Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει τον «χαμό» που επικρατεί στην κατάταξη της δυτικής περιφέρειας του ΝΒΑ και την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει την 4η (πλεονέκτημα έδρας στα playoffs) από την 11η θέση (διακοπές), αποδίδοντας τα εύσημα στο front office των Μπακς για την υπομονή, το πλάνο και τις τελευταίες κινήσεις τους.
Από την σεζόν 2020-2021, οπότε ο Άνταμ Σίλβερ καθιέρωσε την διαδικασία του τουρνουά play-in πριν την έναρξη της post season, το τελευταίο 20ήμερο της κανονικής περιόδου στο ΝΒΑ, έχει γίνει η αγαπημένη μου περίοδος πριν τους τελικούς!
Όχι μόνο γιατί αυτομάτως αυξήθηκαν οι ομάδες που διεκδικούν την συμμετοχή τους στα playoffs και ταυτόχρονα μειώθηκαν τα αδιάφορα παιχνίδια του Μαρτίου και το ποσοστό των ομάδων που κάνουν… tanking. Αλλά και επειδή στο menu προστέθηκαν και έξι νοκ-άουτ ματς (από τρία σε κάθε περιφέρεια) που δίνουν στο πρωτάθλημα ολίγη από την άγρια ομορφιά της March Madness!
Αυτό που συμβαίνει, ειδικότερα φέτος στην Δύση, πάντως, δεν έχει προηγούμενο! Αν εξαιρέσουμε τους Νάγκετς (ξέφυγαν από νωρίς και το πρόσφατο ντεφορμάρισμα, δεν έβαλε σε κανένα κίνδυνο την πρωτιά τους), τους Γκρίζλις (δεν πτοήθηκαν ούτε από την τιμωρία 8 αγωνιστικών που «έφαγε» ο Μοράντ για το live instagram με όπλο), τους Κινγκς (που μπήκαν στα playoffs μετά από 17 χρόνια) και τους Σπερς με τους Ρόκετς, που «αποχαιρέτησαν» νωρίς, όλες οι υπόλοιπες 10 ομάδες «φλέρταραν» κατά καιρούς με τις διακεκαυμένες ζώνες για την είσοδο στα play-in και τα playoffs.
Η «προβλεπόμενη» κατηφόρα των Μάβερικς
Με την regular season να ολοκληρώνεται στις 9 Απριλίου και με συνολικά 10 εναπομείνασες αγωνιστικές ημέρες μέχρι το τέλος, το μεγαλύτερο εν εξελίξει «δράμα» της εφετινής σεζόν έχει ως επίκεντρο τους Ντάλας Μάβερικς, οι οποίοι από φαβορί στο ξεκίνημα της σεζόν, αντιμετωπίζονται πλέον ως επίδοξοι τουρίστες (στο πλαίσιο της «χαριτωμενιάς» των αμερικάνικων show), από την άποψη ότι βρίσκονται πλέον μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού από τα playoffs, που θα σημάνει πρόωρες διακοπές!
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από τον οργανισμό του Τέξας, υποδηλώνει ότι ο ιδιοκτήτης Μαρκ Κούμπαν (ήταν μεγάλος υπέρμαχος του trade για τον Ίρβινγκ) «το φυσάει και δεν κρυώνει», ο Τζέισον Κιντ έχει αρχίσει να νιώθει έναν… ηλεκτρισμό κάτω από την καρέκλα του και ο Λούκα Ντόντσιτς ιδανικά θέλει να εξαφανιστεί λίγο από τα εγκόσμια (δυσκολάκι η αλήθεια είναι) για να ηρεμήσει και να διαχειριστεί τα σοβαρά προσωπικά του ζητήματα που τον απασχολούν.
Με αυτά και με εκείνα, αν οι Μαβς «αποχαιρετήσουν» (πέρυσι έχασαν 4-1 στους τελικούς της Δύσης από τους Γουόριορς), ελλοχεύει ακόμη και ο κίνδυνος να χαθεί η αγοραστική αξία ενός superstar όπως ο Καϊρί (από την στιγμή που μέχρι πρότινος, όλοι θεωρούσαν ότι θα ανανεώσει στο Ντάλας και στην χειρότερη περίπτωση η ομάδα θα είχε την ευχέρεια να πάρει σοβαρά ανταλλάγματα στο ενδεχόμενο παραχώρησής του).
Με πέντε αγώνες να απομένουν (4 αμφίρροποι και ένας θεωρητικά εύκολος) και με τις τρεις προπορευόμενες ομάδες (Λέικερς, Πέλικανς και Θάντερ) να έχουν πλεονέκτημα στην μεταξύ τους ισοβαθμία, η αλήθεια είναι ότι τα προγνωστικά δεν είναι υπέρ τους. Από την στήλη που διαβάζετε, πάντως, ο υπογράφων είχε προβλέψει ότι το trade δεν θα πάει καλά, αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η συνύπαρξη του Σλοβένου με τον “Uncle Drew” (ρεκόρ 4-10 στα ματς που έπαιξαν και οι δύο), θα αποδεικνυόταν τόσο πολύ καταστροφική, ώστε να χάσει η ομάδα το «τρένο» των playoffs.
