Ο τρόπος που ήρθε η επικράτηση του Ολυμπιακού κόντρα στον ΠΑΟΚ στο ντέρμπι των play off της Stoiximan Super League ανέδειξε εκ νέου την προπονητική σφραγίδα στους “ερυθρόλευκους”, προσφέροντας εν όψει της τελικής ευθείας της σεζόν περισσότερα οφέλη εκτός της νίκης που τους διατήρησε σε τροχιά διεκδίκησης του πρωταθλήματος.
Βαρύ σκαρί ο Βιθέντε Ιμπόρα. Από δαύτα που όταν γερνάνε – ποδοσφαιρικά – φαίνεται η ηλικία πάνω τους. Στα 37 περπατάει από τον Ιανουάριο ο Ισπανός. Συγκεκριμένα πια τα όσα μπορεί να κάνει στο χορτάρι.
Όταν το περασμένο καλοκαίρι αποφάσιζε να ξενιτευτεί για δεύτερη φορά στην καριέρα του, το να βρίσκονταν σε μέτρα στο γήπεδο που δεν είχε βρεθεί ούτε στα χρόνια της ακμής του και να έχει ρόλους που το κορμί του δεν θα μπορούσε ούτε στα καλύτερά του να υπηρετήσει, μάλλον δεν συγκαταλέγονταν στα όσα περίμενε.
Να παίζει με έναν στο πλάι του στο κέντρο. Να καλύπτει όλο το γήπεδο, από περιοχή σε περιοχή, όντας ο πρώτος που θα πρεσάσει και ο τελευταίος που θα καλύψει. Δεν τα έκανε στα μικρατά του, τώρα, στα ποδοσφαιρικά στερνά, λογικό και επόμενο να του ήταν ανέφικτο να ανταποκριθεί.
Κάπως έτσι δεν βρέθηκε μόνο εκτός rotation Ολυμπιακού, αλλά και ένα βήμα από την έξοδο. Χωρίς να σηκώνεται βλέφαρο, χωρίς κανείς να αναρωτιέται για την ορθότητα, ως και αναγκαιότητα μιας τέτοιας έκβασης.
Δεν έγινε. Έμεινε τελικά μόνο και μόνο για να υπάρχει ένα όνομα παραπανίσιο δηλωμένο στην ευρωπαϊκή λίστα. Να έβγαινε η όποια και εφόσον χρειάζονταν υποχρέωση, να τελείωνε η σεζόν και τότε να γύριζε σπίτι του, χωρίς η θητεία του να άφηνε το παραμικρό, εκτός από το γινάτι εκείνου που τον διάλεξε για να τον φέρει ενώ μετρούσε αντίστροφα για τη συνταξιοδότηση.
Τα περισσότερα λεπτά του σε ευρωπαϊκό παιχνίδι ήταν τα 67 της πρεμιέρας των ομίλων του Europa League τον Σεπτέμβριο. Την Πέμπτη, ήταν η πρώτη αλλαγή στο “Σαράτσογλου”, με τον Ολυμπιακό να ζορίζεται να κρατήσει τη Φενερμπαχτσέ. Έπαιξε 75 λεπτά. Και τα “καναρίνια” δεν έκαναν άλλη φάση.
Η τελευταία φορά που είχε ξεκινήσει βασικός ήταν στα τέλη Φεβρουαρίου στο Αγρίνιο. Η τελευταία φορά που είχε βγάλει ενενηντάλεπτο, το μοναδικό του μετά το καλοκαίρι, ήταν στις αρχές Δεκεμβρίου στον Βόλο, στο τελευταίο παιχνίδι του προπονητή που τον επίλεξε, παίζοντας τότε μάλιστα ως κεντρικός αμυντικός (άλλη πατέντα που υιοθετήθηκε πρόσκαιρα για να κρύψει τα όσα δεν γίνονταν να κάνει, αλλά παρά ταύτα, του ζητούνταν να κάνει).
