Της Καλομοίρας ΚωτσαλάΝομικός σύμβουλος, εξειδικευμένη στο Φορολογικό Δίκαιο
Με την πρόσφατη ΔΕΑ 659/2021 επικυρώθηκε πρωτόδικη απόφαση με την οποία κρίθηκαν τα εξής:
Από κοινό τραπεζικό λογαριασμό στην Ελλάδα, με δικαιούχους 4 μέλη της ίδιας οικογένειας (γονείς και δύο ενήλικα τέκνα) πραγματοποιήθηκαν εμβάσματα σε κοινό λογαριασμό μόνο των δύο τέκνων στο εξωτερικό.
Κατά τον φορολογικό έλεγχο από το ποσό του εμβάσματος τα τέκνα δικαιολόγησαν με δικές τους καταθέσεις μέρος του ποσού, που υπολειπόταν του τεκμαρτού ποσοστού συμμετοχής τους, ήτοι 25% και 25%. Το υπόλοιπο ποσό, ~ το 70% του συνόλου, ο έλεγχος καταλόγισε ως ανήκον στον πατέρα, ο οποίος δικαιολόγησε περίπου το 50% και το υπόλοιπο θεωρήθηκε και φορολογήθηκε ως προσαύξηση περιουσίας.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι η φορολογική αρχή αναιτιολόγητα δεν εφάρμοσε στο μη δικαιολογηθέν υπόλοιπο του 70% το μαχητό τεκμήριο του άρθρου 493ΑΚ, σύμφωνα με το οποίο οι συνδικαιούχοι του λογαριασμού έχουν δικαίωμα σε ίσα μέρη, το οποίο αν είχε εφαρμοστεί θα οδηγούσε σε ποσό που δικαιολογείτο από τα δηλωθέντα εισοδήματα του πατέρα.
Το Δημόσιο στην έφεση του, μετέβαλε τους αρχικούς του ισχυρισμούς και ζήτησε αν υπολογιστούν οι φόροι εν συνεχεία εφαρμογής του άνω μαχητού τεκμηρίου στο σύνολο του λογαριασμού, οπότε και το ποσό της προσαύξησης περιουσίας περιοριζόταν στο 1/6. Το εφετείο απέρριψε τον λόγο έφεσης αυτόν, διότι σχετικός ισχυρισμός δεν είχε προβληθεί πρωτοδίκως.
Οι αποφάσεις κρίνουν ένα πολύ εξειδικευμένο θέμα και δεν διαμορφώνουν νομολογία ευρύτερου ενδιαφέροντος, αλλά σε κάθε περίπτωση έχουν ενδιαφέρον ως προς το πότε και με ποιόν τρόπο εφαρμόζεται το σχετικό τεκμήριο.
