Ξαναλέω, μπορεί να οφείλεται στο… κατασκευαστικό μου, όμως παρακολουθώντας την ιστορία, αυτόματα το μυαλό μου πήγε στο μπασκετικό “σύστημα”, στο οποίο υποκλίνομαι διαχρονικά! Αυτό που αμπαλάρει με κάθε λάμψη, με κάθε είδους γκλίτερ το προϊόν και που αισθάνεται την ανάγκη να βάζει φιοριτούρες σε μια μετριότητα ή σε ένα απλά καλό ή συμπαθητικό, και να την/το παρουσιάζει ως κάτι σημαντικό, αξεπέραστο, θεϊκό…
Κι επειδή η καλύτερη κρίση είναι η σύγκριση, μοιραία βλέποντας το “Last Dance” οι σκέψεις μου έτρεξαν στο προαιώνιο δίλημμα, αυτό της σύγκρισης του μπάσκετ με το ποδόσφαιρο, τύπου “μελομακάρονο ή κουραμπιές”.
Και κατέληξα βέβαια ότι δεν υπάρχει καμία σύγκριση.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ
Θεμελιώδης απόδειξη: Για να παίξεις μπάσκετ σε επαγγελματικό επίπεδο – για να μην πούμε στον θαυμαστό κόσμο του NBA – πρέπει να έχεις συγκεκριμένο σωματότυπο, με χαρακτηριστικά που αποκλείουν τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.
Αντίθετα ποδόσφαιρο μπορεί να παίξει ο οποιοσδήποτε. Ψηλός, κοντός, σωματώδης, τσιλιβήθρας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο ανταγωνισμός για να αναδειχθείς σε μορφή του αθλήματος, όπως ο Mάικλ Τζόρνταν στο μπάσκετ, είναι πολύ μικρότερος από αυτόν που είχε ο Μαραντόνα, ο Μέσι, ο Πελέ ή ο Ρονάλντο…
Γιατί όμως οι ποδοσφαιρικές αυθεντίες ξεχώρισαν από αυτόν τον πολυπληθή και χωρίς αποκλεισμούς ανταγωνισμό; Γιατί οι άνθρωποι κάνουν με τα πόδια τέχνη, κανονική τέχνη, σαν να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να συνθέτεις, που φυσικά χρειάζεται και τη δουλειά και πλέον τα αθλητικά προσόντα, αλλά αν δεν έχεις την καλλιτεχνία δεν κάνεις τίποτε, τουλάχιστον στο τοπ επίπεδο. Αντίθετα στο μπάσκετ χρειάζεσαι και ύψος και μακριά χέρια με μύες και μυαλό, για πλάνα όμως, πέντε επί πέντε. Τέχνη απέναντι στα φυσικά προσόντα λοιπόν…
Στο μπάσκετ (μιλάμε πάντα για το κορυφαίο επίπεδο) σαφώς υπερισχύει συγκεκριμένη φυλή. Αν είσαι λευκός, ακόμη και να έχεις τις προδιαγραφές πρέπει να καλύψεις τεράστιο χάντικαπ, που και να το καλύψεις συνήθως τον ρολίστα κάνεις. Στο ποδόσφαιρο από όποιο μήκος και πλάτος του πλανήτη να είσαι, έχεις τις ίδιες πιθανότητες να γίνεις σπουδαίος και… ταινία!
ΣΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΙΚΗΤΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ… WILD CARDS
Στο μπάσκετ ο αθλητής, άρα και ο σταρ του σπορ, αναδεικνύεται σε συνθήκες παραδείσου, αφού παίζει σε σταθερό τερέν, με ιδανικές καιρικές συνθήκες, με θερμοκρασίες που διαμορφώνονται με ένα, δύο ή τρία… κουμπιά. Δεν χρειάζεται να σας θυμίσω τι μαγικά έκαναν οι GOAT του ποδοσφαίρου σε λασπωμένα, βαριά γήπεδα, υπό καταρρακτώδη βροχή…
Στο μπάσκετ υπάρχει ανίκητη ομάδα (η Εθνική ΗΠΑ), η κορυφαία όλων των εποχών, που στα 1000 ματς θα κερδίσει τα 991. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ομάδα που να το κάνει πάνω από 700 φορές. Φυσικά στο μπάσκετ για να κερδίσει ο αδύναμος τον δυνατό… άστο, θα γίνει σπανιότατα. Στο ποδόσφαιρο γλεντάει ο αδύναμος τον δυνατό όχι μόνο κάποιες βραδιές, αλλά ολόκληρα τουρνουά ή διοργανώσεις.
Και φυσικά στο μπάσκετ οι διοργανώσεις, βασικά σε επίπεδο εθνικών ομάδων αλλά όχι μόνο, δεν έχουν την αντίστοιχη δυναμική. Παίζεις σε αυτές αν έχεις άκρες, αν έχεις λεφτά και αν σου κάτσει και η στραβή έχεις και τις wild cards. Τα τουρνουά αλλάζουν συχνότητα διεξαγωγής ανάλογα με τους χορηγούς και αρκετοί που συμμετάσχουν έχουν μια wild card. Στο ποδόσφαιρο πρέπει να χύσεις πολύ ιδρώτα για να παίξεις σε σταθερές διοργανώσεις κάθε χρόνο και Μουντιαλ, Euro κάθε τέσσερα, νικώντας αντιπάλους κι όχι με “κάρτα εισόδου”.
Γι αυτό κακώς γίνεται η σύγκριση. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα, στο μπάσκετ θα μετρήσει και η… συγκυρία.
Στο σημείο αυτό αλατιζόμαστε και περιμένουμε το μπασκετικό σύστημα να μας φάει ζωντανούς επειδή επιδοθήκαμε σε τακτικές αποψίλωσης της πολυδιαφημισμένης ζωής του Μαικλ Τζόρνταν…
Photo Credits: AP Photo/Carlo Fumagalli, File
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
The Last Dance: Τα πιο αξιοσημείωτα παπούτσια που φόρεσε ο Τζόρνταν στα πρώτα 2 επεισόδια
The Last Dance: Νέο preview των επεισοδίων 3&4 με “Bad Boys” και “Jordan rules”
