει καθόλου που σε έχουν πιάσει τα ψυχολογικά σου κι έχω ένα χρόνο κοντά να ακούσω το στόμα σου να με ρωτάει “μαναράκι μου πότε θα μου δείξεις πως ανάβει η λαμπάδα σου”. Έχασες το χιούμορ σου; Που πήγε ο πειραξιάρικος ερωτισμός σου; Ευτυχώς που όσο θα περνούν οι μέρες, το κέφι σου θα επανέρχεται σε φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα. Να σου θυμίσω, ότι έξω εκτυλίσσεται ο οργασμός της Άνοιξης, αν σου λέει κάτι το υπονοούμενο. Βρες τον καλό παλιό σου εαυτό και ξέχνα για λίγο τις έννοιες και τις υποχρεώσεις, που τελευταία ξεπηδάνε στη ζωή σου από το πουθενά. Εσένα πότε θα σε δούμε να μας ξεπηδήξεις απ το πουθενά; Βρε λίγο να προκαλέσεις την τατανίτσα την ερωτική σου τύχη, μιλιούνια εραστών και ερωμένων θα μαζευτούνε στην αυλή σου, που την έχεις και απότιστη. Στην τελική το διαδίκτυο τι το έχουμε. Ερωτεύσου μας έστω και διαδικτυακά. Αφού μπορείς. Μίλα μας για τις θρησκευτικές παραδόσεις, όπως το ΚάμαΣούτρα , τα τσάκρα τσούκρα, τα τάντρα τα μάντρα, εσύ εμπνευσμένε νυμφίε του ζωδιακού κύκλου, ηγαπημένε και όχι μόνο. Πες τέλος πάντων ένα πατερημό, να διεγείρεις τη φαντασία μας ερωτικά γιατί στερέψαμε από ιδέες.
Σκορπιέ
Κοίτα για να συνεννοούμαστε. Κανονικά θα έπρεπε την εβδομάδα αυτή, εσύ να εξομολογηθείς για όλες σου τις αμαρτίες. Αντί όμως να γίνεται αυτό, μας έχεις βάλει στη σέντρα και μας έχεις βγάλει την ψυχή, να μαρτυρήσουμε για όλα τα σπασμένα που φταίνε στη ζωούλα σου. Άντε να μη θυμηθώ και τις δικές σου τις πομπές. Θυμάσαι πέρσι που σε έστειλα να εξομολογηθείς και κόλασες απ το παπά μέχρι και το διάκο με τις αμαρτίες σου; Θυμάσαι τι του έκανες άγιο άνθρωπο, την ώρα που βρισκόσουν κάτω απ το πετραχήλι του; Αντί να σε ρωτάει αυτός τι είχες να του πεις, τον ρώταγες εσύ. Ήθελες σώνει και ντε να λύσεις κάποιες θρησκευτικές και ακαδημαϊκές απορίες σου. Όπως το τι φοράει κάτω απ το ράσο του. Αν επιτρέπεται να τον αγγίζεις. Αν θα ήθελαν οι επιθυμίες του να γονατίσει εκείνος μπροστά σου στα τέσσερα και να εξομολογηθεί. Αν θα ήθελε να του την ακουμπήσεις τη λαμπάδα σου.Να του πιάσεις την αγιαστούρα του. Να κατεβάσετε μαζί καντήλια. Να τον πάρεις στα γονατάκια σου και να τον παρηγορήσεις. Αυτά και άλλα ακατονόμαστα και κολάσιμα του έκανες. Ακόμα θυμάμαι το σοκ που ένιωσα καθώς μου τα περιέγραφες. Που να φανταστώ ότι αυτός ήταν το γκομενάκι σου που το έντυσες παπά;
Τοξότη
Αυτό που γνωρίζεις όλα τα πατερημά με ξεπερνάει. Βέβαια με την κλεισούρα και την απομόνωση που τραβάς, πως να μην περιφέρεσαι στο σπίτι και να κατεβάζεις καντήλια με όσα γίνονται. Όταν αποφασίζεις να μας τα ψάλεις ούτε ο διάκος ανεβασμένος στο μιναρέ δε μπορεί να συγκριθεί μαζί σου. Μας στολίζεις τραβώντας μας μανίκια στο άψε σβήσε. Μας θυμίζεις ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά κι εκεί που μας μιλάς για τον παππάς, μας αρχίζεις στο εδώ παπάς εκεί παπάς που είναι ο παπάς κι άμα δεν έχουμε να σου δώσουμε εξηγήσεις μας αρχίζεις τις παπάντζες. Λοιπόν άκου φίλε. Δεν είσαι μόνο εσύ έγκλειστος στο σπίτι, κάνε ένα κουράγιο να το ανεχτείς. Γιατί μια μίρλα θα σε πιάσει αυτές τις μέρες. Σε ξεσηκώνει βλέπεις κι αυτή η Άνοιξη, που ανθίζει συνεχώς και υπό τη διαδικασία αλλεπάλληλων δημιουργικών οργασμών. Αν είναι λοιπόν να μας τα ψάλεις και να μας πεις κι άλλα τέτοια πρόστυχα, τι το έχουμε το διαδίκτυο; Επικοινωνιακό πλάσμα είσαι κι εκεί έξω σε περιμένουν διάφοροι ενοχικοί, έτοιμοι να τους σκανδαλίσεις. Να τους δελεάσεις, να τους τάξεις, και στο τέλος μετά τη λήξη της καραντίνας να τους αφήσεις με τη λαμπάδα στο χέρι. Ξεκίνα.
