— Τι θα λέγατε καταρχάς σε ένα μέλος του κόμματος από όσα προσέλθουν να ψηφίσουν την Κυριακή, ώστε να πειστεί να επιλέξει εσάς;Ότι συμπυκνώνω το πολιτικό σχέδιο, την πολιτική και οργανωτική πρόταση και θέση καθώς επίσης τα χαρακτηριστικά της εμπειρίας και της γνώσης που μπορούν τα οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. σε νίκη στις επόμενες εκλογές απέναντι στο καθεστώς της δεξιάς. Με τη δική μου προεδρία, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. γίνεται ένα νικηφόρο κόμμα.
— Επιμένετε ακόμα στην πρότασή σας για ένα debate με τον συνυποψήφιό σας Στέφανο Κασσελάκη;Βεβαίως. Θεωρώ αναγκαίο να γίνει αυτή η συζήτηση, όχι με όρους αντιπαράθεσης, αλλά επειδή πιστεύω ότι οι ψηφοφόροι πρέπει να γνωρίζουν το πολιτικό σχέδιο των δύο υποψηφίων. Το δικό μου είναι γνωστό και κατατεθειμένο καιρό τώρα, είτε μιλάμε για εργασία, είτε για οικονομία, είτε για οργάνωση του κράτους, είτε για ανθρώπινα δικαιώματα, είτε για τις απαραίτητες οργανωτικές αλλαγές στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Εξάλλου, καθώς έχω διατελέσει σε θέσεις ευθύνης, έχω και πεπραγμένα. Από τη μεριά του συνυποψηφίου μου, αντίθετα, δεν έχω δει κάποιο σαφές σχέδιο, κάποιες πολιτικές προτάσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο, πέρα από ορισμένα συνθήματα τα οποία, ok, καλώς υπάρχουν, θα πρέπει όμως να παρουσιαστούν καθαρότερα στα μέλη του κόμματος αλλά και στους πολίτες οι θέσεις που συνοψίζονται σε αυτά.
— Η πρόσφατη δήλωσή σας, όπου, μεταξύ άλλων, λέγατε ότι «ψαρεύουμε στα θολά νερά των εύκολων λύσεων», εννοώντας προφανώς τον συνυποψήφιό σας, σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως.Εννοούσα αυτό ακριβώς που είπα παραπάνω, την ανυπαρξία συγκροτημένου πολιτικού σχεδίου από την άλλη πλευρά. Για παράδειγμα, προσωπικά δεν γνωρίζω καθόλου τι πιστεύει ο κ. Κασσελάκης για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τι σκοπεύει να υποστηρίξει ως πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της χώρας. Τι προτάσεις έχει έπειτα για τα εργασιακά, τι λέει για το αντεργατικό νομοσχέδιο που φέρνει τώρα στη Βουλή η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Προφανώς και το φύλο μου έχει λειτουργήσει αρνητικά και υποψιάζομαι ότι κάθε γυναίκα που θα βρισκόταν στη θέση μου το ίδιο θα σας έλεγε αν ήθελε να φανεί ειλικρινής. Υπάρχουν πολύ βαθιά ανδροκρατικά στερεότυπα και ένας εμπεδωμένος σεξισμός στην ελληνική κοινωνία.
— Ο ίδιος, πάντως, ισχυρίζεται ότι «θα τα αλλάξει όλα».Ποια «όλα», όμως, δεν μας λέει. Θα αλλάξει, ας πούμε, τις θέσεις του κόμματος για τους εργολαβικούς εργαζόμενους ή για τον κατώτατο μισθό και τι άραγε πιστεύει γι’ αυτόν, ότι θα πρέπει να τον ορίζουν οι κοινωνικοί εταίροι ή το κράτος; Το ίδιο ισχύει και για μια σειρά από άλλα ζητήματα και ακριβώς αυτή την ξεκάθαρη, συγκροτημένη στάση θα ανέμενα από κάθε πολιτικό, ειδικά από κάποιον που διεκδικεί μια θέση με βαρύνοντα θεσμικό ρόλο.
