Ποτέ δεν ήμουν φανατικός όσον αφορά στους αγώνες αντοχής. Ίσως επειδή ήμουν μικρός και δεν μπορούσα να εκτιμήσω το πόσο συναρπαστικοί είναι, ίσως επειδή δεν είχα την απαιτούμενη έκθεση στο συγκεκριμένο είδος motorsports, ίσως επειδή ακόμα και σε μεγαλύτερη ηλικία δεν είχα εύκολη πρόσβαση σε αυτό, δεν ξέρω. Πιθανότατα είναι συνδυασμός όλων των παραγόντων αλλά η ουσία είναι ότι ποτέ δεν ασχολήθηκα ενεργά. Ήμουν παιδί της Formula 1 και αργότερα, της Formula 1 και του MotoGP. Δεν είναι ότι σνόμπαρα τους αγώνες αντοχής, όπως δεν σνομπάρω ακόμα το WRC αλλά δεν ήταν του γούστου μου. Τα τελευταία λίγα χρόνια όμως κάτι άλλαξε μέσα μου και οι αγώνες αντοχής, με προεξέχοντες τις 24 ώρες του Nurburgring και τις 24 ώρες του Le Mans, έχουν φωλιάσει πολύ βαθιά στην καρδιά μου.
Φέτος πήρα την θαρραλέα απόφαση να δω όσο περισσότερο αντέξω από τις 24 ώρες του Le Mans. Οι ώρες είναι πολλές και δεν ανησυχώ για το αν ο αγώνας έχει αρκετή δράση. Έχω οργανώσει snacks, έχω προμηθευτεί τα απαραίτητα, έχω ήδη κάνει την συνδρομή μου στο Eurosport η οποία μου κόστισε 5 ευρώ για έναν μήνα και έχω ενημερώσει φίλους και συγγενείς ότι δεν είμαι διαθέσιμος για τίποτα από το μεσημέρι του Σαββάτου μέχρι και το μεσημέρι της Κυριακής. Θέλω να είμαι παρόν για τον αγώνα που συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια ζωής και έχει ένα από τα πιο… δυνατά grids των τελευταίων ετών.
Εκτός από την Toyota που έχει γίνει τακτική… θαμώνας και την Glickenhaus που θα πάρει για άλλη μία χρονιά τον ρόλο του outsider έχοντας για παρέα την Vanwall, στο φετινό Le Mans θα λάβουν μέρος η Cadillac, η Ferrari, η Peugeot και η Porsche – όλες με αγωνιστικά στην κορυφαία κατηγορία που σημαίνει ότι όλες διεκδικούν με αξιώσεις τη νίκη! Το σκηνικό έχει στηθεί λοιπόν. Οι πρωταγωνιστές έχουν πάρει τις θέσεις τους. Ο κόσμος θα γεμίσει ασφυκτικά την πίστα και ο τεράστιος LeBron James θα δώσει την εκκίνηση. Η πρώτη πράξη έχει ολοκληρωθεί με τα χρονομετρημένα δοκιμαστικά και την διαδικασία της Hyperpole να έχουν αναδείξει την Ferrari ως άτυπη νικήτρια. Η AF Corse είδε τις δύο 499P να σημειώνουν τους δύο ταχύτερους χρόνους και να “κλειδώνουν” τις δύο πρώτες θέσεις στο grid όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτή είναι μία… κενή νίκη. Δεν σημαίνει τίποτα όταν μπροστά σου έχεις 24 ώρες αγώνα.
Όλα μπορούν να συμβούν και μάλλον θα συμβούν γιατί αυτή είναι η φύση του αγώνα. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέχρι να πέσει η καρό σημαία του τερματισμού κανείς δεν έχει κερδίσει. Τα φαβορί πρέπει να αποδείξουν την ταχύτητα, την συνέπεια και την αξιοπιστία τους και δεν είναι λίγες οι φορές αυτά τα 100 χρόνια που υπάρχει το Le Mans ως αγώνας που οι μοίρες επιφύλασσαν κάποια πολύ σκληρά χαστούκια στους αλαζόνες. Τα outsiders πρέπει να παλέψουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο γιατί έτσι δημιουργούνται οι καλύτερες ιστορίες. Οι μηχανικοί, τα βοηθητικά πληρώματα, οι κριτές, το εθελοντικό προσωπικό που προσφέρει τις υπηρεσίες του, όλοι βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο οικοδόμημα που ονομάζεται “Le Mans”. Σε αυτόν τον θρυλικό αγώνα που πριν από 100 χρόνια, σε μία εποχή που τα άλογα ήταν περισσότερα από τα αυτοκίνητα, δεν ξεκίνησε ως αγώνας αλλά ως επίδειξη κι όμως από το πρώτο χιλιόμετρο το συναίσθημα του ανταγωνισμού ξεπέρασε οτιδήποτε άλλο και μεταμόρφωσε την διοργάνωση. Η ιστορία είναι τεράστια. Το πρεστίζ είναι τεράστιο. Η θέληση για νίκη, δεδομένου του κόπου και των θυσιών που προϋποθέτει, είναι τεράστια και το θέαμα είναι απίστευτο, ιδίως από τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις τις βλέπεις και επιτρέψεις στον εαυτό σου να βυθιστεί στην εμπειρία.
