Τα λεγόμενα “μαύρα κουτιά” είναι γνωστά εδώ και πολλές δεκαετίες από την αεροπορική βιομηχανία όπου αυτές οι συσκευές είναι υποχρεωτικές από την δεκαετία του ’60. Μπορεί να μην είναι μαύρα καθώς το έντονο πορτοκαλί που χρησιμοποιείται στην πραγματικότητα τα κάνει πολύ πιο εύκολα να εντοπιστούν στην περίπτωση ενός ατυχήματος αλλά την δουλειά τους την κάνουν πολύ καλά έχοντας βοηθήσει στην εξιχνίαση των συνθηκών υπό τις οποίες έγιναν πολλά δυστυχήματα και από τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, θα γίνουν υποχρεωτικά και σε όλα τα νέα οχήματα που πωλούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτό ισχύει για όλα τα επιβατικά που εντάσσονται στην “M1” κατηγορία η οποία περιλαμβάνει οχήματα τα οποία χρησιμοποιούνται για την μεταφορά ανθρώπων και δεν διαθέτουν περισσότερες από 8 θέσεις επιπλέον αυτής του οδηγού καθώς και όλα τα επαγγελματικά της “N1” κατηγορίας – δηλαδή οχήματα που χρησιμοποιούνται για την μεταφορά αγαθών και η μέγιστη μάζα τους δεν υπερβαίνει τους 3.5 τόνους.
Το θέμα είναι τι κάνει το “μαύρο κουτί” ή όπως ονομάζεται επίσημα, το Event Data Recorder (EDR χάριν συντομίας) καθώς ζούμε σε μία εποχή που τα προσωπικά δεδομένα είναι ένα πάρα πολύ ευαίσθητο θέμα. Σύμφωνα με την Κομισιόν λοιπόν, ένα EDR καταγράφει και αποθηκεύει την ταχύτητα, την επιτάχυνση/επιβράδυνση, την θέση του τιμονιού, τις στροφές του κινητήρα αλλά και πώς αντιδρούν τα συστήματα ασφάλειας του οχήματος όπως το ABS και το σύστημα ευστάθειας. Επιπλέον, το EDR καταγράφει το αν ενεργοποιήθηκε το σύστημα ενημέρωσης έκτακτης ανάγκης (βλ. eCall, το οποίο έγινε υποχρεωτικό για όλα τα νέα οχήματα στην Ε.Ε. το 2018) ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι είναι υποχρεωμένο βάσει νόμου να αποθηκεύει όλες αυτές τις πληροφορίες “με ένα υψηλό επίπεδο ακρίβειας και να εξασφαλίζει την επιβίωση των δεδομένων”. Φυσικά, όλες αυτές οι πληροφορίες συνοδεύονται από την μάρκα, το μοντέλο και τον εξοπλισμό του εκάστοτε αυτοκινήτου.
Σε πρώτη φάση, το EDR ακούγεται αρκετά αθώο και χρήσιμο καθώς καταγράφει συνεχώς αλλά αποθηκεύει μόνιμα μονάχα όταν οι διάφοροι αισθητήρες με τους οποίους εξοπλίζεται ούτως ή άλλως το όχημα, “εντοπίσουν” ένα ατύχημα ή… ύποπτες συνθήκες οδήγησης που μπορούν να οδηγήσουν σε ατύχημα – βλ. ξαφνική επιτάχυνση/επιβράδυνση, ενεργοποίηση των αερόσακων και των προεντατήρων κ.ά. Από εκεί και πέρα, τα δεδομένα που καταγράφονται ανήκουν στον οδηγό ή τον ιδιοκτήτη του οχήματος και η όποια συλλογή των πληροφοριών γίνεται με την διασφάλιση ανωνυμίας – αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αποθηκεύονται τα τέσσερα τελευταία ψηφία του αριθμού πλαισίου ή οποιαδήποτε άλλη πληροφορία μπορεί να αποκαλύψει την ταυτότητα του ιδιοκτήτη. Τα δεδομένα γίνονται διαθέσιμα αποκλειστικά στις αρμόδιες αρχές κατά τη διάρκεια της έρευνας για τις συνθήκες υπό τις οποίες έγινε κάποιο ατύχημα μέσω της θύρας OBD του οχήματος και αν αυτό δεν είναι εφικτό, απευθείας από το “μαύρο κουτί”.