Από τη μεριά του συνυποψηφίου μου δεν έχω δει κάποιο σαφές σχέδιο, κάποιες πολιτικές προτάσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο, πέρα από ορισμένα συνθήματα τα οποία, ok, καλώς υπάρχουν, θα πρέπει όμως να παρουσιαστούν καθαρότερα στα μέλη του κόμματος αλλά και στους πολίτες οι θέσεις που συνοψίζονται σε αυτά. Φωτ.: Eurokinissi
— Αλήθεια, ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα πώς τον κρίνετε;Τι να σας πω, δεν τον γνωρίζω προσωπικά, συναντηθήκαμε απλώς μια φορά στο πλαίσιο της εκλογικής επιτροπής που συγκρότησε ο Αλέξης Τσίπρας μεταξύ των εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου. Συμπαθής μού φάνηκε, δεν τίθεται όμως εδώ θέμα προσωπικής εκτίμησης αλλά πολιτικού προγράμματος.
— Αν εκλεγείτε εσείς πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. την Κυριακή, ποια θα είναι η πρώτη σας ενέργεια;Να καταθέσω στη Βουλή πρόταση νόμου για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου στις 35 ώρες εβδομαδιαίως, χωρίς αντίστοιχη μείωση μισθού. Η τεχνολογική πρόοδος μάς επιτρέπει να δουλεύουμε λιγότερο, παράγοντας και κερδίζοντας τα ίδια. Η κατεύθυνση στην οποία κινούνται σήμερα οι κ. Μητσοτάκης και Γεωργιάδης είναι μια κοινωνία όπου θα ζούμε για να δουλεύουμε, εγώ, πάλι, πρεσβεύω το ακριβώς ανάποδο. Δεν μπορούμε σήμερα στην Ελλάδα να συζητάμε αν είναι εντάξει να δουλεύει κανείς απλήρωτες υπερωρίες ή να σερβίρει κολυμπώντας. Τέτοιες πρακτικές οδηγούν τη χώρα σε έναν αδιανόητο εργασιακό Μεσαίωνα και καθήκον μας, ως αξιωματική αντιπολίτευση, δεν είναι απλώς να βάζουμε «φρένο» σε αυτές αλλά και να τοποθετούμε ψηλά τον πήχη στα επίδικα της εποχής.
— Κάποια ακόμα ζητήματα που θεωρείτε πρώτης προτεραιότητας;Τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού αρχικά – δεν υπάρχει σήμερα πολίτης που να είναι ικανοποιημένος από αυτή, μην πω εξοργισμένος, ανεξάρτητα από το τι ψήφισε στις εκλογές του Ιουλίου, όπως διαπίστωσα και στις πρόσφατες περιοδείες μου. Το περίφημο επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αποδείχθηκε όχι απλώς ανεπαρκές και αποτυχημένο αλλά οριακά εγκληματικό, όπως φάνηκε τόσο στις πυρκαγιές όσο και στις πλημμύρες. Χρειάζεται μια τελείως διαφορετική προσέγγιση και οργάνωση. Θέλουμε ένα κράτος που να διαχειρίζεται συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία και επιδοτεί, τροφοδοτώντας τα υπερκέρδη τους, όπως συμβαίνει σήμερα στον τομέα της ενέργειας, ας πούμε, ή που να σχεδιάζει προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και να παρεμβαίνει σε αυτή την κατεύθυνση; Το ίδιο ισχύει και για άλλους νευραλγικούς τομείς, όπως η παιδεία και η υγεία. Και το θέμα εδώ δεν είναι αν πρέπει να παρεμβαίνει ή όχι σε αυτούς το κράτος, την απάντηση εδώ την έχει δώσει η ίδια η ζωή, αλλά πώς και για ποιους – εδώ θα δοθεί η μεγάλη μάχη.
«Ο κ. Κασσελάκης μού απευθύνθηκε με αυτό το υποτιμητικό στυλάκι, ακριβώς επειδή είμαι γυναίκα»… Ο κ. Κασσελάκης και ο κ. Πολάκης.
Ο Παύλος Πολάκης καθυβρίζει καιρό τώρα εμένα και άλλα κομματικά στελέχη. Ας απαντήσει, λοιπόν, ο κ. Κασσελάκης και μάλιστα με πράξεις, όχι με λόγια.
