Δυστυχώς η επικαιρότητα είναι αδηφάγος. Και καταπίνει όλα αυτά που μας συγκλόνιζαν κάποιες άλλες εποχές και τώρα τα βρίσκεις θαμμένα κάπου στις μέσα σελίδες των εφημερίδων, και στα χαμηλά των δελτίων ειδήσεων. Αντε να πέσουν σε καμία μέρα σε λειψυδρία ειδήσεων και να ανέβουν λίγο την κλίμακα της ιεράρχησής τους.
Αντί να είναι πρώτο θέμα τα όσα συγκλονιστικά αποκαλύπτονται στη δίκη για το έγκλημα στο Μάτι, αντί η κατάθεση αυτής της μάνας, αλλά και άλλων, για τις δολοφονίες στα Τέμπη, εμείς στην ατζέντα μας έχουμε τον Βορίδη, την επιστολική ψήφο, το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Αυτή είναι η αλήθεια και έχουμε και εμείς οι δημοσιογράφοι τις ευθύνες μας.
Πραγματικά είναι να απορείς για τα όσα αποκαλύπτονται. Για την εξαπάτηση ενός πολιτικού συστήματος που γνώριζε για τους νεκρούς και το έκρυβε, όπως έκανε ο Αλέξης Τσίπρας και ο περίγυρός του, ή να διαπιστώνεις ότι η δίκη για το έγκλημα στα Τέμπη ακόμη δεν έχει ξεκινήσει ένα χρόνο μετά και να αρχίζεις να αναρωτιέσαι πως μπορεί η ζωή να συνεχίζεται σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Σαν να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι που είχαμε συγκλονιστεί από τους νεκρούς και τα όσα μαθαίναμε εκείνη την περίοδο.
Μετά έπεσε…λήθη. Ο χρόνος που τα σκεπάζει όλα και η δικαιοσύνη με ρυθμούς χελώνας που όταν φτάνει η ώρα να αποδώσει το δίκαιο, όλα έχουν σκεπαστεί και όλα έχουν ξεφουσκώσει. Οι πραγματικοί ένοχοι, ηθικοί αυτουργοί των τραγωδιών, θα συνεχίσουν την ζωή τους, την ώρα που για κάποιους άλλους σταμάτησε η δική τους.
Και όλα αυτά τα θεωρούμε λίγο – πολύ φυσιολογικά. Και αυτό είναι το αφύσικο. Πέρασε και από πάνω το εκλογικό αποτέλεσμα σαν οδοστρωτήρας και όλα καλά και όλα ωραία. Για τους πολλούς με εξαίρεση αυτούς τους λίγους που ζητούν να σπάσουμε την σιωπή, αλλά ματαίως από ότι διαπιστώνω.
Δεν ξέρω αλήθεια τι σκέπτονται από απόσταση ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κυριάκος Μητσοτάκης για αυτά, που ακούνε. Πόσο μεταρρυθμιστικό τους φαίνεται οι άνθρωποι αυτοί μετά από τόσα χρόνια και μήνες να ζητούν να μάθουν τι έγινε και έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους. Τι σημαίνει να περιμένεις την απόδοση της δικαιοσύνης. Όχι μνησίκακα, αλλά για να μην υπάρξουν νέες τέτοιες τραγωδίες. Για να γαληνέψει η ψυχή τους.
Λυπάμαι αγαπητοί αναγνώστες που σήμερα δεν ασχολήθηκα με τις δημοσκοπήσεις, την ισότητα στο γάμο, τις επόμενες κινήσεις Κασσελάκη και Ανδρουλάκη. Αλλά έχω ακόμη στα αυτιά μου τη μάνα από τα Τέμπη, τη μάνα από το Μάτι…
