Για τη ζωή της μετά το «Dancing with the Stars», την πορεία της στην αθλητική δημοσιογραφία και τα όσα κέρδισε ή έχασε μέσω της ομορφιάς της αναφέρει η δημοσιογράφος του Open Χριστίνα Βραχάλη.
Μετά τη συμμετοχή σου στο «Dancing with the stars», συνέχισες να ασχολείσαι με τον χορό;
Ήταν μια από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μου. Ήταν μια προσωπική υπέρβαση και μια συνειδητοποίηση του πόσο ανάγκη είχα να εκφραστώ. To «Dancing with the stars» με οδήγησε στο να αναζητήσω διεξόδους. Μετά το τέλος του, αποφάσισα να γραφτώ στο «θέατρο των Αλλαγών». Είμαι εδώ και κάποιους μήνες φοιτήτρια και έχω σπουδαίους καθηγητές, που με βοηθούν να απελευθερωθώ. Οπότε, ναι, συνεχίζω να χορεύω, να τραγουδάω και… να υποδύομαι.
Έχεις κάποιο μότο ζωής;
«Άλλη μέρα, άλλη τύχη», είχε πει κάποτε η Μαρνίνα Κριεζή και το σκέφτομαι κάθε μέρα. Σε κάθε δυσκολία.
Λίγες οι γυναίκες στην αθλητική δημοσιογραφία. Σε δυσκόλεψε αυτό;
Είναι μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά. Και η απάντησή μου είναι η ίδια. Καμία δουλειά δεν είναι εύκολη, καμία επιτυχία δεν γίνεται ως διά μαγείας. Ακόμα κι αν συμβεί, θα είναι παροδική, σε περίπτωση που δεν έχεις δουλέψει σκληρά. Στην Ελλάδα, την εποχή που εγώ ξεκινούσα, το κοινό δεν ήταν καθόλου εξοικειωμένο στο να ακούει μια γυναικεία φωνή σε αναμετάδοση αγώνα. Νομίζω πως πλέον το σκηνικό έχει αλλάξει και θέλω να πιστεύω πως έχω βάλει ένα ελάχιστα μικρό λιθαράκι, ώστε οι νεότερες γενιές των γυναικών που θα ασχοληθούν με την αθλητική δημοσιογραφία να μπορούν να εργαστούν με μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων.
Υπήρξε ρεπορτάζ που σε έκανε να φοβηθείς;
Επειδή για χρόνια έχω υπάρξει στο ρεπορτάζ αγωνιστικών χώρων, δεν σου κρύβω πως σχεδόν πάντα είχα έναν κόμπο στο στομάχι. Ωστόσο, τρόμο έχω νιώσει στα γεγονότα που έλαβαν χώρα το 2007 στη λεωφόρο Λαυρίου, στο «ραντεβού θανάτου», όπως αποδείχθηκε, που είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του ένας οπαδός του Παναθηναϊκού. Ήμουν εκεί. Δεν ξέρω αν θέλω να ξαναθυμηθώ όλα αυτά που έζησα. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι πως είχα χάσει για πολύ καιρό τον ύπνο μου.
Η ομορφιά είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα στη δουλειά σου;
Αρχικά, σε ευχαριστώ που με βλέπεις έτσι. Νιώθω όμορφα μέσα μου. Αυτό είναι το βασικό. Νομίζω πως ζούμε σε εποχές που έχουμε φτάσει στο σημείο να ενοχοποιούμε το όμορφο. Το όμορφο δεν έχει να κάνει με τα εξωτερικά χαρίσματα. Έχει να κάνει με την ομορφιά που εκπέμπει ο καθένας μας. Δεν θα χαρακτηρίσω ποτέ το «όμορφο» ως μειονέκτημα. Αυτό που θα πω είναι πως μόνο του το «όμορφο» δεν είναι ποτέ αρκετό.
Ιδανικά, ποια είναι τα όνειρά σου για την τηλεόραση;
Αχ, δεν κάνω όνειρα. Δεν ξέρω αν είναι καλό/ ή κακό αυτό. Αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν φυσικά. Το μόνο που ξέρω σίγουρα ότι θέλω είναι να μπορώ να είμαι δημιουργική.
: Real
