Το να είσαι στην αντιπολίτευση έχει πολλά καλά. Θα αναφέρω στο σημερινό σημείωμα δυο από αυτά. Το πρώτο μπορείς να λες ότι θέλεις, χωρίς να χρειάζεται όσο είσαι στην αντιπολίτευση να το εφαρμόσεις. Το δεύτερο, να είσαι στην Αμερική ταξιδάκι και να μην χρειάζεται να επιστρέψεις στην Αθήνα επειγόντως.
Τα γράφω αυτά και η σκέψη μου πήγε στον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Για το πρώτο δεν θα γράψω περισσότερα, καθώς θέλω να πιστεύω, ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα καταθέσει κάποια στιγμή το πρόγραμμά του για εκτίμηση του κόστους, σε κάποια αρχή για να το κοστολογήσει. Έτσι θα μάθουμε και το πόσο στοιχίζει σε περίπτωση που κληθεί να το υλοποιήσει αλλά κυρίως το που θα βρει τους πόρους για να το χρηματοδοτήσει.
Το δεύτερο είναι πιο απλό. Την ώρα που ξεσπούσε η κρίση με την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάστηκε να μπει σε κανένα αεροπλάνο και να επιστρέψει στην Αθήνα, όπως έκανε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας. Αντίθετα συνέχισε τις επαφές του και καμαρωτός- καμαρωτός θα απολαύσει και την παρέλαση στην Πέμπτη λεωφόρο, έχοντας δίπλα του τον υποψήφιο ευρω-βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Αυτιά.
Αλλά ας περάσουμε στην ουσία του σχολίου. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αργά και σταθερά μεταλλάσσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, στρίβοντας αργά και σταθερά το καράβι της αριστεράς , δεξιότερα. Αφού έχει χαρακτηρίσει το ΝΑΤΟ ιερή συμμαχία η οποία παίζει σημαντικό ρόλο, ζητά την στήριξη της Ουκρανίας απέναντι στον ρωσικό επεκτατισμό, τώρα ήρθε να ταχθεί υπέρ της γραμμής Μπάιντεν σχολιάζοντας με ανάρτησή του την επίθεση του Ιράν στο ΝΑΤΟ.
Και αυτό την ώρα που οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατηγορούν ότι εφαρμόζει τον τραμπισμό made in Greece.
Με τον τρόπο του ο Στέφανος Κασσελάκης στέλνει το δικό του σήμα σε φίλους και εχθρούς , δίνει τα διαπιστευτήρια του στη «μεγάλη μας φίλη» και αιφνιδιάζει τους συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μπορεί όλα αυτά να τα έχει σκεπάσει για την ώρα η αγωνία της κάλπης, αλλά είναι θέμα χρόνου να βγουν στην επιφάνεια, καθώς πλήττουν την καρδιά ενός συστήματος που υπήρχε εντός της Κουμουνδούρου.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν τη στροφή προς τα δεξιά του νέου ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να την αντέξει ο «παλιός» ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως είναι κάτι που θα φανεί την επομένη των εκλογών. Τα ποσοστά θα είναι το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την επόμενη ημέρα…
