Γνωρίζει τα πάντα γύρω από τα cocktails – έχει δημιουργήσει ένα ακόμη και για δεξίωση της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Buckingham. «Το σερβίραμε σε φλιτζάνι του τσαγιού», μου είπε. Η Sandrae Lawrence είναι μία γυναίκα με αστείρευτη ενέργεια, απίστευτο πάθος και, όταν μιλάει για το αντικείμενό της, σε συνεπαίρνει.
Ξεκίνησε ως δημοσιογράφος, καλύπτοντας μεγάλο εύρος θεμάτων – από μόδα και ομορφιά για την Daily Telegraph, μέχρι κριτικές θεάτρου στο Where London Magazine. Όταν, όμως, μυήθηκε στον κόσμο των cocktails, όλα άλλαξαν. Ξεκίνησε ένα blog με το σύζυγό της, Gary Sharpen, και σήμερα έχουν το δικό τους περιοδικό, το The Cocktail Lovers. Το τελευταίο του τεύχος, μάλιστα, είναι εμπνευσμένο από ένα ολόκληρο καλλιτεχνικό κίνημα. Τους μιλούν καλλιτέχνες του είδους, ενώ αποτυπώνουν τη σχέση μεταξύ τέχνης και cocktail.
Το Cocktail Lovers έχει ξεχωρίσει στον τομέα του – βραβεύθηκε ως «Καλύτερο Έντυπο για το Ποτό και τα Coktails» στα Cocktail Spirited Awards το 2016, ενώ η Sandrae θεωρήθηκε η Καλύτερη Αρθρογράφος. Το 2015 και το 2017 βρέθηκε, μαζί με τον Gary, στους 100 πιο Επιδραστικούς Ανθρώπους του Λονδίνου. Κι όλα ξεκίνησαν τυχαία.
Η αλήθεια είναι πως ποτέ της δεν αναζήτησε τον κόσμο των cocktails – εκείνος τη βρήκε, σαν να ήταν καρμικό. Τα πρώτα ραντεβού με τον σύζυγό της, μάλιστα, έδρασαν καταλυτικά. «Εγώ έπινα μπύρα, έπινα κρασί. Σ’ αυτόν άρεσαν πολύ τα cocktails, οπότε βγαίναμε σε μπαρ και ήταν εξαιρετικό», μου είπε. «Μιλούσα με bartenders που είχαν τόσο πάθος και ενέργεια και θεατρικότητα, ήταν υπέροχο να τους βλέπω να δημιουργούν».
Νωρίτερα, ο εν λόγω χώρος της φαινόταν παγερά αδιάφορος. Θεωρούσε πως το cocktail ήταν μόνο ο συνδυασμός των ποτών και τίποτα περισσότερο. «Όμως άρχισα να συνειδητοποιώ πόση τέχνη, ιστορία, θέατρο, πόσα πράγματα έμπαιναν στα μπαρ», μου εξήγησε. Τότε ήταν που αποφάσισαν να ξεκινήσουν το blog τους, να γράψουν για τα cocktails και, σιγά-σιγά, έστησαν το περιοδικό.
Δώδεκα χρόνια πριν, όταν ξεκίνησε, οι άνδρες απέφευγαν τα cocktails όσο τίποτα – τα θεωρούσαν γυναικείο ποτό. Σταδιακά, άρχισαν να αναθεωρούν χάρη σε σειρές όπως το Mad Men. Είδαν πως η αρρενωπότητά τους δε θα πάθαινε τίποτα. Τώρα λοιπόν, βρισκόμαστε στο 50 – 50. «Όλοι τα απολαμβάνουν επειδή απολαμβάνουν την τέχνη που κρύβεται πίσω τους», μου εξήγησε η Sandrae Lawrence.
Από αυτήν την τέχνη δε θα έπρεπε να βγάζουμε τα mocktails – λέξη την οποία δεν χρησιμοποιεί η ίδια. «Βάζοντας το “mock” μπροστά, το κάνεις να φαίνεται λιγότερο σοβαρό, σαν να προσποιείσαι ότι είναι κάτι. Και σήμερα, τα μη αλκοολούχα cocktails είναι ακριβώς σαν αυτά που περιέχουν αλκοόλ. Θα δεις φανταστικά brands να ετοιμάζουν υπέροχες δημιουργίες, βάζουν τεράστια σκέψη σ’ αυτό».