Οι κερδισμένοι και τα κέρδη στο rotation
Την Κυριακή το βράδυ έπαιξε ακριβώς εκεί που ξέρει. Του ζητήθηκε να κάνει αυτά που μπορεί. Κάλυψη μπροστά από τους στόπερ, με χώρο ευθύνης από το ημικύκλιο της περιοχής ως τον κύκλο της σέντρας. Αυτά τα 30-40 μέτρα. Να πάρει την πρώτη πάσα, να αντιμετωπίσει όποιον κινηθεί ανάμεσα στις γραμμές, έχοντας – απαραίτητο εννοείται – δυο τρεχαντήρια δίπλα του.
Και έβγαλε ένα ακόμη ενενηντάλεπτο. “Καπάκι” μετά την Πόλη. Κάνοντας το καλύτερο παιχνίδι του, “καπάκι” μετά το… καλύτερο παιχνίδι του.
Κομμάτι μόνο της πίστωσης που δικαιούται (και) για τη διαχείρισή του ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Με τον Βάσκο στον πάγκο, ο Ολυμπιακός έχει δώσει 15 παιχνίδια. Ο Ιμπόρα έχει παίξει, από ένα ως ενενήντα πια λεπτά, στα 13. Από το ψυγείο, από τη συμβιβαστική συνύπαρξη, στην χρήση. Τόσο, όσο. Περισσότερο και αλλιώς άλλωστε, δεν μπορεί να γίνει.
Αλλά τρόπος (αποδεικνύεται πως) υπάρχει για να κερδηθεί ένας ακόμη στο rotation. Χωρίς να είναι ο μόνος.
Η τελευταία φορά που ξεκίνησε ο Φραν Ναβάρο ουσιαστικά… προσωποποίησε την ήττα από τον Παναθηναϊκό (1-3). Χτες για όσο αγωνίστηκε, έκανε το καλύτερο παιχνίδι του με τα “ερυθρόλευκα” και – κυρίως – αποσυντόνισε τον Κουλιεράκη όσο κανείς από τους πολλούς και φημισμένους που έχει αντιμετωπίσει τελευταία ο Χανιώτης.
Μάρτιο και Απρίλιο ο Ζέλσον Μαρτίνς δύο ώρες μπάλα, μοιρασμένη σε τρία παιχνίδια είχε στα πόδια του. Χτες, έπαιξε 78 λεπτά. Περισσότερο από πότε όσο βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Προσυπέγραψε την επικράτηση στο ντέρμπι με το παρθενικό του γκολ στην Ελλάδα.
Δύο ενενηντάλεπτα μετρούσε όλα κι όλα ο Νέλσον Άμπι. Ένα στη φιλοξενία του Βόλου με τους Θεσσαλούς να παίζουν με δέκα από τη σέντρα σχεδόν του παιχνιδιού και το δεύτερο στη Λαμία. Χτες πήρε το τρίτο, αναβαθμίζοντας μέσω της εμφάνισής του το στάτους όχι μόνο για το εναπομείναν φετινό rotation, αλλά και για της επόμενης χρονιάς.
Η τελευταία φορά που ο Κίνι – και η μόνη επί Μεντιλίμπαρ – βρέθηκε στο αρχικό σχήμα ήταν (και αυτός, όπως ο Ιμπόρα) στο Αγρίνιο. Όχι μόνο γέμισε τα παπούτσια εκείνου (όχι όποιου κι όποιου) που κλήθηκε να σκαντζάρει, αλλά έγινε και ο πρώτος αμυντικός που σκόραρε στον Ολυμπιακό μετά από κοντά τρεις μήνες.
Η χτεσινή τετράδα της άμυνας, Κίνι, Ρέτσος, Άμπι, Ρίτσαρντς, δύσκολα να έχει βρεθεί μαζί έστω σε προπονητικό διπλό. Η μόνη φάση που δέχτηκε ήταν στα χασομέρια – και αυτή με τον Ισπανό χτυπημένο και τον Μασούρα να έχει χάσει την κάλυψη – στο γκολ του ΠΑΟΚ.