— Το γεγονός ότι είστε γυναίκα είναι, πιστεύετε, πλεονέκτημα ή μειονέκτημα σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία; Νιώσατε να σας μειώνει το ότι ο κ. Κασσελάκης σε πρόσφατη δήλωσή του σας αποκάλεσε με το μικρό σας όνομα ή μήπως ήταν μια προσπάθεια επίδειξης οικειότητας;Προφανώς και το φύλο μου έχει λειτουργήσει αρνητικά και υποψιάζομαι ότι κάθε γυναίκα που θα βρισκόταν στη θέση μου το ίδιο θα σας έλεγε αν ήθελε να φανεί ειλικρινής. Υπάρχει ένας εμπεδωμένος σεξισμός και πολύ βαθιά ανδροκρατικά στερεότυπα στην ελληνική κοινωνία. Ακόμα και άνθρωποι θετικά διακείμενοι απέναντί μου, δυσκολεύονται να δεχτούν μια γυναίκα η οποία δεν θα έχει τη θέση υποστηρικτή, συμβούλου ή γραμματέα δίπλα σε έναν ισχυρό άντρα, αλλά θα είναι η ίδια στο τιμόνι. Αυτό συμβαίνει και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., αν και σε πολύ μικρότερο βαθμό απ’ ό,τι σε άλλα κόμματα. Αναφορικά, τώρα, με το δεύτερο ερώτημα, γιατί άραγε ο κ. Κασσελάκης προσφώνησε στην ίδια δήλωση τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που είναι άνδρας με το ονοματεπώνυμό του; Θα του έλεγε, επιπλέον, να πάνε μαζί σε περιοδεία ή «έλα τώρα, τελείωνε» και μην προχωράς στον β’ γύρο; Και όχι, δεν μπαίνει καν θέμα οικειότητας, αφού, όπως σας είπα, ελάχιστα γνωριζόμαστε. Μου απευθύνθηκε με το υποτιμητικό αυτό «στυλάκι» ακριβώς επειδή είμαι γυναίκα, όμως εγώ είμαι από εκείνες τις γυναίκες που είναι αποφασισμένες να μην υποταχθούν στη «φυσική» τάση των πραγμάτων, καταλήγοντας διακοσμητικές σε ένα ανδροκρατούμενο σύμπαν.
— Δεν είναι εντούτοις ο συνυποψήφιός σας ακριβώς ο ορισμός του φαλλοκράτη στρέιτ άνδρα, σωστά;Έτερον εκάτερον. Προσωπικά, πάντως, έχω καταδικάσει τις ομοφοβικές επιθέσεις που δέχτηκε.
Οι ιδεολογικές μας άγκυρες βρίσκονται ως γνωστόν στην αριστερά, είμαστε όμως ταυτόχρονα κυβερνητικό κόμμα και ως τέτοιο απευθυνόμαστε σε ευρύτερα ακροατήρια που φτάνουν μέχρι το προοδευτικό κέντρο. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
— Αν ωστόσο την Κυριακή εκλεγεί εκείνος πρόεδρος του κόμματος, θα τον στηρίξετε; Ακόμα περισσότερο, θα παραμείνετε στο κόμμα;Σε όλη μου τη μέχρι τώρα πολιτική διαδρομή, από απλό μέλος έως υπουργός, λειτούργησα απόλυτα ως «στρατιώτης» των κοινών μας αξιών και αρχών στην αριστερά και στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., κάτι που γνωρίζουν καλά όλοι όσοι με παρακολουθούν. Ως μία από τις πιο δυνατές φωνές για την ανάγκη της ενότητας στο κόμμα και της συλλογικής προσπάθειας, είναι αυτονόητο ότι θα παραμείνω μέλος της από οποιαδήποτε θέση κριθεί ότι μπορώ να συνεισφέρω. Δεδομένου, λοιπόν, ότι τα δικά μου διαπιστευτήρια τα έχω καταθέσει έμπρακτα, το ερώτημα αυτό θα πρέπει να τεθεί καταρχάς στον συνυποψήφιό μου, στο στενό περιβάλλον του οποίου υπάρχουν φωνές πολύ επιθετικές. Ο Παύλος Πολάκης, για παράδειγμα, καθυβρίζει καιρό τώρα εμένα και άλλα κομματικά στελέχη. Ας απαντήσει, λοιπόν, ο κ. Κασσελάκης και μάλιστα με πράξεις, όχι με λόγια.