Την ώρα που η πανδημία ανέτρεψε τα πάντα και μας έκανε όλους να πίνουμε περισσότερο, παρατηρήθηκε μεγάλη στροφή στις επιλογές που έχει να προσφέρει η συγκεκριμένη κατηγορία. Και η δημιουργικότητα των bartenders εκτοξεύθηκε. «Ενδιαφερόμαστε περισσότερο για την υγεία μας, οπότε ναι μεν θέλουμε να απολαύσουμε ένα ποτό αλλά και να κάνουμε καλές επιλογές. Θέλουμε τη γεύση, θέλουμε τη σύνθεση. Οπότε δε μας αρκούν τα γεμάτα ζάχαρη, γλυκά ποτά», τόνισε. «Στην Αθήνα, ας πούμε, το bar Clumsies φτιάχνει υπέροχα μη αλκοολούχα ποτά». Πλέον, λοιπόν, έχει καταρριφθεί η πεποίθηση που θέλει εκείνον ή εκείνη που θα παραγγείλει ένα virgin cocktail σε ένα bar να θεωρείτε ως ιδιότροπος ή περίεργος πελάτης.
Tι ζητά η Sandrae Lawrence από το ποτό της; Τίποτα λιγότερο από τα πάντα.
«Θέλω γεύση, ισορροπία, άρωμα – πρέπει να υπάρχει και κάτι που να το κάνει ελκυστικό. Δείτε για παράδειγμα τις γαρνιτούρες σε ένα cocktail, μερικές φορές προσθέτουν γεύση και άρωμα στο σερβίρισμα, ενώ άλλες όχι. Άλλοτε όλα εξαρτώνται και από την ομορφιά του σερβιρίσματος», ξεκίνησε. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, βέβαια, είναι η ισορροπία. «Θέλω να είναι όλα σωστά αναμειγμένα. Αναζητώ, επίσης, κάτι δροσερό. Για εμένα, ένα cocktail πρέπει να είναι τέλεια παγωμένο, γιατί κι αυτό προσφέρει στην απόλαυση. Είναι τόσα τα στοιχεία, παλιά πίστευα πως ήταν μόνο ένα ποτό. Ναι, αυτό που αναζητώ είναι η τέχνη μέσα σε ένα ποτήρι».
Λέγοντας το παραπάνω, θα περίμενε κανείς να μένει πάντα ανικανοποίητη. Κι όμως, όχι. «’Εχω πιει τέλεια ποτά», μου είπε. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο, όλα είναι σχετικά. «Αν είμαι χαρούμενη, νιώθω υπέροχα και είμαι με καλή παρέα, σε ένα φανταστικό μπαρ όπου με σερβίρει ένας άψογος bartender, θα είναι τέλειο και το cocktail. Αν, πάλι, η διάθεσή μου δεν είναι η ανάλογη, αυτά τα στοιχεία δε θα “παντρευτούν”. Το τέλειο cocktail, λοιπόν, δεν εξαρτάται από ένα, αλλά πολλά στοιχεία».
Δοκιμάζει τα πάντα, ακόμη και ποτά με μελάνι καλαμαριού. «Η γεύση ήταν εντάξει, αλλά σκεφτόμουν “Πώς σας πέρασε από το μυαλό να χρησιμοποιήσετε ένα παράξενο υλικό σε αυτό το σερβίρισμα;” Κι όμως, δούλεψε», είπε. Και όλα οφείλονται στο πάθος και τη δημιουργικότητα του εκάστοτε bartender, ο οποίος δε θα φοβηθεί να ξεπεράσει τα όρια και να τολμήσει το καινούργιο.
«Όπως οι σεφ, οι οποίοι βλέπουν ποιες γεύσεις ταιριάζουν – μερικές φορές όχι, άλλες ναι. Είναι καλλιτέχνες και οι καλλιτέχνες πηγαίνουν κόντρα στο κατεστημένο οπότε, κατά κάποιον τρόπο, μπορούν να προκύψουν ενδιαφέροντες συνδυασμοί. Οι πιο αλλόκοτοι είναι και αυτοί που μερικές φορές ξεχωρίζουν σε σχέση με άλλους».
Για τη Sandrae Lawrence, τα cocktails είναι μορφή τέχνης. «Είναι ενδιαφέρον το ότι αντιμετωπίζουμε τη δουλειά των σεφ σαν έργο τέχνης, αλλά ταυτόχρονα δε σκεφτόμαστε το ίδιο για τους bartenders», πρόσθεσε. «Βάζεις στρώσεις, όπως ο ζωγράφος χρησιμοποιεί το πινέλο του για να ζωγραφίσει στον καμβά, εκείνος χρησιμοποιεί το ποτήρι σαν τον καμβά του, ώστε να ταιριάξουν όλες οι γεύσεις και να προκύψει το τέλειο έργο τέχνης».