Μάλλον τελικά η αποτελεσματική, συνεπής αμυντική λειτουργία δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την παρουσία του Κάρμο.
Στην Πόλη, ο αρχικός υπεύθυνος για γκολ της Φενερμπαχτσέ ήταν ο Ποντένσε, ο οποίος δεν γύρισε να καλύψει, δίνοντας το εφαλτήριο για την τέλεια επιθετική κίνηση των “καναρινιών”, οι οποίοι αξιοποιώντας αυτό που τους έδωσε η άμυνα (και ο Πορτογάλος εν προκειμένω), σκόραραν.
Χτες, ο Ποντένσε, όχι μόνο κάλυψε τον Ρίτσαρντς, αλλά ήταν εκεί, πιο πίσω του ακόμη για να τον ντουμπλάρει, να πάρει την μπάλα από το κατέβασμα του Σάστρε και έτσι να ξεκινήσει την αντεπίθεση του Ολυμπιακού. Αυτή η κάλυψη λέει περισσότερα από την ασίστ που έβγαλε στον συμπατριώτη του για το 2-0.
Φιλοσοφία και προσέγγιση με… ονοματεπώνυμο
Όλα μικρά μικρά, αλλά πλέον εμφανή μιας προσέγγισης, μιας φιλοσοφίας που έχει ονοματεπώνυμο και πηγάζει από μια συγκεκριμένη προπονητική αντίληψη, η οποία περνάει ήδη στο κάθε τι γύρω και μέσα από την ομάδα. Και παράγει. Αποτελέσματα, βελτίωση, καλό ποδόσφαιρο, νέους πρωταγωνιστές, ακόμη και πολύτιμους κομπάρσους.
Χωρίς τέτοιους άλλωστε, διπλές παραστάσεις, Απρίλη μήνα, δεν ανεβαίνουν. Από Πέμπτη – Κυριακή, ο Μεντιλίμπαρ έκανε οκτώ αλλαγές. Ο Λουτσέσκου, άλλαξε (πλην Κοτάρσκι) στη δική του ενδεκάδα σε σχέση με αυτήν κόντρα στην Μπριζ, μόλις δύο.
Όπως έχει διαμορφωθεί το καλεντάρι, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά ο Βάσκος. Τεράστιο το ρίσκο που πήρε – έστω και αν σίγουρα ο ίδιος δεν το αντιμετώπισε ως τέτοιο – σε παιχνίδι χωρίς αύριο για τον Ολυμπιακό. Ανάλογη και η πίστωσή του. Όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως για τα άλλα που δεν ζυγίζονται μόνο από ένα, οποιοδήποτε τέτοιο.
Ο Ολυμπιακός έχει να δώσει ακόμη επτά παιχνίδια, τα περισσότερα από κάθε άλλον εντός των συνόρων. Το σημαντικό για την στιγμή και τη φιλοδοξία είναι ότι ενεργοποιώντας και κερδίζοντας κορμιά, παίκτες, ψυχολογία, πίστη στο πλάνο, οι “ερυθρόλευκοι” νομιμοποιούνται να ελπίζουν πως θα παραμείνουν, Τετάρτη (και Πέμπτη) – Κυριακή, συνεχόμενα για τις επόμενες τρεις εβδομάδες, σε κατάσταση που δεν θα εξαρτώνται από πρόσωπα, απόντες ή παρόντες για να διατηρούν το μομέντουμ που τους έχει φέρει ως εδώ.
Να είναι δηλαδή, να λογίζονται και να δείχνουν, διεκδικητές του πρωταθλήματος, κάτι που από μόνο του αναδεικνύει την πρόοδο που έχει συντελεστεί, αλλά και παράλληλα να ελπίζουν, χωρίς να το κρύβουν και κυρίως χωρίς μοιάζει πως ματαιοπονούν ή υπερβάλλουν, πως αυτά τα επτά παιχνίδια είναι ικανοί να τα κάνουν οκτώ.
