Οι επιδράσεις των εκλείψεων διαρκούν τόσους μήνες ή χρόνια όσες ώρες ήταν και η διάρκεια της έκλειψης
Η ενεργοποίηση των εκλείψεων γίνεται συνήθως με τη διέλευση των δυσμενών πλανητών, με δυσμενείς όψεις, από τη μοίρα του ζωδιακού στην οποία πραγματοποιούνται οι εκλείψεις.
Σύμφωνα με τον Πρόκλο, οι επιδράσεις των εκλείψεων διαρκούν τόσους μήνες ή χρόνια όσες ώρες ήταν και η διάρκεια της έκλειψης. Η πιο πρόσφατη επαλήθευση αυτού είναι το ωροσκόπιο της πρώτης επίθεσης των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ η οποία έγινε στις 24/3/99 (8.14 μ.μ., 21Ε10, 42Ν39, -1).
Καταστρώνοντας το χάρτη του γεγονότος, που αντιστοιχεί στη στιγμή της εκτόξευσης του πρώτου πυραύλου, διαπιστώνουμε ότι ενεργοποιείται η σεληνιακή έκλειψη που έγινε στις 31/1/1999 (27° Λέοντα) και η ηλιακή έκλειψη που έγινε στις 16/2/1999 (11° Υδροχόου).
Εδώ, παρατίθεται ενδεικτικά ο χάρτης αυτής της πρώτης επίθεσης, χωρίς να επιχειρείται η ερμηνεία του, απλώς και μόνο για την επιβεβαίωση της λειτουργίας των κανόνων της Ωριαίας.
Στο ωροσκόπιο αυτό, παρατηρούμε έκπληκτοι την ταυτόχρονη ενεργοποίηση και των δύο εκλείψεων τη στιγμή της πρώτης επίθεσης. Πιο συγκεκριμένα, ο ανάδρομος Άρης στις 11° Σκορπιού, στον 1ο οίκο, ενεργοποιεί με όψη τετραγώνου την προηγηθείσα σεληνιακή έκλειψη στις 11° Υδροχόου, ενώ συγχρόνως έχουμε τον Κρόνο στις 2° Ταύρου 34′ να ενεργοποιεί με την αντισκιά του την ηλιακή έκλειψη που έγινε στις 27° Λέοντα. Βλέπουμε ότι ο Άρης έπληξε με τις φανερές του επιθέσεις, ενώ η παρουσία του Κρόνου στο ωροσκόπιο είναι “αόρατη”, αφού επεμβαίνει έμμεσα στην όλη επιχείρηση από το παρασκήνιο με την αντισκιά του.
1ος οίκος: Ο επιτιθέμενος
7ος οίκος: Ο δεχόμενος την επίθεση.