Γουόριορς-Σανς και… «άγιος ο Θεός», εκτός κι αν ΛεΜπρόν έχει άλλη άποψη
Από ‘και και πέρα, με δεδομένο ότι η εκτόξευση του Όστιν Ριβς (μ.ο. 17,6π. & 5,9ασ. με 55,6% στα σουτ) τον Μάρτιο, σε συνδυασμό με το step-up του διδύμου Ντέιβις και Ράσελ, φαίνονται να «λυτρώνουν» τους Λέικερς από τα «φίδια που τους έζωσαν» όταν χτύπησε ο ΛεΜπρόν (έλλειψε για έναν μήνα) και να απομακρύνουν τον αποκλεισμό (για ένα διάστημα ήταν ορατός), η προσοχή της Δύσης επικεντρώνεται στις μεγάλες μάχες που αναμένεται να δούμε μόλις ξεκαθαρίσει η τελική 8αδα της post season.
Oι Νάγκετς δείχνουν πιο πλήρεις από ποτέ και δεν αστειεύονται, αλλά προσωπικά δεν με ψήνουν για τελικούς. Οι Γκρίζλις διαθέτουν τρομερή αθλητικότητα και νεανικό ενθουσιασμό, αλλά έχουν σοβαρές απώλειες (Άνταμς και Μπρ. Κλαρκ). Οι Κινγκς που επέστρεψαν πανηγυρικά στα playoffs για πρώτη φορά μετά το 2006, είναι ικανοί να κοντράρουν κάθε αντίπαλο και οι Σανς έχουν ίσως το καλύτερο δίδυμο σκόρερ (Ντουράντ και Μπούκερ) σε όλο το ΝΒΑ, αλλά και έναν «γερόλυκο» point-guard (Κρις Πολ) που θα σκυλιάσει για το πρωτάθλημα…
Αρκούν όλα τα παραπάνω για να υποσκελίσουν την καρδιά και την αύρα των πρωταθλητών (Γουόριορς), που ειδικότερα αν έχουν πίσω τον Ουίγκινς, κατά την ταπεινή μου άποψη, έχουν την αύρα, το know how αλλά και τα συστατικά για να ξαναφτάσουν στους τελικούς;
Μετά τις τελευταίες ανταλλαγές, είναι ξεκάθαρο ότι και οι Λέικερς είναι άλλη ομάδα και αν επιβιώσουν στα play-in, τότε μην εκπλαγείτε αν τους δείτε να παίρνουν την ανηφόρα.
Στις παραδοσιακές προβλέψεις που έκανα στο ξεκίνημα της σεζόν, είχα επιλέξει τους Κλίπερς ως φαβορί για να παίξουν με τους Μπακς στους τελικούς του ΝΒΑ. Αν δεν χτυπούσε ο Πολ Τζορτζ, θεωρώ ότι θα είχαν σοβαρή τύχη, γιατί ο Λέοναρντ δείχνει να πατάει πολύ καλά και οι προσθήκες που προέκυψαν από τις ανταλλαγές, βελτίωσαν την εικόνα της ομάδας.
Όπως «ακριβά θα πουλούσαν το τομάρι τους» και οι Πέλικανς (θα είχαν πλεονέκτημα έδρας), αν ο Ζάιον Γουίλιαμσον δεν τραυματιζόταν στις 3 Γενάρη (ακόμη δεν έχει επιστρέψει και η Νέα Ορλεάνη έχει ρεκόρ 15-24 χωρίς αυτόν)…
Μπακς και ό,τι ήθελε προκύψει στην μάχη Σέλτικς-Σίξερς!
Στο «βασίλειο» του Γιάννη Αντετοκούνμπο (αν και αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ολόκληρο το ΝΒΑ), οι Μπακς απέδειξαν ότι είχαν το σωστό πλάνο. Περίμεναν περισσότερο του αναμενόμενου (και αυτό μάλλον σε καλό τους βγήκε) την αποθεραπεία του Μίντλετον και η παρουσία του στο παρκέ τους προσέφερε μία σταδιακή αλλά εμφανή αναβάθμιση στην επίθεση.
Οι προσθήκες του Ίνγκλες και του Έι Τζέι Γκριν δίνουν πραγματάκια από τον πάγκο, ενώ η «χημεία» που έχει επιτευχθεί μεταξύ της τετράδας Γιάννη, Χόλιντέϊ, Λόπεζ και Πόρτις μαζί με το υπόλοιπο supporting-cast, επιτρέπει στα ελάφια» να κυριαρχούν ακόμη και χωρίς να πιάνουν το μάξιμουμ της απόδοσής τους.
Με τον πιο ώριμο “Greek Freak” που έχουμε δει, το Μιλγουόκι δεν γίνεται να μην φτάσει στους τελικούς της Ανατολής και θεωρώ ότι αν έχει υγεία, θα είναι το μεγάλο φαβορί για να διεκδικήσει το δεύτερο δαχτυλίδι του πρωταθλητή στα τρία τελευταία χρόνια.
Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η μάχη των Σέλτικς με τους Σίξερς στα ημιτελικά, καθώς σε σειρά επτά αγώνων καμία από τις τρεις προαναφερθείσες ομάδες δεν πιστεύω ότι μπορεί να κινδυνεύσει από τους Καβαλίερς, τους Νετς, τους Χιτ ή τους Ράπτορς όλου του κόσμου.
Ως μοναδική εξαίρεση μίας υπολογίσιμης ομάδας που θα μπορούσε να κάνει έναν κάποιο θόρυβο στην post season, προβάλλουν οι Νιου Γιορκ Νικς του Τομ Θίμποντο, του Ραντλ και του Μπράνσον (άλλη μία αιτία για την «θαλασσοταραχή» στο Ντάλας), οι οποίοι βρίσκουν ρυθμό μέσα από την άμυνά τους και παρουσιάζουν ένα σκληροτράχηλο προφίλ.
