Δώδεκα από τα κοστούμια που ζωντάνεψαν το δημιουργικό όραμα του Γιώργου Λάνθιμου στην πιο δημοφιλή έως σήμερα ταινία του, το «Poor Things», παρουσιάζονται στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού (Κουμπάρη 1) από τις 12 Ιουνίου έως και τις 29 Σεπτεμβρίου 2024.
Η έκθεση «Poor Things. Τα Κοστούμια», που εγκαινιάστηκε την Τρίτη 11 Ιουνίου από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, παρουσία της βραβευμένης με Oscar και BAFTA ενδυματολόγου Χόλι Γουάντινγκτον, περιλαμβάνει 12 από τα πρωτότυπα χειροποίητα κοστούμια της τελευταίας, έτσι όπως φορέθηκαν από τους καταπληκτικούς ηθοποιούς της ταινίας.
Στην κάμερα του Action 24 μίλησε ο Γεώργιος Μαγγίνης, επιστημονικός διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη «Αυτά τα κοστούμια που έντυσαν τους πρωταγωνιστές σκιαγραφούν τους χαρακτήρες της Bella Baxter αλλά και όσων την πλαισιώνουν και έχουν σχεδιαστεί από την οσκαρική πλέον ενδυματολόγο Χόλι Γουάντινγκτον. Μοιράστηκε με το ελληνικό κοινό τα κοστούμια στο Μουσείο Μπενάκη».
Ο κ. Μαγγίνης συνέχισε αναφέροντας ότι «Είναι η πρώτη φορά που το Μουσείο Μπενάκη κάνει έκθεση κινηματογραφικών κοστουμιών και δη μιας χολιγουντιανής παραγωγής όπως αυτή. Μια ομάδα 40 ανθρώπων δούλεψε για την υλοποίηση αυτών των κοστουμιών για πάνω από δυο χρόνια».
«Τα κοστούμια αυτά έχουν φτιαχτεί για να χρησιμοποιηθούν από τους ηθοποιούς και έχουν ακόμη τη σκόνη από τις σκηνές που έχουν παιχτεί στην ταινία. Αυτό είναι πάρα πολύ συγκινητικό. Μολονότι έχουν καθαριστεί μετά, ακόμα έχουν τα ίχνη από τη δράση επάνω τους», προσέθεσε.
Τα φορέματα της Bella
Έξι από αυτά έγιναν σήμα κατατεθέν της ηρωίδας Bella Baxter, που ερμήνευσε μοναδικά η βραβευμένη με Όσκαρ Emma Stone, όπως η κοντή κίτρινη φούστα, το εσώρουχο δηλαδή με το οποίο εμφανίστηκε στους δρόμους της Λισαβόνας ή το λευκό σύνολο της κρουαζιέρας με τα ανάλαφρα βολάν και μανίκια που θυμίζουν κλόουν, ένα σύνολο σε πλήρη αντίθεση με την ανθρώπινη οδύνη που αντίκρισε σε μια από τις πιο αφυπνιστικές σκηνές – για να αναφέρουμε δυο μόνο από τα κοστούμια που σκιαγραφούν την εξέλιξη του χαρακτήρα της στη διάρκεια αυτής της ιδιότυπης ιστορίας «μαθητείας».
«Τα φορέματα ξεκινούν από τη μωρουδιακή της ηλικία. Από το στάδιο που είναι ακόμα ένα μωρό στο σώμα μιας γυναίκας. Προχωρούν σε αυτό που είναι παιδί στο σώμα μιας γυναίκας και φτάνουν σε αυτό που βλέπουμε στο ολόλευκο φόρεμα στο οποίο πλέον έχει ντυθεί όντας μια νεαρή γυναίκα της υψηλής κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκει. Είναι ενδιαφέρον πώς ο χαρακτήρας της, αυτός μιας γυναίκας που αμφισβητεί την εποχή της, το καθεστώς και τις νόρμες που της επιβάλλουν, εκφράζεται μέσα από τα ρούχα της. Στο λευκό κοστούμι είναι απόλυτα συμβατική. Μετά, όπως την βλέπουμε πολλές φορές, τα ρούχα της είναι επαναστατικά. Στο τελευταίο κοστούμι της ταινίας, το μαύρο ταγιέρ που φοράει, δεν έχει φούστα. Είναι ένα ριζοσπαστικό κοστούμι».