Αιγόκερε
Εσύ κανονικά πριν τη μεγάλη βδομάδα θα έπρεπε να εξομολογηθείς, όχι για αυτά που έκανες αλλά για εκείνα που σκέφτηκες και δεν έκανες ακόμα. Στο λέω γιατί γνωρίζω πως είναι πολλά τα ανομολόγητα απωθημένα σου, που δεν έχουν ούτε τέλος ούτε αρχή. Κι αν κάτσω και περιγράψω τις ενδόμυχες φαντασιώσεις σου, δε με φτάνουν ούτε δέκα σελίδες από τις Άστρο-Αλχημείες μου να τις εξιστορήσω. Σατανά, έ σατανά. Δεν έχεις το θεό σου. Βέβαια θα σου πήγαινε το χρυσοποίκιλτο ράσο που αφήνει τη φαντασία, όποιου σε ξέρει τι καλό κουμάσι είσαι, ανεξέλεγκτη. Άσε που ως ιερωμένος θα έκανες και εκεί σπουδαία καριέρα. Από παπάς θα γινόσουν δέσποτας. Από καλογεράκι θα ξεκίναγες, πατριάρχης θα κατέληγες. Ευτυχώς που δεν το επιχείρησες γιατί θα κόλαζες πολύ κόσμο. Και ξέρω ότι όταν πιάνεις θέση στο στασίδι, κλείνεις τα μάτια κι ονειρεύεσαι να σου κάτσει γονυπετής η γραμματέας σου, ή ο γυμναστής σου. Ότι σβήνεις τα κεριά στο μανουάλι, κοιτώντας με νόημα τη χήρα που ανάβει το δικό της για το συχωρεμένο. Χώρια που άμα πέσεις στα τέσσερα κι αρχίζεις τις μετάνοιες, δε σε σηκώνουμε αν δε σου δώσουμε τη συχώρεση. Κολασμένε.
Υδροχοάρα μου
Τώρα που κλείσανε οι εκκλησίες, τώρα σε έπιασε κι εσένα να πας εκεί να αγιάσεις και να προσευχηθείς. Εκεί, να πας κόντρα ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνεις πράγματα που δε σου τά χω. Επετειακή η σημερινή μου Άστρο-Αλχημεία και δε μπορώ κάθε χρόνο τέτοια μέρα να μη θυμηθώ το χουνέρι που μου έκανες. Λύσσαξα στην πείνα και τη νηστεία μια μεγάλη βδομάδα κι έκανα το λάθος να σου πω το “ναι” σα με κάλεσες να έρθω να περάσουμε μαζί την Κυριακή του Πάσχα. Η μ@λ@κί@ είναι ότι λόγω του έμφυτου μαζοχισμού μου με την πάρτη σου το δέχτηκα. Στο δρόμο ονειρευόμουνα κοψίδια και κοκορέτσια, αρνιά και γαρδουμπίτσες να τσιτσιρίζουνε στα κάρβουνα, που η τσίκνα τους μου ερχότανε από παντού. Φτάνω στο σπίτι σου κι ακούω να μου λες “εγώ αρνί δεν τρώω”, λες και σε ρωτήσαμε. Σκασίλα μου όμως είπα ευγενικά μέσα μου, εγώ τρώω. Που να το ψυχανεμιστώ, ότι το εννοούσες. Δε θα ξεχάσω το τραπέζι σου που ήταν πολύχρωμα στρωμένο και είχε πάνω του ταραμοσαλάτα βλίτα, μανιτάρια και βολβούς, καπνιστό σολομό και φάβα με κανέλα. Μόνο η λαγάνα και ο χαρταετός έλειπε. Άσε που είχες το θράσος να μου ζητήσεις να τα φτιάξουμε στο τέλος…(αληθινή ιστορία)
Ψαράκι
Το ότι είσαι πλάσμα θρησκευόμενο το ξέρουμε. Δεν είναι απαραίτητο να είναι οι εκκλησίες ανοιχτές για να μας κάνεις να νιώσουμε την υπερθεϊκή κατάνυξη να μπαίνει μέσα μας. Μας βάζεις με τη μία στο πνεύμα της και δεν ανάβεις ούτε φως. Άλλωστε εδώ που φτάσαμε, ποιος θα έχει να πλερώσει τους λογαριασμούς που τρέχουνε. Μόνο καντήλια ανάβεις και κεράκια. Όμως βρε σατανά, μ αυτά που κάνεις, έχεις τον τρόπο σου να μας κολάζεις. Μεταμφιέζεσαι σε ιερέα ή ιέρεια κι αρχίζεις να ψέλνεις ύμνους εαρινούς ασίγαστων πόθων. Κι όταν δεν το κάνεις, μας βάζεις τη θεία λειτουργία στο ραδιόφωνο. Λες κι αυτό θα θέλαμε να μας βάλεις. Τσίτα τα κουδουνάκια από τα λιβανιστήρια διανθισμένα με ισοκρατήματα σαν να είσαι ψάλτης, τρελαίνουν και το τελευταίο εγκεφαλικό μας κύτταρο. Πως να ισοκρατηθούμε οι αμαρτωλοί και να μην αντιδράσουμε. Πως να μην πέσουμε στα τέσσερα και να σε παρακαλέσουμε γονυπετής να μας δώσεις την αυτή σου; Την ευλογία σου. Ή τέλος πάντων ότι έχεις να μας δώσεις εύκαιρο. Ξέρω γω, ένα μαστίγιο να αυτομαστιγωθούμε για τις αμαρτίες μας, αυτές που θέλουμε να κάνουμε μαζί σου.
/p>