— Ανεξάρτητα ωστόσο από το εκλογικό αποτέλεσμα, πώς βλέπετε το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ; Πιο αριστερά, πιο κέντρο, πιο σοσιαλδημοκρατία ως προς την κατεύθυνση, και πού ακριβώς μπαίνει η διαχωριστική γραμμή από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ.;Δεν νομίζω ότι μπαίνει ζήτημα μανούβρας. Στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ξέρουμε καλά ποιοι είμαστε. Οι ιδεολογικές μας άγκυρες βρίσκονται ως γνωστόν στην αριστερά, είμαστε όμως ταυτόχρονα κυβερνητικό κόμμα και ως τέτοιο απευθυνόμαστε σε ευρύτερα ακροατήρια που φτάνουν μέχρι το προοδευτικό κέντρο. Όλα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη ότι η κοινωνία δεν είναι κάτι στατικό ούτε έχουν όλοι οι άνθρωποι προκατασκευασμένες ταμπέλες. Η πολιτική διαμορφώνει και διαμορφώνεται, άρα εμείς, έχοντας συγκεκριμένες αρχές, αξίες και βασικές προγραμματικές θέσεις, επιδιώκουμε να πείσουμε όσο το δυνατό περισσότερους πολίτες, ακόμα κι εκείνους που δεν ταυτίζονται ιδεολογικά μαζί μας.
— Η δική σας γνώμη για τον Αλέξη Τσίπρα;Τον θεωρώ ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο για την αριστερά στην Ελλάδα και διεθνώς. Είναι ο ιδρυτής της παράταξής μας, ο άνθρωπος που έβγαλε την αριστερά από τη γωνία του πολιτικού συστήματος, που αναμετρήθηκε με την πρόκληση της εξουσίας, που κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια, κρατώντας την κοινωνία όρθια και που την κατέστησε πυλώνα ειρήνης στα Βαλκάνια με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι, λοιπόν, τεράστια η παρακαταθήκη του Αλέξη Τσίπρα και πολύ σημαντικός ο ρόλος που θα παίξει στο εξής διότι θα παραμείνει πολιτικά ενεργός.
— Αλλά πώς, εν κατακλείδι, θα μπορέσετε να διατηρήσετε ζωντανή την προσδοκία και την ελπίδα; Μήπως σε αυτή την ανάγκη δεν οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η «έκπληξη» Κασσελάκη;Το πρώτο είναι να σπάσουμε τον φόβο που έχει καλλιεργηθεί στην ελληνική κοινωνία, ότι τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν καλύτερα, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επένδυσε σε μια κοινωνία μηδενικών προσδοκιών, καταφέρνοντας να πείσει τους πολίτες ότι αυτό που βιώνουν οι πολλοί, δηλαδή η ανασφάλεια, η μιζέρια, η ακρίβεια, η οικονομική δυσπραγία, η μετατροπή μας σε έρμαια των εκάστοτε καιρικών συνθηκών, είναι το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε και ότι κάθε άλλη πολιτική επιλογή θα είναι καταστροφική. «Θα πρέπει να μάθουμε ότι στο εξής τα καλοκαίρια μας θα είναι έτσι», είπε χαρακτηριστικά τις προάλλες στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας: Να αποδεχθούμε, άρα, ως τετελεσμένο ότι θα καιγόμαστε και θα πνιγόμαστε! Απέναντι σε αυτόν τον ορισμό της βαθιάς συντήρησης ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., υπό τη δική μου προεδρία, θα αντιπαραθέσει ότι οφείλουμε, αξίζουμε και μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα, χτίζοντας μια κοινωνία υψηλών προσδοκιών η οποία ελπίζει, διεκδικεί και προοδεύει.
