Στο περιοδικό «InStyle» μίλησε η Πέγκυ Ζήνα, η οποία «άνοιξε την καρδιά» της και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην ασθένεια του πατέρα της αλλά και τον θάνατο του όταν εκείνη ήταν σε πολύ μικρή ηλικία:
«Στα 12 με 15 μου, αρρώστησε ο μπαμπάς από την επάρατη νόσο. Την παλεύαμε με πολύ καλή ποιότητα ζωής, δόξα τω Θεώ. Αυτό όμως δεν μου έδωσε την πολυτέλεια να κάνω την επανάστασή μου, γιατί είχαμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα μέσα στο σπίτι.
Δεν έκανα ποτέ την επανάστασή μου. Δεν θυμάμαι σαν έφηβη να υπήρχε μια περίοδος, που να μην μπορώ να συνεννοηθώ με τη μάνα μου. Το πιάνο ήταν ο μόνος τρόπος μου για να ξεσπάσω, ακόμα κι όταν έχασα τον μπαμπά μου.
Θυμάμαι που έπαιζα πιάνο με τις ώρες και η μητέρα μου ντρεπόταν, μου έλεγε “παιδί μου, έχουμε πένθος, δεν είναι ωραίο”. Της απαντούσα κι εγώ ότι είναι το μόνο που μπορώ να κάνω μέχρι να περάσει λίγο το πένθος», είπε η Πέγκυ Ζήνα, ενώ συνέχισε κάνοντας μια αναφορά στην Άννα Βίσση και στον ιδιαίτερο ρόλο που έπαιξε στη ζωή της εκείνη την περίοδο:
«Τραγουδούσα τους Δαίμονες, τη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα. Είχε κι έναν θυμό σε αρκετά σημεία, είχε ένα κακό που προσπαθούσε να ξορκιστεί. Και κάποιες θλιμμένες μπαλάντες, ειδικά στο τέλος, με τις απώλειες που είχε το έργο. Καμιά φορά λέω στην Άννα Βίσση “δεν ξέρεις μωρέ εσύ γιατί σε αγαπάω και τι σημαίνεις για μένα”».
