Οι σχέσεις Ελλάδας – Λιβύης, για την ακρίβεια οι σχέσεις Ελλάδας με τον δικτάτορα συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, ήταν διαχρονικές. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν ένας εντυπωσιακός και ψηλόλιγνος νεαρός βρέθηκε στην Αθήνα. Οι μαρτυρίες λένε πως αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων με την τάξη του 1965, έχοντας μάλιστα αθλητικές επιδόσεις. Κάπου εκεί, στην ομίχλη της δεκαετίας του ’60, ξεκινούν οι σχέσεις, οι φιλίες, οι συμμαχίες και οι ανοιχτοί λογαριασμοί του Καντάφι με την Ελλάδα. Ο ίδιος μπορεί να είχε άδοξο τέλος στις 20 Οκτωβρίου 2011, αλλά οι λογαριασμοί του με την Ελλάδα παραμένουν ανοιχτοί ως τις μέρες μας.
Ελεγαν πως το λιβυκό πετρέλαιο ήταν το καλύτερα ποιοτικά πετρέλαιο στον κόσμο, χωρίς πολλούς ρύπους, εύκολο στη διύλιση. Στη διάρκεια της πετρελαϊκής κρίσης της δεκαετίας του ’80 το λιβυκό πετρέλαιο ήταν περιζήτητο σε όλον τον κόσμο. Ακόμα και όταν οι λίβυοι τρομοκράτες του Καντάφι σημάδευαν με τα RPG-7 τους τα αεροπλάνα της Air France ή τοποθετούσαν βόμβες σε επιβατικά ευρωπαϊκά αεροσκάφη. Οι υποσχέσεις του Καντάφι να παραδώσει φθηνό πετρέλαιο έκαναν πολλές κυβερνήσεις να ξεχάσουν τη διεθνή τρομοκρατία που ασκούσε και να στραφούν προς την πετρελαϊκή αγορά της «Μεγάλης Σοσιαλιστικής Λαϊκής Λιβυκής Τζαμαχιρίγια» («Τζαμαχιρίγια» είναι η «Δημοκρατία των Μαζών»).
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
